Postanowienie z dnia 2014-04-09 sygn. II AKz 202/14

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt II AKz 202/14

Postanowienie

Sądu Apelacyjnego w Katowicach

z dnia 9 kwietnia 2014 r.

Skład orzekający

Przewodniczący: Sędzia SA Mirosław Ziaja (spr.).

Sędziowie SA: Piotr Mirek, Wojciech Kopczyński.

Przy udziale Prokuratora Prok. Okręg. del.; Pawła Zuberta.

Sąd Apelacyjny w Katowicach w II Wydziale Karnym po rozpoznaniu w sprawie przeciwko D. Ś. (Ś.) oskarżonego o przestępstwo z art. 258 § 2 k.k. i in. zażalenia wniesionego przez obrońcę na postanowienie Sądu Okręgowego w C. z dnia 6 marca 2014 r., sygn. akt II K 50/09 w przedmiocie nieuwzględnienia wniosku obrońcy o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. postanawia;

utrzymać w mocy zaskarżone orzeczenie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 6 marca 2014 r. sygn. akt II K 50/09 Sąd Okręgowy w C. nie uwzględnił wniosku adw. G. P. obrońcy z urzędu oskarżonego D. Ś. w przedmiocie zasądzenia kosztów nieopłaconej pomocy z urzędu za okres dotychczas wykonanej pracy.

Powyższe postanowienie zaskarżył obrońca wnosząc o jego uchylenie i uwzględnienie wniosku o przyznanie i zasądzenie wynagrodzenia adwokackiego za dotychczasowy udział we wszystkich pięćdziesięciu trzech terminach rozprawy.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie obrońcy nie jest zasadne, stąd nie zasługuje na uwzględnienie.

Wbrew twierdzeniom obrońcy, regulacja dotycząca kosztów procesu, których elementem są wydatki, a zatem również wypłata z tytułu nieopłaconej przez strony pomocy prawnej udzielonej z urzędu przez adwokatów jest jednoznaczna.

Zgodnie z mającym zastosowanie w niniejszej sprawie przepisem art. 626 § 1 k.p.k. rozstrzygnięcie, kto i w jakiej części oraz jakim zakresie ponosi koszty procesu zapada dopiero w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie. Przepis ten ściśle koreluje z treścią przepisu art. 84 § 2 k.p.k., z którego wynika, że obrońca wyznaczony z urzędu ma obowiązek podejmowania czynności procesowych do prawomocnego zakończenia postępowania.

Zatem, skoro dopiero prawomocne zakończenie postępowania jest równoznaczne z ustaniem obowiązków nałożonych na obrońcę wyznaczonego z urzędu, to obrońca ten w czasie prowadzonego postępowania karnego jest w trakcie świadczenia swej pracy i z całą pewnością nie można uznać ją za zakończoną przed tym momentem.

Sąd odwoławczy podziela stanowisko wyrażone w postanowieniu Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 4 grudnia 2002 r. sygn. akt II AKz 1143/02, OSA 2003/12/124, w który stwierdził, iż wypłacanie obrońcy wynagrodzenia po zakończeniu poszczególnych faz postępowania byłoby równoznaczne z wypłacaniem wynagrodzenia na raty czy w formie zaliczkowej, czego nie przewidują obowiązujące przepisy Kodeksu postępowania karnego, ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze czy też rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 28 września 2002 r., regulujące kwestię wysokości oraz terminu wypłaty wynagrodzenia obrońcy z urzędu.

Odnosząc się do argumentacji zawartej w zażaleniu, zgodzić należy się z obrońcą, iż w orzecznictwie nie budzi wątpliwości, że świadczenie pomocy prawnej należy do umów o świadczenie, do których na podstawie odesłania zawartego w art. 750 k.c., w zakresie nieuregulowanym w przepisach powołanej ustawy stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu. Dotyczy to jednak sytuacji, w której świadczenie pomocy prawnej znajduje oparcie w umowie zawartej z klientem, nie zaś pomocy takiej świadczonej przez adwokata z urzędu, i to tylko w zakresie w jakim nie regulują tego stosunku prawnego przepisy art. 16 ust. 1 i art. 25 ust. 1 w zw. z art. 37 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 146, poz. 1188 z późn. zm.) oraz rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Wobec powyższego nawet przyjmując per analogiam, iż stosunek prawny łączący obrońcę z urzędu ze Skarbem Państwa to swoisty stosunek zlecenia, to z uwagi na kompletne uregulowanie zarówno zakresu udzielanej pomocy prawnej przez obrońcę ustanowionego z urzędu jak i wysokości oraz terminu przyznania mu za tę obronę wynagrodzenia, w przytoczonych wyżej przepisach, wyłączone jest w tym zakresie stosowanie powoływanych przez obrońcę przepisów art. 735 § 1 i § 2 w zw. z art. 750 kodeksu cywilnego i dowolne kształtowanie kwestii terminu przyznania obrońcy wynagrodzenia poprzez jego wypłatę w trakcie trwania obrony, przed prawomocnym zakończeniem postępowania, bowiem dopiero z tym momentem następuje zakończenie świadczenia pracy, do której w ramach stosunku obrony z urzędu zobligowany jest adwokat, uzasadniające wypłatę wynagrodzenia uregulowanego prawem.

W związku więc z zagwarantowaniem w ustawie Prawo o adwokaturze (art. 29), ww. przepisach kodeksu postępowania karnego oraz rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. szczegółowych zasad ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, nie można także przychylić się do sformułowanego w zażaleniu zarzutu naruszenia przez sąd I instancji gwarantowanego przez Konstytucje RP (art. 65) prawa do wynagrodzenia za pracę.

Biorąc pod uwagę powyższe i nie znajdując podstaw do zmiany zaskarżonego postanowienia i uwzględnienia wniosku o przyznanie i zasądzenie wynagrodzenia adwokackiego za dotychczasowy udział w sprawie, Sąd Apelacyjny orzekł jak w części dyspozytywnej.