Wyrok z dnia 2013-11-06 sygn. III PK 116/12

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt III PK 116/12

Wyrok

Sądu Najwyższego

z dnia 6 listopada 2013 r.

Przewodniczący Sędzia SN Kazimierz Jaśkowski (sprawozdawca).

Sędziowie SN: Halina Kiryło, Maciej Pacuda.

Sąd Najwyższy, w sprawie z powództwa Stanisława D. przeciwko L. Oddziałowi Regionalnemu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w E. o nagrodę jubileuszową, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 6 listopada 2013 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie z dnia 11 lipca 2012 r. [...]

1. uchylił zaskarżony wyrok oraz poprzedzający go wyrok Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Puławach z dnia 22 lutego 2012 r. [...] i odrzucił pozew;

2. nie obciążył powoda kosztami postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Pozwany L. Oddział Regionalny Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w E. w sprawie z powództwa Stanisława D. o nagrodę jubileuszową wniósł skargę kasacyjną od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie z dnia 11 lipca 2012 r. [...], którym oddalono jego apelację od wyroku Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Puławach z dnia 22 lutego 2012 r. [...]. Sąd Rejonowy zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 12.946,29 zł z odsetkami tytułem nagrody jubileuszowej, nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 4.316,40 zł i orzekł o kosztach.

Wnoszący skargę kasacyjną zarzucił w niej nieważność postępowania wobec braku zdolności sądowej strony pozwanej (art. 379 pkt 2 k.p.c.). Wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku oraz wyroku Sądu pierwszej instancji w całości i odrzucenie pozwu oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie, gdyż w sprawie miała miejsce nieważność postępowania związana z brakiem zdolności sądowej po stronie pozwanej; zachodziła zatem podstawa nieważności postępowania wskazana w art. 379 pkt 2 k.p.c.

W związku z tym należy podnieść, że zdolność sądowa i procesowa w sprawach z zakresu prawa pracy jest powiązana z podmiotowością w zakresie zatrudniania pracowników (art. 460 § 1 k.p.c.). Ujmując tę kwestię inaczej można stwierdzić, że podmiot, który nie ma osobowości prawnej ani nie jest zakładem pracy, czyli jednostką organizacyjną zatrudniającą pracowników (art. 3 k.p.), nie ma zdolności sądowej ani procesowej w sprawach z zakresu prawa pracy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 grudnia 2004 r., I PK 135/04, OSNP 2005 nr 15, poz. 224).

W rozpoznawanej sprawie jako strona pozwana działał L. Oddział Regionalny Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w E., a więc państwowa jednostka organizacyjna, która nie ma osobowości prawnej i która, co najistotniejsze, nie jest pracodawcą dla pracowników, którzy wykonują w niej pracę. Z art. 2 ust. 1 oraz art. 11 ustawy z dnia 9 maja 2008 r. o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz.U. Nr 98, poz. 634 ze zm.) wynika bowiem, że osobowość prawna przysługuje Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz że to Agencja jest pracodawcą w stosunku do pracowników zatrudnionych w jej oddziałach, a nie oddziały regionalne. Zdolność sądowa regionalnego oddziału Agencji nie została mu także przyznana na mocy przepisu szczególnego (art. 64 § 1¹ k.p.c. w związku z art. 33¹ § 1 k.c.). Oznacza to, że L. Oddział Regionalny Agencji Restrukturyzacji w E. nie ma zdolności sądowej, a w związku z tym całe postępowanie, w którym występował on jako strona pozwana, dotknięte było nieważnością (art. 379 pkt 2 k.p.c.). Dotyczy to nie tylko Sądu Rejonowego, ale i Sądu Okręgowego, który również objął ten podmiot swym rozstrzygnięciem, oddalając jego apelację. Brak zdolności sądowej powoduje odrzucenie pozwu (art. 199 § 1 pkt 3 k.p.c.). Prowadziło to do konieczności uchylenia zaskarżonego wyroku i wyroku Sądu Rejonowego orzekających w stosunku do podmiotu pozbawionego zdolności sądowej i odrzucenia pozwu (art. 398¹⁹ k.p.c.).

Z tych względów orzeczono, jak w sentencji. O kosztach orzeczono na podstawie art. 102 k.p.c.