Wyrok z dnia 1977-10-21 sygn. VI KR 249/77

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt VI KR 249/77

Wyrok z dnia 21 października 1977 r.

Niezawiadomienie pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego - wbrew art. 398 § 1 k.p.k. - o przyjęciu rewizji przez sąd oraz niezawiadomienie oskarżyciela posiłkowego i jego pełnomocnika - wbrew art. 44 § 2 k.p.k. - o terminie rozprawy stanowi uchybienie procesowe ograniczające prawa strony w procesie, a więc tego rodzaju obrazę przepisów prawa procesowego, która mogła mieć wpływ na treść wyroku (art. 387 pkt 2 k.p.k.).

Przewodniczący: sędzia W. Sikorski. Sędziowie: M. Paluch (sprawozdawca), J. Pustelnik.

Prokurator Prokuratury Generalnej: M. Tuszyńska.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy Mieczysława Z. i Kazimierza N., oskarżonych z art. 156 § 1 k.k., z powodu rewizji nadzwyczajnej wniesionej przez Prokuratora Generalnego PRL na niekorzyść oskarżonych od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Jeleniej Górze - jako rewizyjnego - z dnia 13 maja 1977 r.

zaskarżony wyrok uchylił i sprawę przekazał temu Sądowi do ponownego rozpoznania rewizji oskarżonych Mieczysława Z. i Kazimierza N. od wyroku Sądu Rejonowego w Lubaniu z dnia 1 marca 1977 r.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy w Lubaniu wyrokiem z dnia 1 marca 1977 r. skazał na podstawie art. 156 § 1 k.k. oskarżonych: Mieczysława Z., Władysława Z. i Stanisława L. na karę po 1 roku, a Kazimierza N. na 6 miesięcy pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem wykonania tych kar na okres po 3 lata, i na podstawie art. 75 § 1 i 2 pkt 2 k.k. orzekł w stosunku do Mieczysława Z., Władysława Z. i Stanisława L. grzywnę po 12.000 zł, a w stosunku do Kazimierza N. 5.000 zł, i zobowiązał ich do przeproszenia pokrzywdzonego za to, że w dniu 26 września 1976 . w N. wzięli udział w pobiciu Jana M. w ten sposób, iż bili go rękami i kopali nogami po całym ciele, powodując obrażenia w postaci wstrząsu mózgu oraz stłuczenia klatki piersiowej i głowy, przez co spowodowali u tegoż Jana N. rozstrój zdrowia na okres powyżej 7 dni, a ponadto narazili go na bezpośrednie niebezpieczeństwo ciężkiego uszkodzenia ciała.

Od tego wyroku wnieśli rewizje oskarżeni Mieczysław Z. i Kazimierz N.

Sąd Wojewódzki w Jeleniej Górze, po rozpoznaniu rewizji tych oskarżonych, wyrokiem z dnia 13 maja 1977 r. zmienił wyrok Sądu Rejonowego w Lubaniu w ten sposób, że na podstawie art. 27 § 1 i art. 29 § 1 k.k. postępowanie karne co do oskarżonego Mieczysława Z. umorzył warunkowo na okres próby wynoszący 2 lata, a oskarżonego Kazimierza N. od zarzutu dokonania przypisanego mu czynu uniewinnił.

Prokurator Generalny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej - przed upływem 6-miesięcznego terminu przewidzianego art. 463 § 2 k.p.k. - złożył od wyroku Sądu Wojewódzkiego rewizję nadzwyczajną na niekorzyść oskarżonych Mieczysława Z. i Kazimierza N., zarzucając obrazę art. 398 § 1 i art. 44 § 2 k.p.k., polegającą na niezawiadomieniu pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego o przyjęciu rewizji oskarżonych oraz niepowiadomieniu oskarżyciela posiłkowego i jego pełnomocnika o terminie rozprawy rewizyjnej, na skutek czego oskarżyciel posiłkowy oraz jego pełnomocnik nie wzięli udziału w tej rozprawie, przez co oskarżyciel posiłkowy został pozbawiony możliwości realizacji przysługujących mu uprawnień w postępowaniu rewizyjnym, i wnosząc o uchylenie zaskarżonego wyroku oraz przekazanie spraw Sądowi Wojewódzkiemu do ponownego rozpoznania rewizji oskarżonych.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Rewizja nadzwyczajna jest zasadna, skoro zaskarżony wyrok zapadł z obrazą art. 44 § 2 i art. 398 § 1 k.p.k.

W niniejszej sprawie pokrzywdzony Jan M. występował w charakterze oskarżyciela posiłkowego. O przyjęciu zatem rewizji oskarżonych i o terminie rozprawy rewizyjnej sąd miał obowiązek zawiadomić oskarżyciela posiłkowego i jego pełnomocnika. Jednakże Sąd tego obowiązku - z obrazą powołanych na wstępie przepisów prawa procesowego - nie dopełnił, przez co oskarżyciel posiłkowy, któremu przysługuje prawo udziału w postępowaniu sądowym w charakterze strony (art. 44 § 2 k.p.k.), oraz jego pełnomocnik, którego należało powiadomić o przyjęciu rewizji (art. 398 § 1 k.p.k.), zostali pozbawieni możliwości realizacji przysługujących im uprawnień w postępowaniu rewizyjnym (por. wytyczne wymiaru sprawiedliwości i praktyki sądowej w sprawie wzmożenia ochrony interesów pokrzywdzonego w postępowaniu sądowym w sprawach karnych i z dnia 26 listopada 1976 r. - VI KZP 11/75, OSNKW 1977, z. 1-2, poz. 1).

Niezawiadomienie pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego - wbrew art. 398 § 1 k.p.k. - o przyjęciu rewizji przez sąd oraz niezawiadomienie oskarżyciela posiłkowego i jego pełnomocnika - wbrew art. 44 § 2 k.p.k. - o terminie rozprawy stanowi uchybienie procesowe ograniczające prawa strony w procesie, a więc tego rodzaju obrazę przepisów prawa procesowego, która mogła mieć wpływ na treść wyroku (art. 387 pkt 2 k.p.k.).

 OSNKW 1977 r., nr 12, poz. 141