Wyrok z dnia 1982-08-05 sygn. II KR 162/82

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt II KR 162/82

Wyrok z dnia 5 sierpnia 1982 r.

Fałszywe zeznanie określone w art. 247 § 1 k.k. może być składane w różnym celu. Jeżeli fałszywe zeznanie zdąża do uchronienia sprawcy przestępstwa przed odpowiedzialnością karną, to jest ono wówczas formą poplecznictwa, która obejmuje jednak w całości art. 247 § 1 k.k., wyłączając - jako przepis specjalny - stosowanie przepisu ogólnego - art. 252 § 1 k.k.

Przewodniczący: sędzia A. Hapon. Sędziowie: Z. Ziemba, J. Żurawski (sprawozdawca).

Prokurator Prokuratury Generalnej: Z. Buchholtz

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 5 sierpnia 1982 r. sprawy Jadwigi P., oskarżonej z art. 252 § 1 i art. 18 § 1 w zw. z art. 247 § 1 k.k., i innych oskarżonych, z powodu rewizji wniesionych przez obrońców oskarżonych od wyroku Sądu Wojewódzkiego w W. z dnia 27 stycznia 1982 r.:

1) zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że (...) wyeliminował z podstawy skazania oskarżonych - Jadwigi P. i Stanisława P. art. 252 § 1 k.k., określając co do nich zastępczą karę pozbawienia wolności (art. 37 § 1 k.k.) i przyjmując jeden dzień tej kary za równoważny 300 zł grzywny;

2) utrzymał ten wyrok w pozostałych zaskarżonych częściach w mocy (...).

Uzasadnienie

Sąd Wojewódzki w W. wyrokiem z dnia 27 stycznia 1982 r. skazał m.in. Jadwigę P. i Stanisława P. na kary po 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania na 4-letnie okresy próby oraz z orzeczeniem na podstawie art. 75 § 1 k.k. grzywien po 25.000 zł za przestępstwo określone w art. 252 § 1 oraz art. 18 § 1 k.k. w zw. z art. 247 § 1 k.k. i w zw. z art. 10 k.k., popełnione w ten sposób, że w czerwcu 1980 r. w W., działając wspólnie i w porozumieniu, w celu utrudnienia śledztwa prowadzonego przeciwko Ryszardowi B., Janowi K., Waldemarowi Z. i Jerzemu I., podejrzanym o zbiorowe zgwałcenie Bożeny M., wywierali wpływ na wymienioną pokrzywdzoną, aby skłonić ją do wycofania wniosku o ściganie w tej sprawie, oraz nakłonili ją, aby ta jako świadek w tym postępowaniu przygotowawczym zeznała niezgodnie z prawdą, że nie została zgwałcona (...).

Od wyroku tego wnieśli rewizje oskarżeni (...).

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

(...) Co do rewizji oskarżonej Jadwigi P. - to w świetle nagromadzonego materiału dowodowego popełnienie przez oskarżoną Jadwigę P. przestępstwa określonego w art. 18 § 1 k.k. w zw. z art. 247 § 1 k.k. nie może ulegać wątpliwości. Wynika to z zeznań świadka Alicji Z., w której mieszkaniu Jadwiga P. i Stanisław P. (siostra i szwagier oskarżonego Ryszarda B.) opracowywali plan nakłonienia pokrzywdzonej Bożeny M. do złożenia fałszywych zeznań. Wynika to w szczególności z zeznań pokrzywdzonej Bożeny M., potwierdzonych pismem pokrzywdzonej, skierowanym do Prokuratury Wojewódzkiej w W., kiedy to pokrzywdzona na skutek namowy Jadwigi P. i Stanisława P. przez nieprawdziwe zeznania usiłowała doprowadzić do umorzenia postępowania karnego w niniejszej sprawie.

Wina więc oskarżonej Jadwigi P. i kwalifikacja prawna jej czynu z art. 18 § 1 k.k. w zw. z art. 247 § 1 k.k. nie może budzić, zdaniem Sądu Najwyższego, zastrzeżeń. Natomiast sąd pierwszej instancji (w ślad za aktem oskarżenia) zastosował błędną kwalifikację czynu Jadwigi P. z art. 18 § 1 k.k. w zw. z art. 247 § 1 k.k. w zbiegu kumulatywnym z art. 252 § 1 k.k., zamiast wyłącznie z art. 18 § 1 k.k. w zw. z art. 247 § 1 k.k. Fałszywe zeznania określone w art. 247 § 1 k.k. mogą być składane w różnym celu. Jeżeli jednak fałszywe zeznanie zdąża do uchronienia sprawcy przestępstwa przed odpowiedzialnością karną, to jest ono wówczas formą poplecznictwa, którą obejmuje jednak w całości art. 247 § 1 k.k., wyłączając jako przepis specjalny stosowanie przepisu ogólnego - art. 252 § 1 k.k. Tym samym stosowanie art. 252 § 3 k.k. nie wchodzi w rachubę - jak tego domaga się rewizja - ze względu na odmienne i wyczerpujące rozstrzygnięcie tego zagadnienia w specjalnym przepisie, jakim jest art. 247 § 3 k.k.

Należało więc wyeliminować art. 252 § 1 k.k. z kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonej Jadwidze P., a w myśl art. 384 k.p.k. także w stosunku do Stanisława P. Nowe określenie w art. 37 § 1 k.k. równoważnika nastąpiło na podstawie ustawy o zmianie niektórych przepisów prawa karnego i prawa o wykroczeniach z dnia 26 maja 1982 r. (Dz. U. Nr 16, poz. 125).

OSNKW 1983 r., Nr 1, poz. 9