Wyrok z dnia 2000-10-11 sygn. IV KKN 250/00

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt IV KKN 250/00

Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 października 2000 r.

Przewodniczący: SSN Mieczysław Młodzik.

Sędziowie SN: Jacek Sobczak (spr.), Jerzy Steckiewicz.

Protokolant: Jolanta Grabowska.

Uzasadnienie

Orzeczeniem Kolegium ds. Wykroczeń w Krowodrzy przy Sądzie Rejonowym dla Krakowa-Krowodrzy w Krakowie z dnia 19 listopada 1998 r., Nr rej. Kw /98/K, Marcin Ś. został uznany za winnego tego, że: "w dniu 8 września 1998 r. około godz. 11⁴⁵ w Krakowie na ul. Z. (parking w podwórcu) zaparkował samochód marki Renault Trafic nr rej. KUP, w bliskiej odległości samochodu marki Toyota, nr rej. KVG, podczas otwarcia tylnych drzwi samochodu marki Renault zarysował prawy przedni błotnik samochodu marki Toyota". Stwierdzając, że Marcin Ś. czynem swoim wyczerpał wykroczenia z art. 86 § 1 kw w zw. z art. 3 ust. 1 art. 45 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98/97 poz. 602) i na podstawie art. 86 § 1 kw wymierzono mu karę 200 zł grzywny.

Od tego rozstrzygnięcia odwołanie do Sądu Rejonowego dla Krakowa-Krowodrzy w Krakowie złożył Marcin Ś. W wyniku rozpoznania odwołania Marcina Ś. Sąd Rejonowy dla Krakowa-Krowodrzy w Krakowie wyrokiem z dnia 22 stycznia 1999 r. sygn. akt II Kws /98/K, powyższe orzeczenie uchylił i sprawę przekazał Kolegium ds. Wykroczeń w Krowodrzy przy Sądzie Rejonowym dla Krakowa-Krowodrzy w Krakowie do ponownego rozpoznania.

Po ponownym rozpoznaniu sprawy Kolegium d/s Wykroczeń w Krowodrzy przy Sądzie Rejonowym dla Krakowa-Krowodrzy w Krakowie orzeczeniem z dnia 14 maja 1999 r., nr rej. Kw /99/K, Marcina Ś. uznało za winnego tego, że: "w dniu 8 września 1998 r. około godz. 11⁴⁵ w Krakowie na ul. Z., (parking w podwórcu) zaparkował samochód marki Renault Trafic nr rej. KUP w bliskiej odległości samochodu marki Toyota nr rej. KVG podczas otwarcia tylnych drzwi samochodu marki Renault zarysował prawy przedni błotnik samochodu marki Toyota", tj. wykroczenia z art. 97 kw i za to na podstawie cytowanego przepisu wymierzono mu karę 300 zł grzywny.

Od powyższego orzeczenia Marcin Ś. i złożył odwołanie do Sądu Rejonowego dla Krakowa-Krowodrzy w Krakowie. Po rozpoznaniu tego odwołania Sąd Rejonowy dla Krakowa-Krowodrzy w Krakowie wyrokiem z dnia 26 lipca 1999 r., sygn. akt II Kws /99/K, zaskarżone orzeczenie zmienił w ten sposób, że obniżył grzywnę do 200 zł.

Wyrok Sądu Rejonowego dla Krakowa-Krowodrzy w Krakowie zaskarżył, na podstawie art. 521 kpk, Prokurator Generalny kasacją wniesioną na korzyść Marcina Ś., zarzucając rażące i mające wpływ na treść orzeczenia naruszenie art. 97 kw poprzez przyjęcie, że Marcin Ś. działaniem swoim wyczerpał znamiona tego wykroczenia. W konkluzji Prokurator wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i uniewinnienie Marcina Ś. od popełnienia przypisanego mu czynu.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje.

Kasacja okazała się całkowicie zasadna z przyczyn w niej podniesionych.

Typizując wykroczenia w tak rozległej dziedzinie, jaką jest bezpieczeństwo i porządek w komunikacji, ustawodawca w art. 84-96a kw określił najistotniejsze wykroczenia przeciwko tej dziedzinie, po czym dodał dopełniający przepis art. 97 kw, w którym zagroził karą za wykroczenia przeciwko innym przepisom o bezpieczeństwie i porządku ruchu. Wyraz "inna" należy - jak wskazano w doktrynie - rozumieć w ten sposób, że mają to być przepisy inne niż określone w art. 84-96a. Muszą one przy tym dotyczyć bezpieczeństwa i porządku ruchu drogowego, a nie innych zagadnień także regulowanych prawem o ruchu drogowym oraz odnosić się do dróg publicznych (por. M. Bojarski, W. Radecki, Kodeks wykroczeń. Komentarz, Warszawa 1998, s. 364). Przepis art. 97 pomyślany został jako przepis dopełniający a nie zastępczy.

Zważywszy, iż zdarzenie będące przedmiotem osądu w niniejszej sprawie miało miejsce nie na drodze publicznej, ale na podwórzu posesji - nie sposób uznać, aby M.Ś. wyczerpał znamiona wykroczenia z art. 97 kw. W świetle art. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. prawo o ruchu drogowym "drogą" jest bowiem wydzielony pas terenu składający się z jezdni, pobocza, chodnika, drogi (ścieżki) dla pieszych lub drogi dla rowerów, łącznie z torowiskiem pojazdów szynowych znajdującym się w obrębie tego pasa, przeznaczony do ruchu lub postoju pojazdów. Przepisy ustawy o ruchu drogowym stosuje się wprawdzie do ruchu odbywającego się poza drogami publicznymi, jeżeli jest to konieczne dla uniknięcia zagrożenia bezpieczeństwa uczestników tego ruchu, a ruchem lądowym jest nie tylko ruch na drogach publicznych, ale również na terenach budowlanych czy przemysłowych - to jednak musi być to ruch w miejscu powszechnie dostępnym. Takim miejscem nie było zaś to w którym doszło do zdarzenia będącego przedmiotem osądu w przedmiotowej sprawie. Dlatego też nie sposób przyjąć, aby M.Ś. wyczerpał działaniem swoim dyspozycję art. 97 kw. W tym stanie rzeczy należało więc uchylić zaskarżony kasacją wyrok i uniewinnić M.Ś. od zarzutu popełnienia zarzucanego mu wykroczenia.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 630 i 638 kpk.