Wyrok z dnia 2005-06-24 sygn. III KK 102/05

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt III KK 102/05

Wyrok z dnia 24 czerwca 2005 r.

Przewodniczący: Sędzia SN Andrzej Konopka. Sędziowie SN: Ewa Gaberle (spr.), Andrzej Tomczyk.

Prokurator Prokuratury Krajowej: Bogumiła Drozdowska.

Sąd Najwyższy w sprawie Stanisława J. skazanego za przestępstwo określone w art. 270 § 1 k.k. po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie w dniu 24 czerwca 2005 r. kasacji, wniesionej przez Rzecznika Praw Obywatelskich na korzyść skazanego od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 9 września 2003 r., utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego z dnia 18 grudnia 2002 r., uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 18 grudnia 2002 r. Sąd Rejonowy skazał Stanisława J. na karę dwóch lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres pięciu lat oraz na karę sześćdziesięciu stawek dziennych grzywny przypisując mu popełnienie przestępstwa z art. 270 § 1 k.k. polegającego na tym, że w dniu 17 lipca 2001 r. składając pozew o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego wyroku Sądu Okręgowego z dnia 23.04.1999 r., zasądzającego od niego na rzecz Henryka P. kwotę 30.538,40 zł, posłużył się uprzednio przerobionym pokwitowaniem odbioru pieniędzy przez Henryka P. na kwotę 53.000 zł jako autentycznym.

Po rozpoznaniu apelacji wniesionej przez oskarżonego, Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 9 września 2003 r. utrzymał w mocy zaskarżony wyrok, uznając apelację oskarżonego za oczywiście bezzasadną.

Kasację od wyroku sądu odwoławczego wniósł, w trybie art. 521 k.p.k., na korzyść skazanego, Rzecznik Praw Obywatelskich i zarzucając rażące naruszenie prawa karnego procesowego, tj. art. 117 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 6 k.p.k., mogące mieć istotny wpływ na treść orzeczenia, polegające na przeprowadzeniu rozprawy odwoławczej podczas nieobecności ustanowionego obrońcy, który o jej terminie nie został prawidłowo powiadomiony, co w konsekwencji stanowiło naruszenie prawa oskarżonego do obrony, domagał się uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Podniesiony w niej zarzut rażącej obrazy prawa procesowego jest w pełni zasadny i został wyczerpująco umotywowany. Trafnie więc wskazano, że skoro oskarżony Stanisław J. ustanowił obrońcę, który brał udział w rozprawie odwoławczej w dniu 24 kwietnia 2003. r., a w aktach brak jakiejkolwiek informacji o odwołaniu pełnomocnictwa, to niezawiadomienie obrońcy o kolejnej rozprawie odwoławczej stanowiło oczywiste naruszenie art. 117 § 1 k.p.k. W tej sytuacji przeprowadzenie rozprawy pod nieobecność obrońcy naruszało również przepis art. 117 § 2 k.p.k., ponieważ zgodnie z treścią art. 450 § 3 k.p.k. rozpoznania sprawy w postępowaniu odwoławczym nie tamuje niestawiennictwo obrońcy tylko wtedy, gdy został on należycie zawiadomiony o terminie rozprawy. Nierespektowanie wskazanych przepisów spowodowało pozbawienie oskarżonego możliwości skorzystania z pomocy ustanowionego obrońcy w toku rozprawy odwoławczej, co jest rażącym naruszeniem art. 6 k.p.k., mogącym mieć istotny wpływ na treść orzeczenia.

Podnieść nadto z urzędu należy, że sąd odwoławczy nie poświęcił należytej uwagi kwestii prawomocnego skazania oskarżonego za posłużenie się tym samym, przerobionym dokumentem w kancelarii notarialnej i przed komornikiem, choć wskazał na fakt tego skazania w swoim uzasadnieniu. Rozważenia wymagało jednak, czy oskarżony posługując się przerobionym dokumentem kilkakrotnie popełnił kilka odrębnych przestępstw, czy też jego zachowania stanowią jeden czyn zabroniony w rozumieniu art. 12 k.k. Dotychczasowe ustalenia sądu nie pozwalają na jednoznaczne rozstrzygnięcie tej kwestii, lecz ze względu na możliwość zaistnienia w niniejszej sprawie stanu rzeczy osądzonej (art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k.) konieczne będzie jej rozważenie podczas ponownego rozpoznawania sprawy.