Wyrok z dnia 1997-04-04 sygn. II CKN 65/97

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt II CKN 65/97

Wyrok

Sądu Najwyższego

z dnia 4 kwietnia 1997 r.

Przewodniczący: Sędzia SN G. Filcek.

Sędziowie SN: S. Dąbrowski (spr.), T. Wiśniewski.

Protokolant: P. Malczewski.

Sąd Najwyższy Izba Cywilna po rozpoznaniu w dniu 4 kwietnia 1997 r. sprawy z powództwa Jerzego S. przeciwko "B." Biuru Usług Finansowych, Księgowych i Prawnych Stowarzyszenia Księgowych w Polsce o zapłatę na skutek kasacji pozwanego Biura od wyroku Sądu Wojewódzkiego z dnia 16 lipca 1996 r.,

oddala kasację; zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 680,40 (sześćset osiemdziesiąt 40/100) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu za instancję kasacyjną.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy wyrokiem z dnia 15 kwietnia 1996 r. zasądził od pozwanej Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością "B." na rzecz powoda Jerzego S. kwotę 6.300 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 19 listopada 1993 r.

Sąd Rejonowy ustalił, że w dniu 16 września 1993 r. strony zawarły umowę, na podstawie, której powód zobowiązał się dokonać badania i oceny sprawozdania finansowego za 6 miesięcy 1993 r. w Spółce Węglowej w terminie do dnia 15 października 1993 r., zaś pozwana zobowiązała się zapłacić powodowi kwotę 6.000 złotych i zwrócić koszty przejazdu i diety w ciągu 14 dni od otrzymania wyniku badania i złożenia rachunku. W uzgodnionym terminie powód przekazał opinię i raport, będące przedmiotem umowy. Po zapoznaniu się z ich treścią przedstawiciel pozwanej świadek M.W. uznał, że zachodzi konieczność poprawy opinii i raportu i swoje uwagi przedstawił na piśmie powodowi. Powód odmówił dokonania poprawek, o czym powiadomił pisemnie pozwaną i zażądał wypłaty wynagrodzenia. Po otrzymaniu pisma powoda pozwana nie kontaktowała się z nim, nie zareagowała na drugie wezwanie do zapłaty wynagrodzenia przyjmując, że za nieprawidłowo wykonaną pracę powodowi nie należy się wynagrodzenie.

W świetle powyższych ustaleń Sąd Rejonowy uznał za uzasadnione roszczenie powoda z tytułu umowy o dzieło, bowiem pozwana wezwała powoda do usunięcia wad dzieła, lecz mimo odmowy, nie skorzystała z uprawnienia odstąpienia od umowy uznając, że wobec nieusunięcia wad zwolniona jest od zapłaty wynagrodzenia i takie stanowisko zajmowała w toku procesu. Z tych względów Sąd Rejonowy uznał, że powód może skutecznie żądać zapłaty umówionego wynagrodzenia na podstawie art. 627 k.c.

Sąd Wojewódzki wyrokiem z dnia 16 lipca 1996 r. oddalił rewizję pozwanej, podzielając pogląd Sądu pierwszej instancji, co do zasadności roszczenia powoda.

Kasację od wyroku Sądu Wojewódzkiego pozwana oparła na obu podstawach z art. 393¹ k.p.c. Zarzuciła naruszenie prawa materialnego - art. 637 k.c. przez przyjęcie, że skoro pozwana nie skorzystała z uprawnienia do odstąpienia od umowy, to zobowiązana była do zapłaty wynagrodzenia, chociaż zgodnie z art. 636 k.c. - wobec ujawnienia przez pozwanego istotnych wad w wykonanym przez powoda dziele - przysługiwało jej alternatywne uprawnienie do odstąpienia od umowy z powodem lub powierzenia niezbędnej korekty dzieła innej osobie na koszt i niebezpieczeństwo powoda. Zarzuciła także naruszenie przepisów art. 381 § 1 k.p.c. w zw. z art. 3 § 2 k.p.c. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 1996 r. przez to, że Sąd Rewizyjny nie uwzględnił z urzędu niewyjaśnienia przez Sąd pierwszej instancji wszystkich okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, związanych z powierzeniem przez pozwaną innej osobie poprawienia dzieła wadliwie wykonanego przez powoda, a także wynikających ze wskazań, co do dalszego postępowania w sprawie, udzielonych przez Sąd Wojewódzki w uzasadnieniu wyroku z dnia 21 czerwca 1995 r.

W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku oraz wyroku Sądu Rejonowego i przekazanie sprawy temu Sądowi do ponownego rozpoznania.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Powoływany w kasacji przepis art. 636 k.c. określa uprawnienia zamawiającego w trakcie wykonywania dzieła. W niniejszej sprawie problem wad dzieła wynikł dopiero przy jego odbiorze i w takiej sytuacji art. 636 k.c. w ogóle nie może mieć zastosowania. W grę mógłby natomiast wchodzić przepis art. 637 k.c., w myśl, którego, zamawiający może w pierwszym rzędzie żądać usunięcia wad. Tak też uczyniła pozwana domagając się od powoda poprawienia opinii. Powód jednakże odmówił. Stosownie do art. 637 § 1 i 2 k.c. odmowa wykonawcy usunięcia wad dzieła nie upoważnia jeszcze zamawiającego do odstąpienia od umowy. Zamawiający może odstąpić od umowy wówczas tylko, gdy wcześniej wyznaczy odpowiedni termin na wykonanie naprawy i do tego doda zagrożenie, że po bezskutecznym upływie terminu naprawy nie przyjmie, zaś przyjmujący zamówienie nie usunie wad w wyznaczonym terminie. Bezspornym jest, że pozwana nie wyznaczyła powodowi terminu, po którym nie przyjmie naprawy, więc nie mogła skutecznie od umowy odstąpić. W konsekwencji, jak trafnie przyjęły Sądy obu instancji pozwana miała obowiązek zapłacić wynagrodzenie za wykonane dzieło (art. 627 k.c.).

Wobec nieodstąpienia od umowy pozwana mogła co najwyżej żądać obniżenia wynagrodzenia, ale nie wystąpiła z takim zarzutem. Przy braku żądania obniżenia wynagrodzenia bez znaczenia są okoliczności dotyczące powierzenia przez pozwaną innej osobie poprawienia dzieła.

Chybiony jest także zarzut kasacji, że Sąd Wojewódzki rozpoznając rewizję nie uwzględnił z urzędu faktu niewyjaśnienia przez Sąd pierwszej instancji wszystkich okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, wynikających ze wskazań dotyczących dalszego postępowania w sprawie, udzielonych przez Sąd Rewizyjny w uzasadnieniu wyroku z dnia 21 czerwca 1995 r. W wymienionym uzasadnieniu Sąd Rewizyjny przede wszystkim wskazał na potrzebę ustalenia czy pozwana odstąpiła od umowy, inne wskazania były na wypadek pozytywnego ustalenia tej okoliczności. Ponieważ - jak wyżej zostało powiedziane - nie doszło do skutecznego odstąpienia od umowy, to dalsze wskazania Sądu Rewizyjnego stały się bezprzedmiotowe.

Z powyższych względów i na mocy art. 393¹² k.p.c. Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji wyroku.