Wyrok z dnia 1978-03-30 sygn. III KR 47/78

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt III KR 47/78

Wyrok z dnia 30 marca 1978 r.

Wykorzystanie przez funkcjonariusza niewłaściwej organizacji pracy danej instytucji w celu popełnienia przestępstwa nie powinno być potraktowane jako okoliczność łagodząca.

Przewodniczący: sędzia W. Komorniczak (sprawozdawca). Sędziowie: S. Godlewski, W. Sikorski.

Prokurator Prokuratury Generalnej: K. Porada-Mianowska.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy Jerzego K., oskarżonego z art. 168 § 2 k.k., z powodu rewizji wniesionej przez obrońcę od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Gdańsku z dnia 20 grudnia 1977 r.

utrzymał w mocy zaskarżony wyrok (...).

Uzasadnienie

Sąd Wojewódzki w Gdańsku wyrokiem z dnia 20 grudnia 1977 r. skazał na podstawie art. 168 § 2 i art. 40 § 2 k.k. Jerzego K. na karę 10 lat pozbawienia wolności i 5 lat pozbawienia praw publicznych za to, że w nocy z dnia 10 sierpnia na dzień 11 sierpnia 1977 r. w G., działając ze szczególnym okrucieństwem, polegającym na wielokrotnym biciu pięścią po głowie, duszeniu za gardło, wyrywaniu włosów, kopaniu po nogach i grożeniu pozbawieniem życia przez uduszenie, dopuścił się wobec Longiny M. czynu nierządnego (...).

Od tego wyroku co do kary wniósł rewizję obrońca (...).

Uzasadnienie

Sąd Najwyższy zważył, co następuje: Rewizja obrońcy nie jest zasadna. Nietrafny jest pogląd obrońcy, że sąd pierwszej instancji przypisał oskarżonemu inne przestępstwo od przestępstwa zarzucanego mu w akcie oskarżenia. Użyty w § 2 art. 168 k.k. wyraz: "zgwałcenie" jest skrótowym określeniem przestępstwa opisanego w art. 168 § 1 k.k.: "(...) przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem doprowadzenie innej osoby do poddania się czynowi nierządnemu." Wyjaśnił to Sąd Najwyższy w zasadzie prawnej - VI KZP 68/71 (OSNKW 1972, z. 3, poz. 41).

Wynika z tego, że sąd pierwszej instancji przypisał oskarżonemu takie samo przestępstwo, jakie zarzucał mu akt oskarżenia, tylko precyzyjniej przedstawił je w wyroku, podając wszystkie jego ustawowe znamiona.

Wbrew temu, co twierdzi autor rewizji, sąd w uzasadnieniu wyroku zwrócił uwagę na nieprzestrzeganie przepisów regulaminu obowiązującego w izbach wytrzeźwień oraz na niewłaściwe postępowanie funkcjonariuszy MO. Nie ma to jednak wpływu na ocenę stopnia winy oskarżonego, ponieważ oskarżony wykorzystał to w tym celu, aby popełnić przestępstwo. Wykorzystanie przez funkcjonariusza niewłaściwej organizacji pracy danej instytucji w celu popełnienia przestępstwa nie powinno być potraktowane jako okoliczność łagodząca.

Każdy funkcjonariusz, niezależnie od zakresu swoich obowiązków, powinien zwracać uwagę na złą organizację pracy i szkody, które mogą z tego wyniknąć. Ponadto powinien o tym informować przełożonych.

Jeżeli natomiast zła organizacja pracy występuje w tej dziedzinie pracy, za którą funkcjonariusz jest odpowiedzialny, ma on obowiązek usunąć braki, a gdyby to przekraczało jej możliwości, powinien zwrócić się o pomoc do przełożonych w celu skutecznego usunięcia niedomagań.

Oskarżony Jerzy K., jako opiekun zmianowy Izby Wytrzeźwień w G., wykorzystał nieprzestrzeganie regulaminu w tej instytucji w celu popełnienia przestępstwa.

Wbrew temu, co wnioskuje obrońca, sąd pierwszej instancji nie potraktował tego jako okoliczności łagodzącej. Sąd Najwyższy podziela w tym zakresie stanowisko sądu pierwszej instancji.

OSNKW 1978 r., Nr 7-8, poz. 76