Wyrok z dnia 1978-09-21 sygn. VII KZP 24/78

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt VII KZP 24/78

Wyrok z dnia 21 września 1978 r.

Zwrot: "wchodzi w posiadanie zwierzyny", użyty w art. 55 pkt 8 ustawy z dnia 17 czerwca 1959 r. o hodowli, ochronie zwierząt łownych i prawie łowieckim (jedn. tekst: Dz. U. z 1973 r. Nr 33, poz. 197), wskazuje, że do znamion przestępstwa przewidzianego w tym przepisie należy także zabór pozyskanej zwierzyny, a zatem wymieniony przepis jest normą szczególną w stosunku do przepisów rozdziału XXIX kodeksu karnego, dotyczących odpowiedzialności karnej za zagarnięcie mienia.

Przewodniczący: sędzia R. Młynkiewicz (sprawozdawca). Sędziowie: J. Borodej, M. Szczepański.

Prokurator Prokuratury Generalnej: A. Kabat.

 Sąd Najwyższy w sprawie Kazimierza R., oskarżonego z art. 55 pkt 8 ustawy z dnia 17 czerwca 1959 r. o hodowli, ochronie zwierząt łownych i prawie łowieckim (jedn. tekst: Dz. U. z 1973 r. Nr 33, poz. 197), po rozpoznaniu przekazanych na podstawie art. 390 § 1 k.p.k. przez Sąd Wojewódzki w Elblągu postanowieniem z dnia 16 maja 1978 r. zagadnień prawnych wymagających zasadniczej wykładni ustawy:

"1. Czy stan faktyczny polegający na pozyskaniu (zagarnięciu) zwierzyny łownej w sposób przewidziany w art. 55 pkt 8 ustawy z dnia 17 czerwca 1959 r. o hodowli, ochronie zwierząt łownych i prawie łowieckim (jedn. tekst: Dz. U. z 1973 r. Nr 33, poz. 197) uzasadnia kumulatywną kwalifikację przestępstwa także z odpowiedniego przepisu kodeksu karnego, dotyczącego zagarnięcia mienia społecznego, a w szczególności czy w wypadku, gdy wartość pozyskanego (zagarniętego) mienia przekracza kwotę 100.000 zł, przestępne działanie powinno być kwalifikowane także z art. 201 k.k., co w konsekwencji powoduje, że sprawa taka podlega właściwości rzeczowej sądu wojewódzkiego?

2. Czy o wartości szkody spowodowanej występkiem przewidzianym w art. 55 pkt 8 cytowanej ustawy decyduje wycena zwierzyny oparta na cenniku ustalonym zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego, wydanym na podstawie delegacji zawartej w art. 57 wyżej wymienionej ustawy, czy też wartość użytkowa zwierzyny oparta o ceny skupu?"

uchwalił udzielić odpowiedzi jak wyżej na pytanie pierwsze oraz odmówił udzielenia odpowiedzi na pytanie drugie.

 Uzasadnienie

Przepis art. 55 ustawy z dnia 17 czerwca 1959 r. o hodowli, ochronie zwierząt łownych i prawie łowieckim (jedn. tekst: Dz. U. z 1973 r., Nr 33, poz. 197) przewiduje m.in. odpowiedzialność karną sprawcy, który wchodzi w posiadanie zwierzyny w sposób wymieniony w tej normie. Zwrot: "wchodzi w posiadanie zwierzyny", użyty w cytowanym przepisie, wskazuje, że do znamion przewidzianego w nim przestępstwa należy także zabór zwierzyny, która ze względu na unormowanie art. 2 powołanej ustawy stanowi własność państwa. Przepis art. 55 pkt 8 ustawy jest więc normą szczególną w stosunku do przepisów rozdziału XXIX kodeksu karnego, dotyczących odpowiedzialności karnej za zagarnięcie mienia, a zatem pomiędzy wymienionymi normami nie zachodzi kumulatywny, lecz tylko pozorny (pomijalny) zbieg przepisów ustawy. Kumulatywny bowiem zbieg przepisów ustawy (art. 10 § 2 k.k.) zachodzi wtedy, gdy czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch lub więcej przepisach, z których żaden nie obejmuje całości zachowania się sprawcy. Z tych powodów przepisy rozdziału XXIX kodeksu karnego, dotyczące odpowiedzialności za zagarnięcie mienia, nie mogą mieć zastosowania do czynu polegającego na wejściu przez sprawcę w posiadanie zwierzyny w sposób określony w art. 55 pkt 8 tej ustawy.

Podobne stanowisko wyraził Sąd Najwyższy w składzie siedmiu sędziów w tezie uchwały z dnia 10 maja 1968 r. - VI KZP 2/67 (OSNKW 1968, z. 9, poz. 98).

Pytanie drugie dotyczące wartości szkody spowodowanej występkiem określonym w art. 55 pkt 8 cytowanej ustawa wiąże się bezpośrednio z pytaniem pierwszym, gdyż w wypadku przyjęcia kumulatywnej kwalifikacji wartości pozyskanego mienia mogłaby mieć wpływ na właściwość rzeczową sądu.

W związku z tym, że - jak wyżej wskazano - art. 55 pkt 8 cytowanej ustawy jest przepisem szczególnym w stosunku do przepisów rozdziału XXIX kodeksu karnego, przeto określenie wartości nie ma znaczenia dla kwalifikacji prawnej czynu i właściwości rzeczowej sądu.

OSNKW 1978 r., Nr 11, poz. 124