Wyrok z dnia 1975-07-23 sygn. II KR 62/75

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt II KR 62/75

Wyrok z dnia 23 lipca 1975 r.

Przepis art. 352 k.p.k. nakazujący udzielenie oskarżonemu ostatniego słowa poprzedzającego naradę sądową nie jest przepisem porządkowym, ale stanowi jedną z gwarancji praw oskarżonego do obrony w procesie karnym. Ostatnie słowo daje oskarżonemu możność ustosunkowania się do przeprowadzonego przewodu sądowego, tj. do przeprowadzonych dowodów, oraz do głosów oskarżyciela i obrońców. Ostatnie słowo oskarżonego powinno być wzięte pod uwagę przy naradzie nad wyrokiem i może mieć wpływ na jej wynik, a tym samym na treść wyroku.

Przewodniczący: sędzia W. Sutkowski (sprawozdawca). Sędziowie: W. Sikorski, J. Żurawski.

Prokurator Prokuratury Generalnej: J. Pozorski.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy Jerzego K. i Józefa Z., oskarżonych z art. 168 § 2 k.k., z powodu rewizji wniesionej przez oskarżonych od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Katowicach z dnia 8 kwietnia 1974 r.

uchylił zaskarżony wyrok co do oskarżonych Jerzego K. i Józefa Z. i sprawę przekazał Sądowi Wojewódzkiemu w Katowicach do ponownego rozpoznania.

 Uzasadnienie

Sąd Wojewódzki w Katowicach wyrokiem z dnia 8 kwietnia 1974 r. uznał między innymi Jerzego K. i Józefa Z. za winnych przestępstwa określonego w art. 168 § 2 k.k., popełnionego w ten sposób, że w dniu 7 grudnia 1973 r. w C., działając wspólnie z Józefem K., Antonim W. i Januszem B., po uprzednim zastosowaniu przemocy w stosunku do Bożeny A., polegającej na doprowadzeniu jej do starego opuszczonego budynku, uderzeniu w twarz i wciągnięciu do środka tegoż budynku oraz przytrzymywaniu za ręce i przewróceniu na ziemię, zmusili ją do poddania się czynowi nierządnemu, przy czym Józef K. i Janusz D. odbyli z Bożeną A. stosunki płciowe, i za czyn ten na podstawie art. 168 § 2 k.k. wymierzył Jerzemu K. karę 4 lat, a Józefowi Z. karę 3 lat pozbawienia wolności.

Wyrok ten zaskarżyli oskarżeni.

(...) Na rozprawie rewizyjnej obrońca oskarżonego Józefa K. podniósł zarzut obrazy art. 352 k.p.k. wskutek nieudzielenia oskarżonym głosu po zamknięciu przewodu sądowego i po przemówieniach pozostałych stron procesowych, co mogło mieć wpływ na treść wyroku, i w związku z tym wniósł o uchylenie wyroku oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Rewizje są zasadne w części odnoszącej się do zarzutu obrazy przepisu art. 352 k.p.k., polegającej na nieudzieleniu oskarżonym głosu po zamknięciu przewodu sądowego i po przemówieniach pozostałych stron procesowych. Ta okoliczność jest bezsporna, gdyż protokół rozprawy głównej z dnia 8 kwietnia 1974 r. nie zawiera stwierdzenia, że oskarżonym udzielono ostatniego głosu.

Niezależnie od tego obrońca oskarżonego Jerzego K. złożył do Sądu Wojewódzkiego wniosek o sprostowanie tego protokołu przez pozytywne stwierdzenie, że po przemówieniu obrońcy sąd bez udzielenia głosu oskarżonym i wysłuchaniu ich udał się na naradę. Sąd Wojewódzki nie uwzględnił tego wniosku, uzasadniając to tym, że protokół odzwierciedla rzeczywisty przebieg rozprawy. Jest zatem oczywiste, że Sąd Wojewódzki z obrazą art. 352 k.p.k. nie udzielił oskarżonym i nie wysłuchał ich tzw. ostatniego głosu. Przepis art. 352 k.p.k. nakazujący udzielenie oskarżonemu ostatniego słowa poprzedzającego naradę sądową nie jest przepisem porządkowym, ale stanowi jedną z gwarancji praw oskarżonego do obrony w procesie karnym. Ostatnie słowo daje oskarżonemu możność ustosunkowania się do przeprowadzonego przewodu sądowego, tj. do przeprowadzonych dowodów, oraz do głosów oskarżyciela i obrońców. Ostatnie słowo oskarżonego powinno być wzięte pod uwagę przy naradzie nad wyrokiem i może mieć wpływ na jej wynik, a tym samym na treść wyroku (...).

OSNKW 1975 r., Nr 9, poz. 126