Wyrok z dnia 1979-01-08 sygn. Rw 533/78

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt Rw 533/78

Wyrok z dnia 8 stycznia 1979 r.

Kradzieżą z włamaniem w rozumieniu art. 208 k.k. jest również czyn sprawcy, który dokonuje zaboru w celu przywłaszczenia mienia społecznego lub cudzego z pomieszczenia, do którego wnętrza dostał się po sforsowaniu wprawdzie uszkodzonej już przeszkody, lecz nie w takim rozmiarze, aby umożliwiała bezpośredni dostęp do znajdującego się w tym pomieszczeniu mienia.

Przewodniczący: sędzia płk C. Bakalarski. Sędziowie: płk E. Olczak (sprawozdawca), płk J. Gawrysiak.

Prokurator Naczelnej Prokuratury Wojskowej: płk E. Wiącek.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 1979 r. na rozprawie sprawy Bogusława Grzegorza K., skazanego nieprawomocnie za przestępstwo określone w art. 208 k.k. w związku z art. 69 § 1 k.k. na karę 3 lat pozbawienia wolności i 4.000 zł grzywny, z powodu rewizji wniesionej przez obrońcę oskarżonego od wyroku Wojskowego Sądu Garnizonowego w N. z dnia 27 listopada 1978 r.

rewizji obrońcy nie uwzględnił i zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.

 Uzasadnienie

 (...) Na rozprawie rewizyjnej obrońca wniósł o uwzględnienie rewizji, a przedstawiciel Naczelnej Prokuratury Wojskowej domagał się jej nieuwzględnienia i utrzymania zaskarżonego wyroku w mocy.

 Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Rewizja obrońcy nie jest zasadna.

Z wyjaśnień oskarżonego złożonych nie tylko w postępowaniu przygotowawczym, lecz także na rozprawie, jednoznacznie wynika, że po dostrzeżeniu i stwierdzeniu przezeń faktu, że w drzwiach wejściowych wiodących do Baru Mlecznego GS "Samopomoc Chłopska" w R. jest zbita szyba, w następstwie czego w szybie tej powstał niewielki otwór, usunął kilka kawałków tej szyby w celu powiększenia tego otworu i umożliwienia sobie przez to wejścia do wnętrza tegoż baru, gdzie następnie dokonał kradzieży. W postępowaniu przygotowawczym oskarżony wyjaśnił, a przed sądem wyjaśnienia te potwierdził, że bez usunięcia wspomnianych kawałków zbitej szyby nie byłoby można dostać się do wnętrza baru mlecznego.

W tym stanie rzeczy bezpodstawne jest twierdzenie obrońcy, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwala na ustalenie tego, kiedy oskarżony wyjmował kawałki szkła zbitej szyby w drzwiach wiodących do wnętrza baru, tj. czy miało to miejsce przed wejściem przezeń do baru, czy też w czasie wychodzenia z niego ze skradzionymi rzeczami, jak również tego, iż oskarżony w ogóle dokonał włamania, skoro szyba w drzwiach wejściowych do baru była już przedtem częściowo uszkodzona.

W orzecznictwie sądów karnych utrwalał pogląd, że pojęcia włamania nie należy utożsamiać wyłącznie z działaniem polegającym na usuwaniu - przy nakładzie siły fizycznej - przeszkody należycie zamykającej i zabezpieczającej dostęp do mienia, rezultatem czego jest zniszczenie lub uszkodzenie tej przeszkody i przez to utorowanie sobie przez sprawcę drogi do pomieszczenia, w którym to mienie się znajduje. Z prawnego punktu widzenia włamanie oznacza nie tylko usunięcie przeszkody, zniszczenie lub jej uszkodzenie, lecz takie postąpienie przez sprawcę wbrew woli dysponenta, uzewnętrznionej przezeń jakimkolwiek zagrodzeniem dającym do poznania, że bez jego zgody zabrania się wchodzenia do konkretnego pomieszczenia, w którym np. znajduje się mienie mające być lub będące przedmiotem kradzieży ze strony sprawcy. Na tle zatem takiej interpretacji występującego w prawie karnym pojęcia włamania za kradzież z włamaniem, w rozumieniu art. 208 k.k., trzeba uznać czyn takiego sprawcy, który dokonuje zaboru w celu przywłaszczenia mienia społecznego lub cudzego z pomieszczenia, do którego wnętrza dostał się po sforsowaniu wprawdzie uszkodzonej już przeszkody, lecz nie w takim rozmiarze, aby umożliwiała bezpośredni dostęp do znajdującego się w tym pomieszczeniu mienia. Na tle tych rozważań i zgodnie z poczynionymi na rozprawie ustaleniami dowodowymi należy stwierdzić, że taką właśnie przeszkodę - uszkodzoną (w postaci zbitej szyby), lecz jeszcze istniejącą, skutecznie zagradzającą i uniemożliwiającą swobodny dostęp do wnętrza wspomnianego baru mlecznego oraz znajdującego się tam mienia, oskarżony pokonał przed wdarciem się do wnętrza baru i dokonaniem tam kradzieży pieniędzy i rzeczy, o których mowa w zaskarżonym wyroku. Uznać więc należy, że brak zasadnych podstaw do kwestionowania ustalonego przez sąd pierwszej instancji faktu, iż oskarżony dokonał kradzieży po uprzednim włamaniu się do baru, jak również nie ma ich do negowania prawidłowości dokonanej w zaskarżonym wyroku oceny prawnej czynu oskarżonego w ramach art. 208 k.k. (...).

OSNKW 1979 r., Nr 3, poz. 26