Wyrok z dnia 1970-07-28 sygn. V KRN 236/70

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt V KRN 236/70

Wyrok z dnia 28 lipca 1970 r.

1. Wprawdzie w myśl art. 213 § 2 k.k. w wypadku wyrębu drzewa albo kradzieży drzewa wyrąbanego lub powalonego orzeczenie na rzecz pokrzywdzonego nawiązki w wysokości podwójnej wartości drzewa jest obligatoryjne, jednakże nie wchodzi to w rachubę w razie warunkowego umorzenia postępowania karnego (art. 27 § 1 k.k.), gdyż w takiej sytuacji do sprawcy przestępstwa nie stosuje się kar ani innych środków jak nawiązka, przewidzianych za dane przestępstwo, lecz jedynie te środki oddziaływania, które są wymienione w art. 28 k.k.
2. Jeżeli w konkretnym wypadku zachodzą przesłanki przewidziane w art. 27 k.k., to poprzednia ustawa, chociażby nawet przewidywała za popełniony czyn karę łagodniejszą niż nowy k.k., nie może być w żadnym razie uznana za względniejszą dla sprawcy, bo wyłącza możliwość warunkowego umorzenia postępowania. W wypadku takim, zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 2 § 1 k.k., ma zastosowanie nowy k.k.

Przewodniczący: sędzia Z. Kubec (sprawozdawca). Sędziowie: J. Matysiak, K. Wagner.

Prokurator Prokuratury Generalnej: M. Tuszyńska.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy Gustawa K., oskarżonego z art. 5 § 1 w związku z art. 1 ustawy z dnia 18 czerwca 1959 r. (Dz. U. Nr 36, poz. 228), z powodu rewizji nadzwyczajnej złożonej przez Ministra Sprawiedliwości na korzyść oskarżonego od wyroku Sądu Powiatowego w Piszu z dnia 30 stycznia 1970 r.

zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że przyjął, iż przypisany oskarżonemu czyn stanowi przestępstwo określone w art. 213 § 1 k.k. zagrożone karą przewidzianą w art. 199 § 2 k.k. oraz uchylił orzeczenie o zobowiązaniu oskarżonego do wpłacenia na rzecz Nadleśnictwa w D. 900 zł (...); kosztami związanymi z rewizją nadzwyczajną obciążył Skarb Państwa.

Uzasadnienie

Gustaw K. został oskarżony o to, że dnia 23 października 1969 r. w lesie państwowym Nadleśnictwa D., w celu zagarnięcia, dokonał wyrębu drzewa w ilości 1 mp papierówki sosnowej wartości 450 zł, tj. o czyn przewidziany w art. 5 § 1 w związku z art. 1 ustawy z dnia 18 czerwca 1959 r. (Dz. U. Nr 36, poz. 228).

Sąd Powiatowy w Piszu wyrokiem z dnia 30 stycznia 1970 r. uznał Gustawa K. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, uznając to zarazem za przypadek mniejszej wagi, i na podstawie art. 27 § 1 w związku z art. 29 § 1 k.k. warunkowo umorzył postępowanie na okres jednego roku.

Na podstawie art. 28 § 2 pkt 1 k.k. Sąd zobowiązał oskarżonego do wpłacenia na rzecz Nadleśnictwa w D. kwoty 900 zł jako podwójnej wartości zagarniętego drzewa w terminie 2 miesięcy od uprawomocnienia się wyroku. Ponadto na podstawie art. 28 § 2 pkt 3 k.k. Sąd zobowiązał oskarżonego do przepracowania na cel społeczny 20 godzin w ciągu 1 miesiąca od uprawomocnienia się wyroku.

Od tego prawomocnego wyroku założył rewizję nadzwyczajną Minister Sprawiedliwości, zarzucając obrazę przepisów prawa materialnego przez zobowiązanie oskarżonego do zapłacenia na rzecz Nadleśnictwa w D. kwoty 900 zł jako podwójnej wartości zagarniętego drzewa mimo braku podstaw ku temu i wnosząc w związku z tym o zmianę zaskarżonego wyroku przez uchylenie orzeczenia o zobowiązaniu oskarżonego do zapłaty kwoty 900 zł.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Rewizja nadzwyczajna jest zasadna.

Sąd Powiatowy dopuścił się w zaskarżonym wyroku obrazy art. 28 § 2 pkt 1 k.k. przez to, że zobowiązał oskarżonego do wpłacenia na rzecz Nadleśnictwa w D. podwójnej wartości zagarniętego drzewa, mimo że wspomniany przepis włożenia takiego obowiązku nie przewiduje. Wprawdzie w myśl art. 213 § 2 k.k. w wypadku wyrębu drzewa albo kradzieży drzewa wyrąbanego lub powalonego orzeczenie na rzecz pokrzywdzonego nawiązki w wysokości podwójnej wartości drzewa jest obligatoryjne, jednakże nie wchodzi to w rachubę w razie warunkowego umorzenia postępowania karnego (art. 27 § 1 k.k.), gdyż w takiej sytuacji do sprawcy przestępstwa nie stosuje się kar ani innych środków jak nawiązka, przewidzianych za dane przestępstwo, lecz jedynie te środki oddziaływania, które są wymienione w art. 28 k.k.

Powołany przez sąd przepis art. 28 § 2 pkt 1 k.k. mówi o obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem. W niniejszej sprawie nie zachodziła jednak możliwość włożenia na oskarżonego takiego obowiązku, oskarżony bowiem zapłacił Nadleśnictwu za skradzione drzewo kwotę 450 zł równą wartości drzewa (wyjaśnienia oskarżonego i zeznania świadka Witolda I. na rozprawie), szkoda więc została już naprawiona.

Z tych względów Sąd Najwyższy uchylił orzeczenie o zobowiązaniu oskarżonego do wpłacenia na rzecz Nadleśnictwa w D. kwoty 900 zł.

Niezależnie od obrazy art. 28 k.k., Sąd Powiatowy w Piszu dopuścił się jeszcze obrazy art. 2 § 1 k.k., zastosował bowiem jednocześnie dwie ustawy: poprzednią, jeśli chodzi o kwalifikację prawną popełnionego przez sprawcę przestępstwa (art. 5 § 1 w związku z art. 1 ustawy z dnia 18 czerwca 1959 r. - Dz. U. Nr 36, poz. 228) i nową, jeśli chodzi o warunkowe umorzenie postępowania karnego (art. 27 i nast. k.k.). W myśl art. 2 § 1 k.k. stosuje się ustawę nową, co jest zasadą, poprzednią zaś, obowiązującą w chwili popełnienia czynu, tylko wtedy, gdy jest ona względniejsza dla sprawcy (wyjątek), przy czym użyty w tym przepisie termin "ustawa" oznacza cały stan prawny, wobec czego nie można w odniesieniu do jednego czynu stosować jednocześnie, jak w sprawie niniejszej, przepisu poprzedniej ustawy i instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego przewidzianej w nowym k.k.

Jeżeli w konkretnym wypadku zachodzą przesłanki przewidziane w art. 27 k.k., a więc zachodzi możliwość warunkowego umorzenia postępowania karnego, to poprzednia ustawa, chociażby nawet przewidywała za popełniony czyn karę łagodniejszą niż nowy k.k., nie może być w żadnym razie uznana za względniejszą dla sprawcy, bo wyłącza możliwość warunkowego umorzenia postępowania. W wypadku takim zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 2 § 1 k.k. ma zastosowanie nowy k.k. (...).

OSNKW 1970 r., Nr 11, poz. 137