Pojęcie "orzeczenie kończące postępowanie w sprawie"
Zażalenie do sądu drugiej instancji (art. 394 k.p.c.) Uzasadnienie orzeczenia sądu II instancji (art. 387 k.p.c.) Skarga kasacyjna do Sądu Najwyższego (art. 398[1] k.p.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Pojęcie „orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie” nie obejmuje orzeczeń incydentalnych, ubocznych, a także takich, które zamykają tylko jakiś fragment sprawy lub jej boczny nurt, rozstrzygają kwestię wpadkową albo finalizują postępowanie pomocnicze bądź czynności przygotowawcze (zob. uchwałę SN z 27 marca 2008 r., III CZP 11/08).
Sprawami cywilnymi są sprawy w znaczeniu merytorycznym, stanowiące główny przedmiot rozstrzygnięcia sądu. W tym ujęciu przez „sprawę” należy rozumieć spór, całość sporu. Pojęcie to nie obejmuje różnorodnych kwestii, co do których sąd wypowiada się w toku postępowania bądź podejmuje je w związku z rozstrzygnięciem sprawy (zob. uchwałę SN (7) z 6 października 2000 r., III CZP 31/00).
Postanowienie SN z dnia 2 marca 2023 r., II CSKP 1082/22
Standard: 71565 (pełna treść orzeczenia)
W świetle ustawy nowelizującej nie ma przeszkód do kwalifikowaniu postanowienia sądu drugiej instancji odrzucającego apelację jako postanowienia sądu drugiej instancji kończącego postępowanie w sprawie, za czym opowiada się także nowsze orzecznictwo (zob. postanowienie SN z 11 stycznia 2022 r., II UZ 14/20)
Uchwała SN z dnia 24 stycznia 2023 r., III CZP 127/22
Standard: 69216 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 54082
Standard: 11900
Standard: 33867
Standard: 8506
Standard: 3774
Standard: 18341
Standard: 11770
Standard: 58382
Standard: 54990
Standard: 53385
Standard: 19634
Standard: 52394
Standard: 55595
Standard: 55705