Postanowienie z dnia 2005-04-14 sygn. II Kz 14/05

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt II Kz 14/05

Postanowienie z dnia 14 kwietnia 2005 r.

Przewodniczący: Sędzia SN Jacek Sobczak.

Prokurator Prokuratury Krajowej: Andrzej Pogorzelski.

Sąd Najwyższy - Izba Karna w Warszawie na posiedzeniu w sprawie Wojciecha Bolesława P., po rozpoznaniu zażalenia obrońcy skazanego na postanowienie Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 9 marca 2005 r., w przedmiocie przywrócenia terminu do złożenia wniosku o doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem

postanowił: utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.

Uzasadnienie

Skazany Wojciech Bolesław P. złożył wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o doręczenie odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem, motywując to faktem, iż złożył wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 31 stycznia 2005 r. i doręczenie mu jego odpisu w celu wniesienia kasacji. Niedotrzymanie wymaganego prawem 7-dniowego terminu za złożenie wniosku, nastąpiło - jak stwierdził - z przyczyn niezależnych od niego, nie był on bowiem obecny na ogłoszeniu wyroku, w związku z czym nie został pouczony o sposobie i terminie złożenia wniosku o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku. Podniósł, że nie mając kontaktu z obrońcą, o wspomnianym wymogu dowiedział się dnia 8 lutego 2005, tego samego dnia składając wniosek.

Postanowieniem z dnia 9 marca 2005 r., Sąd Apelacyjny nie uwzględnił wniosku skazanego i odmówił przywrócenia terminu do złożenia wniosku o doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem.

Zażaleniem z dnia 18 marca 2005 r., obrońca skazanego zaskarżył wspomniane postanowienie w całości, zarzucając obrazę przepisów prawa procesowego art. 126 § 1 k.p.k. - poprzez błędne jego zastosowanie, skutkujące niezasadnym zaniechaniem przywrócenia skazanemu terminu do złożenia wniosku o doręczenie uzasadnienia wyroku oraz błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę do wydania zaskarżonego orzeczenia, a polegający na nieprawidłowym przyjęciu, iż niezachowanie przez oskarżonego Wojciecha P. terminu, o którym mowa w przepisie art. 422 § 1 k.p.k. nastąpiło z jego winy.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje.

Zażalenie obrońcy skazanego nie zasługuje na uwzględnienie.

Jak wynika z akt sprawy skazany Wojciech Bolesław P., został prawidłowo powiadomiony o terminie rozprawy odwoławczej. Na wyznaczony termin nie stawił się, jak i nie usprawiedliwił swojej nieobecności. Na rozprawie odwoławczej w dniu 27 stycznia 2005 r. Sąd Apelacyjny postanowił na podstawie art. 411 § 1 k.p.k. ze względu na zawiły charakter sprawy odroczyć wydanie wyroku do dnia 31 stycznia 2005 r., obecnych uznać za powiadomionych oraz o terminie ogłoszenia wyroku powiadomić oskarżonego. Powiadomienie o odroczeniu ogłoszenia wyroku wróciło z adnotacją "mieszkanie zamknięte". Ponadto awizowane zawiadomienie o terminie ogłoszenia wyroku nie zostało podjęte w terminie w urzędzie pocztowym.

Nie ulega wątpliwości, iż wynikający z art. 411 § 1 k.p.k. "tak krótki termin ma uzasadnienie w tym, by sąd przystąpił do narady nad wyrokiem w tej sytuacji, gdy pozostaje bezpośrednio pod wrażeniem wystąpienia stron i aby zasób informacji o sprawie, wskutek upływu czasu, nie uległ zubożeniu albo znacznemu pomniejszeniu, co niewątpliwie mieć może wpływ na treść wyroku" (wyrok SN z 28 lutego 1983 r., II KR 25/83, OSNKW 1983 nr 9, poz. 78).

Nie tylko z ogólnych reguł uczestnictwa oskarżonego w rozprawie, ale i z treści art. 411 § 3 k.p.k. wynika, że oskarżony ma oczywiście prawo do udziału w rozprawie, na której, po odroczeniu wydania, następuje ogłoszenie wyroku. Jednakże nie jest powinnością sądu odwoławczego upewnienie się, czy oskarżony niestawiający się na rozprawę zawinił niestawiennictwo, ale obowiązkiem oskarżonego jest wykazać bez oddzielnych wezwań, że niestawiennictwo było niezawinione.

Jak wyżej wspomniano, oskarżony prawidłowo powiadomiony o terminie rozprawy odwoławczej nie stawił się. Sąd odraczając ogłoszenie wyroku w przedmiotowej sprawie nie był zobligowany do powiadomienia oskarżonego o terminie ogłoszenia wyroku, albowiem oskarżony winien się liczyć z możliwością ogłoszenia wyroku na pierwszej rozprawie apelacyjnej, zaś w przypadku niestawiennictwa podjąć informację o ewentualnym rozstrzygnięciu, tym bardziej iż sąd odwoławczy nie ma obowiązku doręczenia wyroku, chyba że oskarżony jest pozbawiony wolności. W związku z powyższym, w razie niestawiennictwa na rozprawie odwoławczej, to rzeczą oskarżonego było powzięcie wiadomości o ewentualnym rozstrzygnięciu w sprawie i zaznajomienia się z terminem do złożenia wniosku o doręczenie wyroku wraz z uzasadnieniem.

Nieobecność oskarżonego na rozprawie odwoławczej, na której podjęto postanowienie o odroczeniu publikacji wyroku nie rodzi po stronie Sądu Apelacyjnego obowiązku podjęcia czynności zmierzającej do zawiadomienia oskarżonego o terminie publikacyjnym.

W niniejszej sprawie Sąd Apelacyjny zawiadomił skutecznie oskarżonego o terminie ogłoszenia wyroku, jednakże nawet niepodjęcie takiej czynności przez sąd nie uzasadnia przywrócenia terminu do złożenia wniosku o doręczenie wyroku wraz u uzasadnieniem celem sporządzenia kasacji.

Z tych też względów Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji postanowienia.