Postanowienie z dnia 2020-09-23 sygn. I KO 32/20

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt I KO 32/20

Postanowienie

Sądu Najwyższego

z dnia23 września 2020 r.

Przewodniczący: Sędzia SN Eugeniusz Wildowicz.

Sąd Najwyższy w sprawie W. K. oskarżonego o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 233 § 1 i § 6 k.k. po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 23 września 2020 r., wniosku Sądu Rejonowego w B. z dnia 24 sierpnia 2020 r. o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu na podstawie art. 37 k.p.k.

Postanowił:

przekazać sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w O.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 24 sierpnia 2020 r. Sąd Rejonowy w B. wystąpił do Sądu Najwyższego z inicjatywą przekazania - na podstawie art. 37 k.p.k. - innemu sądowi równorzędnemu sprawy W. K. oskarżonego o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 233 § 1 i § 6 k.k.

W uzasadnieniu wniosku wskazano, że orzekanie w sprawie przez sąd miejscowo właściwy, wobec oskarżonego - wieloletniego prokuratora Prokuratury Rejonowej w B., następnie Prokuratury Rejonowej w B., a obecnie prokuratora IPN Oddziałowa Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w B., powiązanego zawodowo z racji pełnionej funkcji i prywatnie z sędziami sądu miejscowo właściwego, mogłoby wzbudzić w opinii publicznej wątpliwości, co do bezstronności tego sądu.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje.

Wniosek zasługuje na uwzględnienie, gdyż powołano w nim takie okoliczności, które dają podstawę do racjonalnego twierdzenia, że w odbiorze powszechnym mogą powstać wątpliwości, co do zdolności sądu miejscowo właściwego do rozpoznania sprawy w sposób obiektywny i bezstronny.

Nie ulega bowiem wątpliwości, że sytuacja, w której właściwym do rozpoznania sprawy jest sąd, z którym od lat współpracował oskarżony jako prokurator, znany osobiście większości sędziów orzekających w tym sądzie, co potwierdzają ich wnioski o wyłączenie od udziału w sprawie rozpoznane pozytywnie, a z niektórymi z nich utrzymujący bliskie kontakty prywatne, może rodzić wskazane wyżej wątpliwości. W orzecznictwie Sądu Najwyższego uznaje się, że "sprawowanie przez oskarżonego od lat funkcji prokuratora utrzymującego kontakty służbowe z sądem właściwym do rozpoznania jego sprawy stanowi okoliczność, która może wywierać wpływ na swobodę orzekania tegoż sądu, a nadto stwarzać (racjonalne w tych okolicznościach) przekonanie (także u postronnych obserwatorów) o braku warunków do rozpoznania w tym sądzie sprawy w sposób w pełni obiektywny" (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 lipca 2009 r., III KO 58/09). Podzielając ten pogląd wskazać również trzeba, że wprawdzie sferę orzeczniczą chroni zasada sędziowskiej niezawisłości, ale nawet taka "zależność" może być powodem powstania w opinii publicznej i odbiorze społecznym przeświadczenia o braku warunków do rozpoznania sprawy w sposób wolny od jakichkolwiek pozaprocesowych wpływów, a to z kolei rodzi ryzyko negatywnej oceny i kwestionowania prawidłowości wydanego orzeczenia.

Mając na uwadze powyższe okoliczności stwierdzić należy, że wzgląd na dobro wymiaru sprawiedliwości przemawia za przekazaniem niniejszej sprawy innemu sądowi równorzędnemu spoza apelacji (...), czyli w tym wypadku Sądowi Rejonowemu w O.

Z tych względów, Sąd Najwyższy postanowił jak na wstępie.