Prawo bez barier technicznych, finansowych, kompetencyjnych

Postanowienie z dnia 1996-11-14 sygn. I CKN 7/96

Numer BOS: 2221927
Data orzeczenia: 1996-11-14
Rodzaj organu orzekającego: Sąd Najwyższy

Najważniejsze fragmenty orzeczenia w Standardach:

Sygn. akt I CKN 7/96

Postanowienie

Sądu Najwyższego

z dnia 14 listopada 1996 r.

Postanowienie wydane przez sąd drugiej instancji jest zaskarżalne kasacją tylko wtedy, gdy kończy sprawę jako pewną całość poddaną pod osąd; takie więc postanowienia, jak odrzucające wniosek o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia sądu pierwszej instancji, odrzucające zażalenie na takie postanowienie, odrzucające wniosek o uzupełnienie postanowienia sądu pierwszej instancji nie są orzeczeniami kończącymi postępowanie i kasacja od nich jest niedopuszczalna.

Przewodniczący: sędzia SN T. Ereciński (sprawozdawca).

Sędziowie: SN G. Filcek, SA M. Kocon.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 1996 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku Tadeusza W. i Stanisławy W., z udziałem Zygmunta W., o ustanowienie drogi koniecznej, na skutek kasacji uczestnika postępowania od postanowienia Sądu Wojewódzkiego w Krośnie z dnia 17 lipca 1996 r., sygn. akt (...)

postanowił odrzucić kasację.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Wojewódzki w Krośnie oddalił zażalenia uczestnika postępowania Zygmunta W. na postanowienie Sądu Rejonowego w Krośnie z dnia 26 lutego 1996 r. - odrzucające wnioski i zażalenia o sporządzenie uzasadnienia postanowienia z dnia 17 listopada 1995 r. co do zwolnienia uczestnika od opłat sądowych i ustanowienia adwokata z urzędu oraz odrzucające wniosek o uzupełnienie postanowienia z dnia 20 grudnia 1995 roku.

W skardze kasacyjnej pełnomocnik Zygmunta W. wnosił o uchylenie postanowienia Sądu Wojewódzkiego z dnia 17 lipca 1996 r. i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania lub o jego zmianę przez uwzględnienie w całości wniosków uczestnika postępowania poprzedzających zaskarżone orzeczenie, z powodu naruszenia przepisów prawa (art. 5, 3 § 2 i art. 232 w brzmieniu przed nowelizacją kodeksu postępowania cywilnego z dnia 1 marca 1996 r.).

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 392 § 1 k.p.c., kasacja do Sądu Najwyższego przysługuje m.in. od wydanych przez sąd drugiej instancji "postanowień kończących postępowanie w sprawie". Sformułowanie to odpowiada kodeksowemu podziałowi postanowień na postanowienia kończące i nie kończące postępowania w sprawie. Użyte w tym przepisie określenie "w sprawie" świadczy jednocześnie o zamiarze ustawodawcy zacieśnienia kręgu postanowień zaskarżalnych skargą kasacyjną tylko co do orzeczeń kończących postępowanie jako całość.

Postanowienie kończące postępowanie, wydane przez sąd drugiej instancji, jest zaskarżalne zatem kasacją tylko wtedy, gdy kończy sprawę jako pewną całość poddaną pod osąd. Postanowienia: odrzucające wniosek o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia sądu pierwszej instancji, odrzucające zażalenie na takie postanowienie oraz odrzucające wniosek o uzupełnienie postanowienia sądu pierwszej instancji są orzeczeniami incydentalnymi, kończącymi jedynie pewien fragment postępowania sądowego, i dlatego kasacja od takich postanowień jest niedopuszczalna.

Z tych względów, na podstawie art. 3938 § 1 k.p.c. orzeczono, jak w sentencji.

OSNC 1997 r., Nr 3, poz. 31

Treść orzeczenia pochodzi z Urzędowego Zbioru Orzeczeń SN

Serwis wykorzystuje pliki cookies. Korzystając z serwisu akceptujesz politykę prywatności i cookies.