Bezprawne polowanie i pozyskiwanie zwierzyny (art. 53 Pr.Ł.)

Skoro oskarżonym można było jedynie przypisać, że udzielili pomocy nie będącemu uprawnionym do polowania R. B. (1) do wejścia w posiadanie zwierzyny – dwóch jeleni szlachetnych, ustrzelonych uprzednio przez niego za pomocą broni palnej ( karabin M., kal. 7,62 x 53R ) – pomagając mu w ich podniesieniu z miejsca zalegnięcia po postrzale, załadowaniu na samochód i wywiezieniu do bliżej nie ustalonego miejsca, to kwalifikacja tego czynu winna wyrażać się powołaniem w podstawie skazania art. 19 § 1 kk w zw. z art. 53 pkt 6 ustawy z dnia 13 października 1995 r. Prawo Łowieckie.

Jak trafnie podniósł Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 9 listopada 2010 r. ( WA 31 / 10 ), warunkiem legalności polowania jest posiadanie wszystkich odpowiednich uprawnień do wykonywania polowania. Samo posiadanie pozwolenia na broń myśliwską oraz członkostwo w Polskim Związku Łowieckim nie spełnia warunku posiadania odpowiednich uprawnień. Nie jest również wystarczającym warunkiem legalności polowania posiadanie jednego z trzech rodzajów (podstawowego, selekcjonerskiego bądź sokolniczego) uprawnień do wykonywania polowania.

Zgodnie z treścią art. 42 ust. 1 Prawa łowieckiego, polowanie może być wykonywane przez członków Polskiego Związku Łowieckiego za zgodą dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego. Zgoda taka jest warunkiem legalnego wykonywania polowania zbiorowego, jak i indywidualnego. Myśliwy, który poluje indywidualnie, nawet jeśli jest członkiem (...) i posiada pozwolenie na broń, ale nie dysponuje upoważnieniem wydanym przez dzierżawcę lub zarządcę obwodu łowieckiego, nie jest uprawnionym do polowania na tym obwodzie, choćby posiadał uprawnienia podstawowe, selekcjonerskie lub sokolnicze i w związku z powyższym dopuszcza się czynu z art. 53 ust. 4 ustawy Prawo Łowieckie. Jeśli jednak dodatkowo, tj. mimo braku takiego uprawnienia, podczas polowania wchodzi w posiadanie zwierzyny, realizuje już znamiona występku z art. 53 ust. 6 ustawy Prawo Łowieckie. Nie ma przy tym powodów, by sformułowanie „ wchodzi w posiadanie zwierzyny ” wykładać w sposób diametralnie odmienny od tego, jakie pojęciu „posiadania” nadaje prawo cywilne, które jest rozumiane jako objęcie nad czymś faktycznego władztwa – w tym przypadku nad zwierzyną. Dlatego za moment wejścia w posiadanie zwierzyny nie można uznawać czasu, gdy do jeleni oddawane były strzały – była to dopiero czynność zmierzająca do wejścia w ich posiadanie, realizująca znamiona występku z art. 53 ust. 4 ustawy Prawo łowieckie. Czynność czasownikowa ujęta w art. 53 ust. 6 materializowała się dopiero z momentem, gdy rozpoczęto podjęcie ustrzelonych zwierząt z miejsca ich zalegania po postrzale z zamiarem objęcia nad nimi faktycznego władztwa.

Wyrok SO w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 13 kwietnia 2017r., IV Ka 76/17

Standard: 9274 (pełna treść orzeczenia)

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim podziela ugruntowane stanowisko Sądu Najwyższego, że zwrot „wchodzi w posiadanie zwierzyny”, którym posługuje się art. 53 pkt 6 ustawy z dnia 13 października 1995r. Prawo łowieckie wskazuje, iż do znamion przestępstwa przewidzianego w tym przepisie należy także zabór pozyskanej zwierzyny, a zatem wymieniony przepis jest normą szczególną w stosunku do przepisów rozdziału przestępstw przeciwko mieniu (por. Uchwałę Składu Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego Izba Karna z 10 maja 1968 r., VI KZP 2/67, OSNKW 1968/9/98, Uchwałę Sądu Najwyższego z 21 września 1978 r., VII KZP 24/78, OSNKW 1978/11/124, a także Uchwałę Sądu Najwyższego z 19 listopada 1983 r., VI KZP 35/82 Orzecznictwo Sądu Najwyższego Wydawnictwo Prokuratury Generalnej rok 1983, Nr 1, poz. 12). W związku z tym, że Sąd Rejonowy trafnie zredukował kwalifikację prawną czynu przypisanego oskarżonemu do art. 53 pkt 6 ustawy z dnia 13 października 1995r. Prawo łowieckie eliminując z niej art. 278 § 1 kk.

Wyrok SO w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 4 września 2015 r., IV Ka 383/15

Standard: 7859 (pełna treść orzeczenia)