Uchwała z dnia 1976-12-29 sygn. VII KZP 26/76

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt VII KZP 26/76

Uchwała z dnia 29 grudnia 1976 r.

Matka oskarżonego (podejrzanego) jest osobą uprawnioną do złożenia wniosku o uchylenie tymczasowego aresztowania syna tylko wówczas, gdy zachodzą warunki określone w art. 67 k.p.k.

 Przewodniczący: sędzia A. Hapon. Sędziowie: J. Wieczorek, W. Żebrowski (sprawozdawca).

Prokurator Prokuratury Generalnej: A. Kabat.

 Sąd Najwyższy w sprawie Macieja S., oskarżonego z art. 203 § 1 k.k., po rozpoznaniu przekazanego na podstawie art. 390 § 1 k.p.k. przez Sąd Wojewódzki w Krakowie postanowieniem z dnia 27 października 1976 r. zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy:

"1. Czy matka podejrzanego jest osobą uprawnioną do składania wniosku o uchylenie tymczasowego aresztowania i korzystania w tym zakresie z uprawnień określonych w art. 212 § 1 i art. 409 k.p.k.?

2. Czy pozostawienie takiego wniosku bez rozpoznania przez prokuratora stanowi istotny brak postępowania przygotowawczego w rozumieniu art. 299 § 1 pkt 2 i 6 k.p.k. i uzasadnia zwrot sprawy prokuratorowi w celu usunięcia stwierdzonych braków?"

i po wysłuchaniu wniosku prokuratora uchwalił udzielić odpowiedzi na pytanie pierwsze jak wyżej oraz odmówił udzielenia odpowiedzi na pytanie drugie.

Uzasadnienie

1. Zgodnie z treścią art. 214 k.p.k. wniosek o uchylenie lub zmianę środka zapobiegawczego, a więc również tymczasowego aresztowania, może być złożony przez oskarżonego (podejrzanego - art. 61 § 2 k.p.k.). Jest oczywiste, że wniosek taki może być złożony również przez obrońcę oskarżonego (art. 77 k.p.k.). Natomiast matka oskarżonego jest osobą uprawnioną do złożenia takiego wniosku tylko wówczas, gdy zachodzą warunki określone w art. 67 k.p.k.

Podania o uchylenie lub zmianę środka zapobiegawczego, składane przez osoby nieuprawnione, nie są wnioskami w rozumieniu art. 214 k.p.k. i nie nadają tym osobom uprawnień wynikających z art. 212 § 1 i art. 409 k.p.k. Podania te mogą tylko stanowić sygnał do rozważenia z urzędu uchylenia lub zmiany środka zapobiegawczego. Rozstrzygnięcie co do prośby zawartej w takim piśmie nie wymaga wydania postanowienia.

2. Odpowiedź na pytanie pierwsze czyni zbędnym ustosunkowanie się do kwestii przedstawionych w pytaniu drugim.

OSNKW 1977 r., Nr 1, poz. 5