Postanowienie z dnia 1997-02-27 sygn. III CKN 19/97

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt III CKN 19/97

Postanowienie

Sądu Najwyższego

z dnia 27 lutego 1997 r.

Przewodniczący: Sędzia SN C. Żuławska (spraw.).

Sędziowie: SN T. Żyznowski, SA A. Górski.

Sąd Najwyższy Izba Cywilna po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 27 lutego 1997 r. na rozprawie sprawy z powództwa Spółdzielni Rzemieślniczej w B. przeciwko Cechowi Rzemiosł Różnych w P. i Gminie P. o zobowiązanie na skutek kasacji powódki od wyroku Sądu Wojewódzkiego w L. z dnia 9 października 1996 r., postanawia: odrzucić kasację.

Uzasadnienie

Powodowa Spółdzielnia Rzemieślnicza domagała się zobowiązania pozwanego Cechu Rzemiosł Różnych oraz pozwanego Skarbu Państwa - Urząd Miasta i Gminy do złożenia oświadczenia woli o przeniesienie na powódkę udziału w prawie użytkowania wieczystego oznaczonej działki - bez prawa pierwokupu dla Skarbu Państwa. Na działce tej powódka i pozwany Cech zrealizowali inwestycję wspólną, jednak użytkownikiem wieczystym działki jest jedynie pozwany cech.

Wobec oddalenia przez Sąd Wojewódzki rewizji powoda od oddalającego powództwo wyroku I instancji pełnomocnik powoda złożył kasację.

Badając dopuszczalność kasacji w powyższej sprawie

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Żądanie zobowiązania pozwanego do złożenia oświadczenia woli odpowiada pojęciu "sprawy o świadczenie" a art. 393 k.p.c. "Świadczenie" bowiem w języku prawnym oznacza różne sposoby powinnego zachowania się dłużnika, określane tradycyjnie słowami: dare, facere, non facere, omittere, pati, czyli może polegać na daniu (wydaniu, wręczeniu), na podjęciu jakiejś czynności (czynieniu), na powstrzymaniu się od określonych działań, zaniechaniu i znoszeniu (podobnie w orz. SN z dnia 7.2.1997 sygn. III CKN 24/96 - niepubl.). Złożenie oświadczenia woli polega na wykonaniu określonych czynności.

W sprawie o określone w ten sposób "świadczenie" dopuszczalność kasacji - zgodnie z art. 393 k.p.c. - zależy od wartości przedmiotu zaskarżenia. Wartość tę powód określił na kwotę 25.000 zł. Zgodnie ze stanowiskiem jednakże Sądu Najwyższego w kontekście przepisów o ograniczeniach dopuszczalności kasacji wartość przedmiotu zaskarżenia w zasadzie nie może być określona na kwotę wyższą, niż wartość przedmiotu sporu (orz. SN z dnia 29.1.1997 sygn. III CKN 25/96 - niepubl.), która wynosiła 2.500 zł, stanowiła więc całkowicie dowolnie przyjętą dziesięciokrotność przedmiotu sporu.