Uchwała z dnia 1973-05-31 sygn. VI KZP 16/73

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt VI KZP 16/73

Uchwała z dnia 31 maja 1973 r.

Pismo oskarżonego zawierające wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku oraz użyte w tym piśmie sformułowanie: "czuję się pokrzywdzony" lub inne podobne, które wskazuje na wolę zaskarżenia wyroku w wypadku, gdy po doręczeniu oskarżonemu odpisu wyroku z uzasadnieniem nie złożył on pisma uzupełniającego, powinno być uważane za rewizję w rozumieniu art. 393 § 2 k.p.k., która nie odpowiada jednak wymaganiom formalnym przewidzianym w art. 376 § 1 k.p.k., z możliwością uzupełnienia tego braku w trybie, terminie oraz ze skutkami określonymi w art. 105 k.p.k. w związku z art. 378 k.p.k.

Przewodniczący: sędzia dr T. Majewski. Sędziowie: dr J. Bratoszewski (sprawozdawca), J. Dankowski.

Prokurator Prokuratury Generalnej: J. Pozorski.

Sąd Najwyższy w sprawie Jana S., oskarżonego z art. 184 § 1 i art. 203 § 1 k.k., po rozpoznaniu przekazanego w trybie art. 390 § 1 k.p.k. przez Sąd Wojewódzki we Wrocławiu postanowieniem z dnia 8 marca 1973 r. zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy:

"Czy użycie we wniosku o sporządzenie pisma i doręczenie oskarżonemu odpisu wyroku sądu pierwszej instancji słów: "czuję się pokrzywdzony" czyni zadość wymaganiom formalnym określonym w art. 376 § 1 k.p.k., jeżeli wniosek ten pochodzi od samego oskarżonego, i czy wniosek taki powinien być traktowany jako rewizja w rozumieniu art. 393 § 2 k.p.k., jeżeli innego pisma zawierającego rewizję, po doręczeniu oskarżonemu odpisu wyroku z uzasadnieniem, oskarżony nie złożył?"

i po wysłuchaniu wniosku prokuratora

uchwalił udzielić odpowiedzi jak wyżej.

 Uzasadnienie

Według unormowania dawnego kodeksu postępowania karnego (z 1928 r.) ustawa nie stawiała treści rewizji wniesionej przez samego oskarżonego wymagań formalnych, w związku z czym do przyjęcia i rozpoznania takiej rewizji wystarczyło, aby w treści pisma oskarżonego zawarta była jego wola zaskarżenia wyroku do sądu wyższej instancji (OSN 1955, z. 4, poz. 68). Obecnie obowiązujący kodeks kwestię tę reguluje odmiennie. Przepis art. 376 § 1 k.p.k. odnoszący się również do środka odwoławczego składanego przez samego oskarżonego nakazuje podać, "czego domaga się skarżący". Nie może to jednak oznaczać, że brak wyraźnego wskazania w rewizji treści tego żądania powoduje automatycznie uznanie tej rewizji za bezskuteczną. Użycie bowiem przez oskarżonego we wniosku o sporządzenie na piśmie uzasadnienia wyroku słów: "czuję się pokrzywdzony" lub innych podobnych słów wyraża wolę zaskarżenia wyroku i pozwala uznać takie pismo za rewizję w rozumieniu art. 393 § 2 k.p.k., która nie czyni jednak zadość wymaganiom formalnym określonym w art. 376 § 1 k.p.k., gdyż nie zawiera wskazania, czego domaga się skarżący.

Jest to brak formalny pisma (art. 104 § 1 pkt 3 k.p.k.) stanowiącego środek odwoławczy, który to brak może być uzupełniony w trybie, terminie oraz ze skutkami określonymi w art. 105 k.p.k. w związku z art. 378 k.p.k.

OSNKW 1973 r., Nr 10, poz. 120