Wyrok z dnia 1978-01-27 sygn. IV KR 262/77

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt IV KR 262/77

Wyrok z dnia 27 stycznia 1978 r.

Sprostowanie protokołu rozprawy głównej bez zachowania wymagań przewidzianych w art. 139 i 140 k.p.k., a w szczególności dokonanie takiego sprostowania przez sporządzenie na nowo fragmentu protokołu stanowi poważne uchybienie procesowe.

Przewodniczący: sędzia K. Mochtak (sprawozdawca). Sędziowie: T. Majewski, J. Wieczorek.

Prokurator Prokuratury Generalnej: W. Flatt-Ferenc.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 1978 r. między innymi sprawy Bartłomieja M. i Jana G., oskarżonych z art. 202 § 2 k.k. w związku z art. 58 k.k., z powodu rewizji wniesionej przez prokuratora co do wszystkich oskarżonych oraz obrońcę oskarżonego Bartłomieja M. od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Przemyślu z dnia 2 lipca 1977 r.:

1) uchylił zaskarżony wyrok co do oskarżonego Jana G. i sprawę w tym zakresie przekazał Sądowi Wojewódzkiemu w Przemyślu do ponownego rozpoznania;

2) zmienił zaskarżony wyrok co do Bartłomieja M. w ten sposób, że uznał, iż uczestniczył on w zagarnięciu 8.200 kg stali wartości 67.745 zł (...);

3) przestępstwo przypisane oskarżonemu Bartłomiejowi M. zakwalifikował z art. 202 § 1, art. 200 § 1 k.k. w związku z art. 58 i 10 § 2 k.k., przyjmując art. 202 § 1 k.k. za podstawę skazania (...);

4) w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymał w mocy (...).

Uzasadnienie

Sąd Wojewódzki w Przemyślu wyrokiem z dnia 2 lipca 1977 r. uznał oskarżonych Bartłomieja M. i Jana G. za winnych przestępstwa określonego w art. 202 § 1 k.k. w związku z art. 58 k.k., popełnionego w ten sposób, że w czasie od lipca do listopada 1976 r. jako pracownicy Przedsiębiorstwa Produkcji Pomocniczej i Montażu Budownictwa Rolniczego Zakładu Prefabrykacji Nr 2 w R., wyzyskując działalność produkcyjną tego przedsiębiorstwa oraz działając wspólnie i w porozumieniu w zmieniających się grupach osobowych, zagarnęli łącznie 16.795 kg stali zbrojeniowej o wartości 77.174,75 zł na szkodę wymienionego przedsiębiorstwa, i za ten czyn skazał Bartłomieja M. na karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności i 25.000 zł grzywny (...), a Jana G. - z pominięciem art. 58 k.k. - na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności i 20.000 zł grzywny (...).

Następnie na podstawie art. 73 § 1, art. 74 § 1 k.k. orzeczoną karę pozbawienia wolności w stosunku do oskarżonego Jana G. zawiesił na okres 3 lat (...).

Od tego wyroku wniósł rewizję prokurator co do obu oskarżonych oraz obrońca Bartłomieja M.

 Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

(...) Na rozprawie rewizyjnej podniesiona została przez obrońców sprawa niewłaściwego sprostowania protokołu rozprawy.

Z akt sprawy wynika, że w protokole nie umieszczono wzmianki o udzieleniu ostatniego głosu obrońcy oskarżonego Bartłomieja M. i oskarżonemu Janowi G. Po przesłaniu akt do Sądu Wojewódzkiego protokół rozprawy nie został sprostowany zgodnie z wymaganiami przewidzianymi w art. 139 i 140 k.p.k., lecz w sporządzonym na nowo fragmencie protokołu umieszczono brakujące dane.

Tego rodzaju sprostowanie stanowi poważne uchybienie, które mogłoby doprowadzić do uchylenia wyroku. Ze względu na to jednak, że obrońcy oskarżonych nie postawili zarzutu, jakoby sprostowany w ten sposób protokół błędnie odzwierciedlał czynności procesowe, a obrońca oskarżonego Jana G. stwierdził przed Sądem Najwyższym, iż sprostowanie nastąpiło zgodnie z rzeczywistym przebiegiem procesu, Sąd Najwyższy uznał, że w tej sytuacji uchybienie to nie miało wpływu na treść wydanego wyroku (...).

 OSNKW 1978 r., Nr 4-5, poz. 51