Postanowienie z dnia 1999-06-10 sygn. III CKN 392/99

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt III CKN 392/99

Postanowienie

Sądu Najwyższego

z dnia 10 czerwca 1999 r.

Przewodniczący: Sędzia SN Zbigniew Kwaśniewski

Sędziowie SN: Gerard Bieniek (sprawozdawca), Tadeusz Domińczyk

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 10 czerwca 1999 r. sprawy z powództwa Sławomira S. przeciwko Powszechnemu Zakładowi Ubezpieczeń S.A., Przedstawicielstwo w W., Krajowej Państwowej Komunikacji Samochodowej Oddział w W., Stanisławowi S. o zapłatę na skutek kasacji powoda od postanowienia Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 22 stycznia 1999 r.,

postanowił oddalić kasację.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 22 stycznia 1999 r. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu nie uwzględnił wniosku powoda Sławomira S. o przywrócenie terminu do wniesienia kasacji. Ustalono, że odpis wyroku Sądu Apelacyjnego z uzasadnieniem doręczono powodowi dnia 19 października 1998 r., a zatem termin do wniesienia kasacji upłynął dnia 19 listopada 1998 r. W dniu 16 listopada 1998 r. u powoda rozpoznano ropną anginę i lekarz stwierdził niezdolność do pracy od dnia 16 listopada 1998 do dnia 26 listopada 1998 r., zalecając leżenie. W ocenie Sądu Apelacyjnego te okoliczności nie pozwalają jednak przyjąć, że powód nie ponosi winy w uchybieniu terminu do wniesienia kasacji. Po pierwsze, nie dba należycie o swoje interesy strona, która na trzy dni przed upływem miesięcznego terminu do wniesienia kasacji nie zleciła adwokatowi (radcy prawnemu) sporządzenia kasacji; po wtóre, angina nie jest taką chorobą, która nie pozwalałaby na kontakt z osobą mogącą wyręczyć powoda w zleceniu opracowania kasacji; po trzecie rozpoznania choroby dokonał lekarz psychiatra i sporządził dokument, który nie spełnia wymagań zwolnienia lekarskiego, co może wskazywać że został on wydany na użytek tej sprawy.

Orzeczenie to zaskarżył kasacją powód, zarzucając naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 168 § 1 i art. 169 § 2 k.p.c., co mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Wskazując na powyższe, wniósł o uchylenie tego postanowienia.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Wstępnie należy zauważyć, że w kasacji nie wskazano, na czym miałoby polegać naruszenie przepisu art. 169 § 2 k.p.c. Stanowi on, że w piśmie o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności uzasadniające wniosek. To wymaganie zostało spełnione i tego sąd drugiej instancji nie neguje. W żaden sposób ten przepis nie został naruszony, co jest oczywiste. Istota zagadnienia sprowadza się do tego, czy okoliczności, na które powołuje się powód uzasadniają - w świetle art. 168 § 1 k.p.c. - wniosek, że powód, nie wniósł kasacji bez swojej winy. Wnoszący kasację powołuje się na orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 11 października 1974 r., III CRN 223/74 (nie publ.), w którym stwierdzono, że choroba uniemożliwiająca stronie dokonanie czynności procesowej, stanowi o braku winy w uchybieniu terminu. Ten pogląd można uzupełnić stanowiskiem Sądu Najwyższego wyrażonym w postanowieniu z dnia 20 marca 1969 r., III CRN 461/68 (nie publ.), w którym stwierdzono, że "skoro ustawa przewiduje dla dokonania czynności określony termin, strona może dokonać tej czynności w ostatnim dniu tego terminu bez ujemnych dla siebie skutków; jeżeli zaś w tym czasie zaszła przeszkoda uniemożliwiająca dokonanie tej czynności, nie można stronie czynić zarzutu, że mogła czy powinna była czynności dokonać wcześniej". Te poglądy, oczywiście trafne, odnoszą się jednak do czynności procesowych, których strona może dokonać samodzielnie. Nie sposób ich przenosić na sytuację, kiedy strona nie może samodzielnie dokonać czynności procesowej, lecz musi to uczynić adwokat lub radca prawny. Dotyczy to w szczególności kasacji. Treść art. 393² § 1 k.p.c. nie pozostawia tu wątpliwości, stanowiąc, że "kasacja powinna być wniesiona przez pełnomocnika będącego adwokatem lub radcą prawnym". Tę specyfikę miał na względzie Sąd Najwyższy, który w orzeczeniu z dnia 18 maja 1937 r., C.II. 47/37 ("Ruch Prawniczy Ekonomiczny i Socjologiczny" 1938, nr 2, s. 416) stwierdził: "strona, która na trzy dni przed upływem terminu do wniesienia kasacji nie udzieliła jeszcze adwokatowi zlecenia co do złożenia kasacji, nie może żądać przywrócenia terminu, choćby w ostatnich trzech dniach była chora". Pogląd ten należy uznać za aktualny i skład orzekający w pełni go podziela. Zawiera on bowiem trafną ocenę zasad stosowania instytucji przywrócenia terminu do wniesienia kasacji. Z taką właśnie identyczną wręcz sytuacją mamy do czynienia w niniejszej sprawie, co - pomijając inne okoliczności - w pełni uzasadnia odmowę uwzględnienia wniosku o przywrócenie terminu. Tak trafnie postąpił Sąd Apelacyjny, nie naruszając w niczym art. 168 § 1 k.p.c. Kasacja podlega zatem oddaleniu (art. 393¹² k.p.c.).

OSNC 2000 r., Nr 1, poz. 11