Postanowienie z dnia 2000-07-05 sygn. I CKN 765/00

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt I CKN 765/00

Postanowienie Sądu Najwyższego
z dnia 5 lipca 2000 r.

SSN - Marek Sychowicz (przewodniczący, spraw.)
SN- Gerard Bieniek
SN- Zbigniew Kwaśniewski
Protokólant: Ewa Krentzel

Sąd Najwyższy Izba Cywilna po rozpoznaniu w dniu 5 lipca 2000 r. na rozprawie sprawy z wniosku Mieczysława I. z udziałem: Marii T., Iwony T.-H., Tadeusza H. o rozwiązanie rodziny zastępczej, na skutek kasacji wnioskodawcy od postanowienia Sądu Okręgowego w P. z dnia 20 stycznia 2000 r., sygn. akt I Ca 3/00 postanawia oddalić kasację.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 20 stycznia 2000 r. Sąd Okręgowy w P. oddalił apelację wnioskodawcy od postanowienia Sądu Rejonowego w P. z dnia 4 października 1999 r., oddalającego wniosek o rozwiązanie rodziny zastępczej ustanowionej dla małoletniego Przemysława H. w osobie jego babki Marii T. Rozstrzygnięcie to jest wynikiem uznania, że wnioskodawca - współwłaściciel i zarządca nieruchomości, na której zamieszkuje Maria T. - nie jest legitymowany do żądania będącego przedmiotem wniosku.

W kasacji od postanowienia wymienionego na wstępie wnioskodawca zarzucił naruszenie art. 572 § 1 KPC „na skutek niesłusznego przyjęcia, że wnioskodawca nie jest legitymowany do złożenia wniosku o rozwiązanie rodziny zastępczej” i wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i postanowienia Sądu Rejonowego w P. z dnia 4 października 1999 r. i przekazanie sprawy temu Sądowi do ponownego rozpoznania.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Artykuł 572 § 1 KPC nakłada na każdego, komu znane jest zdarzenie uzasadniające wszczęcie przez sąd opiekuńczy postępowania z urzędu, obowiązek zawiadomienia o tym sądu. Przepis ten nie oznacza, że każdy, kto uważa, że znane jest mu zdarzenie uzasadniające wszczęcie postępowania z urzędu i zawiadomi o tym sąd opiekuńczy, jest osobą uprawnioną do złożenia wniosku o wszczęcie postępowania w sprawie opiekuńczej. Przepis ten w ogóle nie dotyczy kwestii tego uprawnienia. Nie mógł więc i nie został naruszony przez Sąd Okręgowy w sposób, którego naruszenie zarzucił skarżący przytaczając podstawę kasacji.

Z uzasadnieniu kasacji wynika, że skarżący upatruje naruszenie art. 572 § 1 KPC także przez niewszczęcie z urzędu postępowania w sprawie, której dotyczy wniosek. W związku z tak sformułowanym zarzutem należy zauważyć, że wymieniony przepis nie obliguje sądu opiekuńczego do wszczęcia postępowania z urzędu. Wszczęcie przez sąd opiekuńczy postępowania z urzędu (art. 570 KPC) zależy od oceny tego sądu, czy zachodzą okoliczności uzasadniające taką decyzję. Odmowa przez sąd wszczęcia postępowania z urzędu nie przybiera postaci orzeczenia, które podlegałoby zaskarżeniu. Osoba, która zawiadomiła sąd o zdarzeniu jej zdaniem uzasadniającym wszczęcie postępowania z urzędu, nie jest uprawniona do kwestionowania decyzji sądu o niewszczynaniu postępowania i nie służą jej żadne środki prawne zmierzające do wyjednania odmiennej decyzji. Już choćby tylko z tych względów przytoczony wyżej zarzut kasacji nie może uzasadniać jej uwzględnienia.

Ponieważ kasacja okazała się nie mieć usprawiedliwionych podstaw, Sąd Najwyższy postanowił ją oddalić (art. 393¹² w związku z art. 13 § 2 KPC).