Uchwała z dnia 1976-05-21 sygn. VII KZP 6/76

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt VII KZP 6/76

Uchwała 7 sędziów z dnia 21 maja 1976 r.

W myśl art. 474 § 1 pkt 2 lit. a k.p.k. za zagrożenie przestępstwa karą surowszą należy uważać zagrożenie przewidziane w przepisach części szczególnej kodeksu karnego lub innej ustawy karnej.

 Przewodniczący: sędzia W. Komorniczak. Sędziowie: J. Cieślak, S. Fornalik, H. Kempisty, R. Młynkiewicz (sprawozdawca), M. Regent-Lechowicz, A. Pyszkowski.

Prokurator Prokuratury Generalnej: A. Ferenc.

 Sąd Najwyższy w sprawie Tadeusza Z. co do wznowienia postępowania po rozpoznaniu przedstawionego przez Sąd Najwyższy w składzie zwykłym na podstawie art. 390 § 2 k.p.k. postanowieniem z dnia 28 lutego 1976 r. następującego zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy:

"Czy w rozumieniu art. 474 § 1 pkt 2 lit. a k.p.k. przestępstwo określone w art. 158 § 2 k.k. w związku z art. 59 § 1 k.k. jest innym przestępstwem zagrożonym karą surowszą niż przestępstwo określone w art. 158 § 2 k.k.?"

i po wysłuchaniu wniosku prokuratora

u c h w a l i ł udzielić odpowiedzi j a k w y ż e j.

 Uzasadnienie

Sąd Najwyższy wielokrotnie zajmował się wyjaśnieniem pojęcia "zagrożenie karą", użytego w różnych przepisach ustawy, a między innymi także w art. 474 § 1 pkt 2 lit. a k.p.k.

Wskazać tu należy przede wszystkim uchwały: z dnia 19 marca 1970 r. - VI KZP 27/69 (OSNKW 1970, z. 4-5, poz. 33), z dnia 29 lipca 1970 r. - VI KZP 26/70 (OSNKW 1970, z. 10, poz. 116), z dnia 29 lipca 1970 r. - VI KZP 32/70 (OSNKW 1970, z. 10, poz. 117), z dnia 29 stycznia 1971 r. - VI KZP 26/69 (OSNKW 1971, z. 3, poz. 33), z dnia 18 lutego 1971 r. - VI KZP 77/70 (OSNKW 1971, z. 5, poz. 64), z dnia 20 września 1973 r. - VI KZP 28/73 (OSNKW 1973, z. 12, poz. 152), z dnia 18 września 1975 r. - VI KZP 2/75 (OSNKW 1975, z. 10-11, poz. 135), z dnia 29 marca 1976 r. - VI KZP 46/75 (OSNKW 1976, z. 4-5, poz. 53), z dnia 23 kwietnia 1976 r. - VII KZP 5/76 (OSNKW 1976, z. 6, poz. 73).

W uchwałach tych Sąd Najwyższy wyraża stanowisko, że przez "zagrożenie karą" rozumie się zagrożenie przewidziane w przepisach części szczególnej kodeksu karnego lub innej ustawy karnej, przy czym odnosi się to również do określenia zawartego w art. 474 § 1 pkt 2 lit. a k.p.k.

Takie stanowisko nie nasuwa wątpliwości co do tego, że charakter chuligański występku i związana z tym dyrektywa zaostrzenia dolnej granicy wymiaru kary (art. 59 § 1 k.k.) nie zmienia granic ustawowego zagrożenia, a w szczególności nie pozwala na uznanie występku o charakterze chuligańskim za zagrożony z tego powodu karą surowszą niż przewidziana w przepisie określającym typ tego przestępstwa.

W wytycznych wymiaru sprawiedliwości i praktyki sądowej w sprawach o przestępstwa o charakterze chuligańskim z dnia 11 czerwca 1966 r. - VI KZP 43/65 (OSNKW 1966, z. 7, poz. 68) i w nawiązującym do tych wytycznych uzasadnieniu uchwały Sądu Najwyższego z dnia 14 czerwca 1972 r. - VI KZP 6/72 (OSNKW 1972, z. 9, poz. 135) wyrażono odmienny pogląd co do wpływu charakteru chuligańskiego przestępstwa na ustawowe zagrożenie karą.

Jednakże pogląd ten należy uznać za nieaktualny. Wytyczne bowiem w interesującej tu części dotyczyły wykładni nie obowiązujących obecnie przepisów art. 1-4 ustawy z dnia 22 maja 1958 r. o zaostrzeniu odpowiedzialności karnej za chuligaństwo (Dz. U. Nr 34, poz. 152), a uzasadnienie wspomnianej uchwały nawiązuje do tej właśnie części wytycznych, przy czym uchwała ta dotyczy innego zagadnienia - wykładni art. 395 k.p.k. co do zakresu zaskarżenia wyroku przez oskarżyciela posiłkowego.

 OSNKW 1976 r., Nr 7-8, poz. 88