Umowa o zastępstwo prawne, procesowe
Cywilna odpowiedzialność zawodowego pełnomocnika Umowa oświadczenie usług prawnych
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Umowa o zastępstwo procesowe należy do kategorii umów o świadczenie, do których stosuje się odpowiednio, na podstawie odesłania zawartego w art. 750 k.c., przepisy o zleceniu, w zakresie nieuregulowanym przepisami dotyczącymi funkcjonowania adwokatów lub radców prawnych. Wynikający z takiej umowy obowiązek adwokata lub radcy prawnego prowadzenia sprawy sądowej ma charakter obowiązku starannego (profesjonalnego) działania, natomiast nie obejmuje on w zasadzie pozytywnego efektu postępowania dla zastępowanej strony, chyba, że zaniedbania i błędy adwokata doprowadziły do przegrania sprawy, której wynik byłby korzystny przy jej profesjonalnym prowadzeniu.
Zachowanie adwokata lub radcy prawnego prowadzące do powstania odpowiedzialności odszkodowawczej powinno być oceniane z punktu widzenia tego, czy w toku postępowania sądowego zachował on odpowiednią staranność zawodową - art. 355 § 2 k.c. (zob. wyroki SN z dnia: 25 kwietnia 2013 r., V CSK 210/12; 19 grudnia 2012 r., II CSK 219/12).
Wyrok SN z dnia 26 kwietnia 2022 r., II CSKP 585/22
Standard: 69115 (pełna treść orzeczenia)
Do stosunku zastępstwa prawnego, jaki powstaje na podstawie umowy pomiędzy pełnomocnikiem "z wyboru" a jego klientem, należy stosować przepisy kodeksu cywilnego o zleceniu ( art. 734 KC), bowiem celem działania pełnomocnika nie jest uzyskanie oczekiwanego przez stronę rezultatu, ale działanie z zachowaniem należytej staranności. Niedochowanie przez pełnomocnika należytej staranności, przez co należy rozumieć postępowanie w sprawie oczywiście sprzeczne z przepisami mającymi zastosowanie albo z powszechnie aprobowanymi poglądami doktryny lub ustalonym orzecznictwem znanym przed podjęciem czynności stanowi podstawę przewidzianej w art. 471 KC odpowiedzialności za nienależyte wykonanie zobowiązania (por. wyrok SN z dnia 15 marca 2012 r., I CSK 330/11).
Wyrok SO w Płocku z dnia 21 lutego 2018 r., I C 2940/14
Standard: 51604 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 51606
Standard: 51607
Standard: 51610
Standard: 51603