Postanowienie z dnia 2000-07-06 sygn. V CKN 1266/00

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt V CKN 1266/00

Postanowienie

Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 6 lipca 2000 r.

Przewodniczący: SSN - Lech Walentynowicz

Sędziowie: SN - Zdzisław Świeboda

SA - Krzysztof Strzelczyk (spraw.)

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 6 lipca 2000 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń S.A. II Inspektorat we W. przeciwko Arturowi K. i K. Bank S.A. III Oddział we W. o zapłatę na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Okręgowego we W. z dnia 17 listopada 1999 r., sygn. akt II Ca 647/99 postanawia: odrzucić kasację i zasądzić od powoda Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń S.A. II Inspektorat we W. na rzecz pozwanego K. Banku S.A. III Oddział we W. kwotę 1.500 (tysiąc pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 17 listopada 1999 r. Sąd Okręgowy we W. oddalił apelację powoda - Powszechnego (PZU S.A. -II Inspektorat) Zakładu Ubezpieczeń Spółki Akcyjnej II Inspektoratu we W., wniesioną od wyroku Sądu Rejonowego dla W. we W. z dnia 20 maja 1999 r. Zaskarżonym wyrokiem, na skutek zarzutów od nakazu zapłaty wniesionych przez współpozwany K. Bank PBI S.A. - III Oddział we W., Sąd Rejonowy uchylił nakaz zapłaty w części dotyczącej tego pozwanego i oddalił wobec niego powództwo o zapłatę kwoty 8.503 złotych z odsetkami ustawowymi od dnia 2 czerwca 1998 r. Powód opierał swoje roszczenie na treści weksla wystawionego in blanco przez drugiego pozwanego Artura K. a następnie indosowanego przed uzupełnieniem na rzecz powoda.

Sąd Okręgowy podzielił stanowisko Sądu pierwszej instancji o braku odpowiedzialności wekslowej pozwanego. Wobec w₈niesienia kasacji od tego wyroku wymaga przede wszystkim rozważenia kwestia jej dopuszczalności (art. 393⁸ § 1 KPC stosowany w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2000 r. na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 24 maja 2000 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego, Dz.U. Nr 48, poz. 554) w związku z ograniczeniami odnoszącymi się do wartości przedmiotu zaskarżenia w sprawach gospodarczych (art. 393 pkt 1 KPC w brzmieniu jak wyżej).

Skierowanie pozwu w postępowaniu nakazowym przeciwko obu pozwanym, z których jeden nie prowadzi działalności gospodarczej nie zmienia gospodarczego charakteru sprawy pomiędzy PZU S.A. - II Inspektoratem we W. a K. Bankiem PBI S.A. III Oddziałem we W., wyłącznie wiodących spór poczynając od fazy wniesienia zarzutów od nakazu zapłaty i to niezależnie od tego, c₁zy sp₂ra₅wa była dalej rozpoznawana przez sąd gospodarczy w postępowaniu odrębnym, uregulowanym w art. 479¹-479²⁵ KPC, czy też w zwykłym trybie procesowym przez sąd cywilny (por. postanowienie SN z 21 sierpnia 1990 r., II CZ 160/90, OSNC 1991, Nr 8-9 poz.115, postanowienie SN z 15 listopada 1990 r., II CZ 169/90, OSNC 1992, Nr 7-8, poz. 135).

Według ustawowej definicji zawartej w art. 479 § 1 KPC dla przyjęcia, że sprawa ma charakter gospodarczy, wystarczające jest kumulatywne spełnienie trzech przesłanek. Sprawa musi:

1) dotyczyć stosunków cywilnych

2) pomiędzy przedsiębiorcami

3) a nadto pozostawać w zakresie prowadzanej przez nich działalności gospodarczej.

Zarówno zakład ubezpieczeń jak i bank są przedsiębiorcami prowadzącymi działalność gospodarczą (por. wyrok SN z 15 listopada 1990 r., II CR 865/89, OSP 1991, Nr 5, poz. 118). Nie ulega również wątpliwości, że dochodzone na podstawie przepisów prawa wekslowego roszczenie pozostaje w związku z prowadzoną przez te podmioty działalnością gospodarczą i wynika z łączących je stosunków cywilnych. Z tych względów, ponieważ wartość przedmiotu zaskarżenia kasacją jest niższa niż wymagane w sprawa₈ch gospodarczych 10.000 złotych, kasacja powoda podlegała odrzuceniu jako niedopuszczalna z mocy art. 393⁸ § 1 KPC w związku z art. 393 pkt 1 KPC (stosowanych w brzmieniu jak wyżej).

O kosztach postępowania kasacyjnego rozstrzygnięto na podstawie art. 98 i 108 § 1 KPC w związku z art. 393 i art. 391 KPC.