Wyrok z dnia 1979-06-07 sygn. II KR 99/79

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt II KR 99/79

Wyrok z dnia 7 czerwca 1979 r.

Działanie przestępcze określone w art. 252 k.k. polega na utrudnieniu lub udaremnieniu postępowania karnego przez stworzenie takiej sytuacji, która ma na celu dopomóc sprawcy w uniknięciu odpowiedzialności za popełnione przez niego przestępstwo; jednakże współdziałanie ze sprawcą w dokonaniu tego przestępstwa wyłącza stosowanie tego przepisu.

Przewodniczący: sędzia J. Borodej (sprawozdawca). Sędziowie: Z. Ziemba, B. Bukowski (sędzia SW deleg. do SN).

Prokurator Prokuratury Generalnej: H. Kubicki.

 Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 1979 r. sprawy Władysława S., Jana J. i Andrzeja J., oskarżonych z art. 202 § 1 k.k. w związku z art. 58 k.k. (...), z powodu rewizji wniesionej przez obrońców tych oskarżonych od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Wałbrzychu z siedzibą w Świdnicy z dnia 3 lipca 1978 r.

zmienił zaskarżony wyrok co do oskarżonych: Władysława S., Jana J. i Andrzeja J. w ten sposób, że na podstawie art. 73 § 1 k.k. zawiesił wykonanie orzeczonych kar pozbawienia wolności na okres lat 2, w związku z czym uchylił zasądzone od nich odszkodowanie na podstawie art. 363 § 1 k.p.k. i na podstawie art. 75 § 3 k.k. zobowiązał ich do naprawienia w terminie do dnia 31 grudnia 1979 r. wyrządzonej szkody na rzecz CPN Nr 6 w W. w wysokości odpowiadającej wartości zagarniętego mienia przez każdego z tych oskarżonych (...).

 Uzasadnienie

 Wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Wałbrzychu z siedzibą w Świdnicy z dnia 3 lipca 1978 r. zostali skazani (...):

1) Władysław S. - z art. 202 § 1 k.k. w związku z art. 58 i 36 § 2 i 3 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności i 15.000 zł grzywny (...) za to, że w okresie od stycznia 1975 r. do dnia 5 maja 1976 r. w Ś., działając w warunkach przestępstwa ciągłego i w porozumieniu ze Zbigniewem B., Bogusławem W., Leonardem S. i Mieczysławem R. oraz kierowcami samochodowymi różnych jednostek gospodarki uspołecznionej, a w tym z kierowcami autocystern, brał udział w zagarnięciu etyliny wartości nie niższej niż 8.100 zł na szkodę CPN Nr 6 w W. w ten sposób, że pomagał ajentom stacji CPN Nr 209 w Ś. w odlewaniu etyliny z autocystern - zamiast do zbiorników stacji - do mieszaków i innych naczyń w celu jej zagarnięcia, w jej ukrywaniu i zbywaniu prywatnym odbiorcom;

2) Jan J. - z art. 202 § 1 k.k. w związku z art. 58 i 36 § 2 i 3 k.k. na karę 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności i 13.000 zł grzywny (...) za to, że w okresie od czerwca 1975 r. do dnia 5 maja 1976 r. w Ś., działając w warunkach przestępstwa ciągłego i w porozumieniu ze Zbigniewem B., Bogusławem W., Leonardem S. i Mieczysławem R. oraz kierowcami samochodowymi różnych jednostek gospodarki uspołecznionej, a w tym z kierowcami autocystern zakładu CPN Nr 6 w W., uczestniczył w zagarnięciu etyliny o łącznej wartości nie niższej niż 5.400 zł na szkodę CPN Nr 6 w W. w ten sposób, że wiedząc o tym, iż ajenci CPN Nr 209 w Ś. odlewają za zgodą kierowców konwojentów etylinę z autocystern - zamiast do zbiorników stacji - do mieszaków i innych naczyń w celu jej zagarnięcia, pomagał im w odlewaniu jej w ilości nie mniejszej niż 600 l, w ukryciu i zbyciu prywatnym odbiorcom;

3) Andrzej J. - z art. 202 § 1 k.k. w związku z art. 58 i 36 § 2 i 3 k.k. na 1 rok i 6 miesięcy pozbawienia wolności i 10.000 zł grzywny (...) za to, że w okresie od 1974 r. do dnia 5 maja 1976 r. w Ś., działając w warunkach przestępstwa ciągłego i w porozumieniu z Bogusławem W. i Zbigniewem B. oraz kierowcami konwojentami autocystern Zakładu CPN Nr 6 w W., uczestniczył w zagarnięciu etyliny wartości nie niższej niż 4.680 zł na szkodę CPN Nr 6 w W. w ten sposób, że wiedząc, iż ajenci stacji CPN Nr 209 w Ś. za zgodą kierowców konwojentów odlewają etylinę z autocystern - zamiast do zbiorników stacji - do mieszaków i innych naczyń w celu jej przywłaszczenia, pomógł im w odlaniu nie mniej niż 520 l tej etyliny oraz w ukryciu (...).

Wyrok ten zaskarżyli obrońcy tych oskarżonych (...).

Wspólna rewizja oskarżonych: Władysława S., Jana J., Andrzeja J. podnosi zarzut:

1) obrazy przepisów prawa materialnego z powodu nieuznania, że czyny ich wyczerpują znamiona przestępstwa określonego w art. 252 k.k.,

2) rażącej niewspółmierności kary (...).

 Sąd Najwyższy zważył co następuje:

Rewizja w części kwestionującej przyjętą przez Sąd kwalifikację prawną czynów oskarżonych nie jest zasadna.

Z ustaleń sądu pierwszej instancji wynika, że oskarżeni współdziałali z ajentami stacji CPN Nr 209 w Ś. oraz kierowcami samochodowymi różnych jednostek gospodarki uspołecznionej w zagarnięciu etyliny, którą odlewali w czasie dostawy do stacji z autocystern do mieszaków, zamiast do zbiorników, a następnie pomagali w jej transportowaniu do miejsca ukrycia albo do zbycia prywatnym odbiorcom.

Sąd ustalił również, że oskarżeni mieli świadomość, iż uczestniczą w porozumieniu przestępczym, w którym biorą również udział jeszcze co najmniej dwie dalsze osoby.

Ustalenia sądu w tym zakresie znajdują należyte potwierdzenie w dowodach szczegółowo omówionych w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Ocena tych dowodów nie nasuwa zastrzeżeń, a także nie jest kwestionowana w rewizji.

Ze względu na to brak podstaw do odmiennej oceny prawnej czynu oskarżonych oraz uznania, że działanie ich wyczerpuje znamiona przestępstwa określonego w art. 252 k.k.

Działanie przestępcze określone w art. 252 k.k. polega na utrudnianiu lub udaremnianiu postępowania karnego przez stworzenie takiej sytuacji, która ma na celu dopomóc sprawcy w uniknięciu odpowiedzialności za popełnione przez niego przestępstwo, jednakże współdziałanie ze sprawcą w dokonaniu tego przestępstwa wyłącza stosowanie tego przepisu.

Mając jednak na względzie wysokość zagarniętego mienia, rolę, jaką oskarżeni odegrali w jego zagarnięciu, ich zachowanie przed popełnieniem i po popełnieniu przestępstwa, dotychczasową niekaralność - wniosek prokuratora złożony na rozprawie przed Sądem Najwyższym o zastosowaniu warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności uznać należało za słuszny. Istnieje bowiem uzasadnione przypuszczenie, że oskarżeni - mimo niewykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności - będą przestrzegali porządku prawnego i nie popełnią nowego przestępstwa.

Zastosowaniu dobrodziejstwa wynikającego z art. 73 § 1 k.k. nie sprzeciwia się także wzgląd na społeczne oddziaływanie kary. Z tych względów Sąd Najwyższy wykonanie tej kary warunkowo im zawiesił na okres podany w wyroku (...).

 OSNKW 1979 r., Nr 9, poz. 94