Postanowienie z dnia 1974-12-28 sygn. III KZ 245/74

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt III KZ 245/74

Postanowienie z dnia 28 grudnia 1974 r.

Zmiana przez oskarżonego wyjaśnień poprzednio składanych mieści się w ramach prawa oskarżonego do obrony i z tej racji nie może stanowić ani podstawy, ani okazji do stosowania względem oskarżonego, tytułem sui generis środka represji, tymczasowego aresztowania.

 Przewodniczący: sędzia dr K. Mioduski (sprawozdawca). Sędziowie: M. Paluch, A. Żylewicz.

Prokurator Prokuratury Generalnej: T. Miernik.

 Sąd Najwyższy w sprawie Jana M., oskarżonego z art. 202 § 2 k.k., po rozpoznaniu zażalenia obrońcy oskarżonego na postanowienie Sądu Wojewódzkiego w Koszalinie z dnia 10 grudnia 1974 r. o zastosowaniu wobec oskarżonego tymczasowego aresztowania i po wysłuchaniu wniosku prokuratora

postanowił zmienić zaskarżone postanowienie w ten sposób, że uchylił tymczasowe aresztowanie oskarżonego Jana M. i utrzymał w mocy poprzednio zastosowany do tego oskarżonego środek zapobiegawczy w postaci dozoru Milicji Obywatelskiej.

Uzasadnienie

Oskarżonemu Janowi M. zarzucono zagarnięcie, w porozumieniu z innymi sprawcami, mienia o wartości 168.700 zł na szkodę Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej w K.

Prokurator zastosował względem oskarżonego środek zapobiegawczy w postaci dozoru Milicji Obywatelskiej. Na rozprawie głównej w dniu 10 grudnia 1974 r. Sąd Wojewódzki w Koszalinie postanowił zmienić środek zapobiegawczy i zastosować wobec oskarżonego Jana M. tymczasowe aresztowanie. Rozstrzygnięcie takie Sąd Wojewódzki uzasadnił w sposób następujący: "Oskarżony zmieniając wyjaśnienia utrudnia postępowanie karne, a ponadto oskarżonemu zarzucono czyn, który jest zbrodnią, i czyn ten ze względu na udział w przestępstwie aferowym należy określić jako czyn, którego stopień społecznego niebezpieczeństwa jest znaczny, a nie zachodzą przy tym warunki określone w art. 218 k.p.k."

Na postanowienie powyższe wniósł zażalenie obrońca oskarżonego, domagając się uchylenia zaskarżonego postanowienia, skoro nie ma istotnej potrzeby pozbawienia oskarżonego wolności przed ogłoszeniem wyroku, a do tego motywacja sądu co do zastosowania tymczasowego aresztowania nie respektuje podstawowego prawa oskarżonego, jakim jest prawo do obrony. Oskarżony jest w podeszłym wieku, ukończył bowiem 67 lat, co było, między innymi, przyczyną, dla której odpowiadał on przed sądem z wolnej stopy.

 Sąd najwyższy zważył, co następuje:

Rację ma Sąd Wojewódzki podnosząc, że czyn zarzucony oskarżonemu stanowi zbrodnię i odznacza się znacznym stopniem społecznego niebezpieczeństwa. Jednakże te okoliczności były znane organom ścigania i Sądowi Wojewódzkiemu również przed dniem 10 grudnia 1974 r., a jednak nie skutkowały one zastosowania tymczasowego aresztowania ani przez prokuratora, ani też przez sąd w trybie art. 299 § 1 pkt 6 k.p.k. Dlatego zasadnie wnosić należy, że faktyczną przyczyną, dla której sąd pierwszej instancji zastosował względem oskarżonego Jana M. areszt tymczasowy, była okoliczność zmiany przez niego na rozprawie wyjaśnień składanych poprzednio.

Zażalenie obrońcy zasadnie zarzuca, że zmiana przez oskarżonego wyjaśnień poprzednio składanych mieści się w ramach prawa oskarżonego do obrony i z tej racji nie może stanowić ani podstawy, ani okazji do stosowania względem oskarżonego, tytułem sui generis środka represji, tymczasowego aresztowania. Skoro ani sąd, ani prokurator nie znajdował do dnia 10 grudnia 1974 r. podstawy do zastosowania wobec 67-letniego oskarżonego Jana M. tymczasowego aresztowania, brak też podstawy do ferowania zaskarżonego postanowienia z okazji zmiany przez oskarżonego poprzednio składanych wyjaśnień.

Z tych motywów należało zaskarżone postanowienie zmienić, uchylić orzeczenie o tymczasowym aresztowaniu oskarżonego Jana M. i przywrócić skuteczność poprzednio zastosowanemu środkowi zapobiegawczemu w postaci dozoru Milicji Obywatelskiej.

 OSNKW 1975 r., Nr 2, poz. 29