Uchwała z dnia 1977-08-26 sygn. VII KZP 30/77

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt VII KZP 30/77

Uchwała z dnia 26 sierpnia 1977 r.

Umieszczenie skazanego w zakładzie poprawczym jest pozbawieniem wolności w myśl art. 256 § 1 k.k.

Przewodniczący: sędzia J. Polony. Sędziowie: S. Mirski (sprawozdawca), J. Pustelnik.

Prokurator Prokuratury Generalnej: A. Kabat.

Sąd Najwyższy w sprawie Mirosławy K., oskarżonej z art. 256 § 1 k.k., po rozpoznaniu przekazanego w trybie art. 390 § 1 k.p.k. przez Sąd Wojewódzki w Bydgoszczy postanowieniem z dnia 10 czerwca 1977 r. zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy:

"Czy pobyt skazanego w zakładzie poprawczym może być uznany za pozbawienie wolności w myśl art. 256 § 1 k.k.?"

i po wysłuchaniu wniosku prokuratora

uchwalił udzielić odpowiedzi jak wyżej.

Uzasadnienie

Umieszczenie w zakładzie poprawczym w myśl przepisów obowiązującego ustawodawstwa nie jest wprawdzie karą, stanowi jednak środek izolacyjny połączony z pozbawieniem wolności. Ustawa bowiem wyraźnie określa, że sąd skazuje nieletniego na umieszczenie w zakładzie poprawczym (art. 70 k.k. z 1932 r.), co w powiązaniu z możliwością zawieszenia tego umieszczenia (art. 73 § 1 k.k. z 1932 r.) i warunkowego zwolnienia (art. 75 § 1 k.k. z 1932 r.), a także odwołania decyzji w ostatnich dwóch wypadkach (art. 73 § 3 i art. 75 § 3 k.k. z 1932 r.), wskazuje na izolacyjny charakter omawianego środka łączącego się z faktycznym pozbawieniem wolności. W tym zatem zakresie wykazuje on istotne podobieńswo do kary pozbawienia wolności. Ta zbieżność zachodząca pomiędzy umieszczeniem w zakładzie poprawczym a karą pozbawienia wolności ukształtowała w orzecznictwie Sądu Najwyższego pogląd, że w wypadku zmiany omawianego środka w postępowaniu odwoławczym na karę pozbawienia wolności okres pobytu w zakładzie należy zaliczyć na poczet tej kary.

Uwzględniając podany wyżej charakter skazania na umieszczenie w zakładzie poprawczym, należy uznać, że łącząca się z nim faktyczna izolacja skazanego stanowi pozbawienie wolności w myśl art. 256 § 1 k.k. Użyte bowiem w art. 256 § 1 k.k. sformułowanie: "Kto uwalnia się sam, będąc pozbawiony wolności (...)" wskazuje, że chodzi tu nie tylko o karę pozbawienia wolności lub tymczasowe aresztowanie, lecz o każde, zarządzone przez sąd lub uprawniony do tego organ procesowy, faktyczne pozbawienie wolności, a więc także o umieszczenie skazanego w zakładzie poprawczym.

OSNKW 1977 r., Nr 9, poz. 94