Postanowienie z dnia 1972-11-14 sygn. V KRN 437/72

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt V KRN 437/72

Postanowienie z dnia 14 listopada 1972 r.

Wniosek o sporządzenie na piśmie uzasadnienia wyroku sporządzony nie osobiście przez skazanego, lecz w jego imieniu przez ustanowionego przez niego obrońcę otwiera termin do wniesienia rewizji zarówno dla obrońcy, jak i oskarżonego osobiście. Termin ten liczy się od daty doręczenia obrońcy odpisu wyroku z uzasadnieniem.

Przewodniczący: sędzia M. Szczepański (sprawozdawca). Sędziowie: J. Szamrej, J. Żurawski. Prokurator Prokuratury Generalnej: M. Rzeszewicz.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy Juliana Ł., skazanego z art. 198 § 1 w związku z art. 59 i 60 k.k., z powodu rewizji nadzwyczajnej wniesionej przez Ministra Sprawiedliwości od postanowienia Sądu Wojewódzkiego w Kielcach z dnia 31 stycznia 1972 r.

uchylił powyższe postanowienie w zaskarżonej części i sprawę przekazał Sądowi Wojewódzkiemu w Kielcach w celu ponownego rozpoznania zażalenia Juliana Ł.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 31 stycznia 1972 r. Sąd Wojewódzki w Kielcach nie uwzględnił zażalenia oskarżonego Juliana Ł. na zarządzenie Prezesa Sądu Powiatowego we Włoszczowej z dnia 8 grudnia 1971 r. co do odmowy przyjęcia rewizji sporządzonej i wniesionej przez oskarżonego od wyroku Sądu Powiatowego we Włoszczowej z dnia 10 listopada 1971 r.

Od postanowienia tego, w części dotyczącej Juliana Ł., rewizję nadzwyczajną wniósł Minister Sprawiedliwości i zarzucając obrazę przepisów postępowania karnego, a w szczególności art. 75 § 1, art. 370 § 1, art. 377 § 1 i art. 393 § 1 k.p.k., polegającą na bezzasadnej odmowie przyjęcia rewizji Juliana Ł. od wyroku Sądu Powiatowego we Włoszczowej z dnia 18 listopada 1971 r., w konkluzji domagał się jego uchylenia i przekazania sprawy w tym zakresie Sądowi Wojewódzkiemu w Kielcach do ponownego rozpoznania.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Z akt sprawy wynika, że Julian Ł. nie złożył osobiście wniosku o doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem (art. 370 § 1 k.p.k.), jednakże w jego imieniu z zachowaniem terminu zawitego określonego w art. 370 § 1 k.p.k. uczynił to jego obrońca - adwokat Jan B., któremu odpis wyroku z uzasadnieniem doręczono w dniu 20 listopada 1971 r.

W dniu 3 grudnia 1971 r., a więc z zachowaniem terminu zawitego (art. 393 § 1 k.p.k.), oskarżony Julian Ł. osobiście wniósł rewizję, której przyjęcia jednak odmówiono ze względu na niezłożenie przez niego osobiście wniosku o sporządzenie na piśmie uzasadnienia wyroku. Powyższy pogląd jest jawnie błędny. Czynność bowiem warunkująca uprzednia, a mianowicie wniosek o sporządzenie na piśmie uzasadnienia wyroku, dokonana była w imieniu oskarżonego przez ustanowionego przez niego obrońcę - adwokata Jana B. (art. 75 § 1 k.p.k.) (...).

W tej sytuacji wniesione przez oskarżonego Juliana Ł. w terminie przewidzianym w art. 410 k.p.k. zażalenie na zarządzenie o odmowie przyjęcia rewizji było zasadne.

Z tych też względów należało zaskarżone postanowienie uchylić w części dotyczącej Juliana Ł. i sprawę przekazać Sądowi Wojewódzkiemu w Kielcach w celu ponownego rozpoznania zażalenia na zarządzenie odmawiające przyjęcia jego rewizji.

OSNKW 1973 r., Nr 4, poz. 52