Wyrok z dnia 1972-09-14 sygn. VI KZP 7/72

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt VI KZP 7/72

Wyrok z dnia 14 września 1972 r.

 Zabór pojazdu mechanicznego w celu krótkotrwałego użycia i następnie prowadzenie tegoż pojazdu przez sprawcę zaboru znajdującego się w stanie nietrzeźwości stanowią dwa odrębne czyny, pierwszy - występek określony w art. 214 § 1 lub § 2 k.k., drugi zaś - wykroczenie określone w art. 87 § 1 k.w.

W wypadku skazania przez sąd za oba te czyny podstawę orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych stanowi art. 87 § 3 k.w.

Przewodniczący: sędzia Z. Neumann. Sędziowie: Z. Kubec (sprawozdawca), A. Pyszkowski. Prokurator Prokuratury Generalnej: J. Pozorski.

Sąd Najwyższy w sprawie Waldemara G., oskarżonego z art. 214 § 2 k.k. i innych, po rozpoznaniu przedstawionego na zasadzie art. 390 § 1 k.p.k. przez Sąd Wojewódzki w Białymstoku postanowieniem z dnia 25 stycznia 1972 r. zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy:

"Czy w wypadku skazania sprawcy za zabór pojazdu mechanicznego w celu jego krótkotrwałego użycia (art. 214 § 1 lub § 2 k.k.), a następnie prowadzenie tego pojazdu przez sprawcę znajdującego się w stanie nietrzeźwości - w aktualnym stanie prawnym - ma zastosowanie w postępowaniu przed sądem art. 43 § 2 k.k., czy też art. 87 § 3 k.w.?"

i po wysłuchaniu wniosku prokuratora

uchwalił udzielić odpowiedzi jak wyżej.

Uzasadnienie

Z uchwały powiększonego składu Sądu Najwyższego z dnia 17 sierpnia 1972 r. - VI KZP 13/72 (OSNKW 1972, nr 10, poz. 151) wynika, że zabór pojazdu mechanicznego w celu jego krótkotrwałego użycia (art. 214 § 1 lub § 2 k.k.) i następnie prowadzenie tego pojazdu przez sprawcę znajdującego się w stanie wskazującym na użycie alkoholu (art. 87 § 1 k.w.) stanowią dwa odrębne czyny pozostające ze sobą w zbiegu realnym. W takiej sytuacji art. 43 § 2 k.k. nie może stanowić podstawy orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Może natomiast stanowić taką podstawę art. 87 § 3 k.w. w wypadku skazania przez sąd na podstawie art. 87 § 1 k.w. lub ukarania za to wykroczenie przez kolegium.

OSNKW 1972 r., Nr 11, poz. 170