Wyrok z dnia 1980-02-07 sygn. I KR 305/79

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt I KR 305/79

Wyrok z dnia 7 lutego 1980 r.

Nie stanowi uchybienia procesowego dopuszczenie dowodu z opinii biegłych z dziedziny budownictwa pozostających ze sobą w stosunku pokrewieństwa, określonego w art. 120 § 5 k.k.

 Przewodniczący: sędzia J. Gaj. Sędziowie: A. Hapon (sprawozdawca), L. Jax.

Prokurator Prokuratury Generalnej: Wiłkojc-Baranowska.

 Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 1980 r. sprawy Jana S. i innych, oskarżonych z art. 201, 202 § 2, art. 266 § 4 i art. 58 k.k., z powodu rewizji, wniesionych przez obrońców wyżej wymienionych oskarżonych od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Warszawie z dnia 23 lutego 1979 r.,

uchylił zaskarżony wyrok (...) w częściach skazujących oskarżonych Jana S. i Zdzisława S. za czyny opisane w pkt I, II i XX aktu oskarżenia (XIX wyroku Sądu Wojewódzkiego), Stanisława C. za czyny opisane w pkt II, VII i XI aktu oskarżenia, Leopalda D. za czyn opisany w pkt II aktu oskarżenia, a Jerzego K. za czyny opisane w pkt XV i XVI aktu oskarżenia (XIV i XV wyroku Sądu Wojewódzkiego), i sprawę w tym zakresie przekazał Sądowi Wojewódzkiemu w Warszawie do ponownego rozpoznania (...).

 Uzasadnienie

 (...) Rewizja obrońcy oskarżonego Jana S. zaskarżonemu wyrokowi zarzuca obrazę przepisów postępowania, mającą wpływ na treść wyroku, a zwłaszcza: a) art. 182 k.p.k. wskutek częściowego oparcia się na opinii biegłych niepełnej i w niektórych elementach niejasnej, gdyż nie uwzględniającej całokształtu kosztów poniesionych przez inwestorów na poszczególne budowy, i niezlecenia uzupełnienia tej opinii przez nowych biegłych lub chociażby przez tego samego biegłego; b) art. 179 § 2 k.p.k. wskutek powołania i dopuszczenia do wydania opinii w dziedzinie budownictwa biegłych z tej dziedziny pozostających ze sobą w stosunku pokrewieństwa, określonego w art. 120 § 5 k.k. (ojciec i syn) (...).

 Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Generalnie rzecz ujmując, rewizjom obrońców oskarżonych nie można odmówić słuszności.

Krytyka zaskarżonego wyroku i argumenty zawarte w rewizjach są zasadne, chociaż w obecnym stadium procesu nie można się zgodzić z niektórymi wnioskami bądź ze względu na konieczność przeprowadzenia dalszych dowodów, bądź też dlatego, że wnioski te wysnute zostały z błędnych poglądów. Tak np. nie stanowi uchybienia procesowego fakt powołania i dopuszczenia do wydania opinii w dziedzinie budownictwa biegłych z tej dziedziny pozostających ze sobą w stosunku pokrewieństwa, określonego w art. 120 § 5 k.k., przepisy kodeksu postępowania bowiem nie wymagają uczestnictwa w takich wypadkach więcej niż jednego biegłego, jak to się dzieje w wypadkach biegłych lekarzy psychiatrów, powołanych do zbadania i wydania opinii o stanie zdrowia psychicznego (art. 183 k.p.k.).

(...) Orzeczenie Sądu Najwyższego, na które powołują się obrońcy oskarżonych (OSNKW 1976, z. 3, poz. 37), ma więc zastosowane tylko w razie powoływania biegłych lekarzy psychiatrów, ponieważ w tym wypadku istnieje obowiązek ustawowy powołania co najmniej dwóch takich biegłych (art. 183 k.p.k.).

Powoływanie do wydania opinii biegłych spokrewnionych między sobą i z różnych dziedzin wiedzy jest dla dobra sprawy niepożądane, jednakże opinia taka nie może być tylko z tego powodu zdyskwalifikowana

OSNKW 1980 r., Nr 5-6, poz. 48