Wyrok z dnia 1978-04-21 sygn. IV KR 98/78
Numer BOS: 2165781
Data orzeczenia: 1978-04-21
Rodzaj organu orzekającego: Sąd Najwyższy
Najważniejsze fragmenty orzeczenia w Standardach:
- Przemoc w rozumieniu art. 197 § 1 k.k.
- Uszkodzenia ciała i naruszenie nietykalności w przestępstwie zgwałcenia
Sygn. akt IV KR 98/78
Wyrok z dnia 21 kwietnia 1978 r.
Spowodowanie uszkodzenia ciała nie mieści się z natury rzeczy w ramach przemocy użytej przez sprawcę zgwałcenia (inaczej niż naruszenie nietykalności cielesnej - art. 182 § 1 k.k.).
Przewodniczący: sędzia J. Wieczorek. Sędziowie: Z. Kwiecień, T. Majewski (sprawozdawca).
Prokurator Prokuratury Generalnej: A. Kabat.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy Józefa U., Tadeusza Z., Andrzeja U. i Józefa G. oskarżonych z art. 168 § 2 k.k., z powodu rewizji wniesionych przez obrońców oskarżonych od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Nowym Sądu z dnia 24 sierpnia 1977 r.
zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że:
1) wyeliminował znamię działania ze szczególnym okrucieństwem z czynu przypisanego oskarżonym;
2) złagodził karę pozbawienia wolności wymierzoną oskarżonemu Józefowi G. do 4 lat;
3) uchylił orzeczenie o karze dodatkowej podania wyroku do publicznej wiaodmości (art. 49 k.k.);
4) poza tymi zmianami zaskarżony wyrok utrzymał w mocy (...).
Uzasadnienie
(...) Brak podstaw do uwzględnienia zarzutu obrazy prawa materialnego wskutek zastosowania do czynu przypisanego oskarżonym kumulatywnej kwalifikacji prawnej, tj. art. 168 § 2 i art. 156 § 2 k.k. w związku z art. 10 § 3 k.k. Wbrew bowiem twierdzeniu zawartemu w rewizji oskarżonych Józefa U. i Józefa G. spowodowanie uszkodzenia ciała nie mieści się z natury rzeczy w ramach przemocy użytej przez sprawcę zgwałcenia (inaczej niż naruszenie nietykalności cielesnej - art. 182 § 1 k.k.).
Sądu Najwyższy uznał, że istnieją podstawy do dokonania następujących zmian w zaskarżonym wyroku:
a) wyeliminowanie znamienia działania sprawców ze szczególnym okrucieństwem, gdyż w tym zakresie nie zostały poczynione przez Sąd Wojewódzki wystarczające ustalenia, a zebrany materiał dowodowy nie daje wyraźnych podstaw ku temu;
b) uchylenie orzeczenia o karze dodatkowej podania wyroku do publicznej wiadomości, gdyż w konkretnym wypadku wykonanie tej kary w sposób określony w wyroku mogłoby jeszcze powiększyć dolegliwość doznaną przez pokrzywdzoną.
OSNKW 1978 r., Nr 7-8, poz. 75
Treść orzeczenia pochodzi z Urzędowego Zbioru Orzeczeń SN