Postanowienie z dnia 2001-10-19 sygn. I CZ 131/01

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt I CZ 131/01

POSTANOWIENIE

Dnia 19 października 2001 r.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący)

SSN Maria Grzelka (sprawozdawca)

SSN Iwona Koper

w sprawie ze skargi pozwanego B.J. o wznowienie postępowania

w sprawie

z powództwa U. T.

przeciwko B. J. i W.J.

o zapłatę, zakończonej prawomocnym wyrokiem Sądu Wojewódzkiego

w W.

z dnia 23 listopada 1994 r. sygn. akt XVI GC (…),

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej

w dniu 19 października 2001 r.,

zażalenia pozwanego B.J. na postanowienie Sądu Apelacyjnego

w (…) z dnia 4 kwietnia 2001 r., sygn. akt I A Cz (…),

oddala zażalenie.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił, jako niedopuszczalną, kasację pozwanego B.J. od postanowienia z dnia 19 grudnia 2000 r. mocą którego oddalone zostało zażalenie pozwanego na odrzucenie skargi o wznowienie postępowania.

W zażaleniu pozwany zarzucił naruszenie art. 393 § 2 w zw. z art. 379 pkt 5 k.p.c. oraz art. 130 § 1 zd. drugie k.p.c. i wnosił o uchylenie zaskarżonego postanowienia i nadanie sprawie dalszego biegu w postępowaniu kasacyjnym. Skarżący, w szczególności, podniósł, że został pozbawiony możności swych praw ponieważ w przedmiotowej sprawie nie dostarczono mu żadnej korespondencji, oraz, że skoro Sąd przyznał prawo do złożenia zażalenia to, mając na uwadze art. 130 § 1 zd. drugie k.p.c. powinien nadać sprawie dalszy bieg.

Sąd Najwyższy uznał zażalenie za bezzasadne.

O tym, czy kasacja podlega badaniu w ramach tzw. przedsądu (art. 393 k.p.c.) przesądza kwestia dopuszczalności kasacji. Rozstrzygnięcie tej kwestii wymaga oceny, czy w przepisach postępowania cywilnego przewidziany został ten środek odwoławczy od określonego orzeczenia, oraz, czy skarga kasacyjna odpowiada wymogom mu stawianym. W razie gdy kasacja jest niedopuszczalna, to przepis art. 393 k.p.c. nie znajduje zastosowania (patrz: postanowienie Sądu Najwyższego z 5.VI.2001 r. IV Cz 45/01 – OSNC 2001 nr 10, poz. 157).

Zażalenie nie zawiera zarzutów kwestionujących trafność stanowiska Sądu Apelacyjnego co do nieprzysługiwania kasacji od postanowienia oddalającego zażalenie na odrzucenie skargi o wznowienie postępowania. Zatem, już tylko z tego względu powoływanie się skarżącego na art. 393 § 2 k.p.c. było bezprzedmiotowe. Ponadto, twierdzenia skarżącego odnośnie do pozbawienia go możności obrony swych praw dotyczą sprawy, w której postępowanie miałoby zostać wznowione, nie zaś postępowania wywołanego wniesieniem skargi o wznowienie postępowania, podczas gdy zaskarżone postanowienie obejmuje tylko to drugie z wymienionych postępowań. Również więc z tego względu zarzut skarżącego co, do naruszenia art. 393 § 2 k.p.c. w zw. z art. 379 pkt 5 k.p.c. był bezprzedmiotowy.

Co do zarzutu niezastosowania art. 130 § 1 zd. drugie k.p.c. to trzeba zauważyć, że kasacja i zażalenie stanowią zasadniczo różniące się od siebie środki zaskarżenia, w związku z czym mylny wybór dokonany przez profesjonalnego pełnomocnika nie może być potraktowany jako mylne oznaczenie pisma procesowego ze skutkami z art. 130 § 1 zd. drugie k.p.c. (patrz: orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 26 sierpnia 1998 r. II Cz 71/98 – OSNC nr 12, poz. 226). Również więc i ten zarzut zażalenia – niezależnie od oceny twierdzenia skarżącego, że Sąd Apelacyjny wskazał na dopuszczalność zażalenia w rozpoznawanej sprawie – nie podlegał uwzględnieniu.

Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy oddalił zażalenie (art. 385 w zw. z art. 397 § 2, art. 393¹⁸ § 1 i art. 393¹⁹ k.p.c.).