Postanowienie z dnia 1983-08-30 sygn. Z 145/83

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt Z 145/83

Postanowienie z dnia 30 sierpnia 1983 r.

Brak możliwości - mimo podjęcia przez sąd odpowiednich czynności - ustalenia aktualnego miejsca pobytu świadka przesłuchanego w postępowaniu przygotowawczym i w związku z tym brak możliwości doręczenia mu wezwania nie uzasadniają przekazania sprawy prokuratorowi na podstawie art. 344 § 1 k.p.k. W takiej sytuacji sąd powinien postąpić w myśl art. 337 § 1 k.p.k. albo podjąć jeszcze dalsze próby ustalenia miejsca pobytu świadka.

 Przewodniczący: sędzia płk A. Kaszycki. Sędziowie: płk H. Kmieciak, mjr J. Medyk (sędzia s. wojsk. deleg. - sprawozdawca).

Sąd Najwyższy w sprawie Andrzeja B. i Romana N., oskarżonych z art. 158 § 1 k.k. i innych, po rozpoznaniu w dniu 30 sierpnia 1983 r. zażalenia Prokuratora Wojskowej Prokuratury Garnizonowej w N. na postanowienie Okręgowego Sądu Wojskowego w N. z dnia 17 sierpnia 1983 r. o zwrocie sprawy prokuratorowi w celu uzupełnienia postępowania przygotowawczego i po zapoznaniu się z pisemnym wnioskiem przedstawiciela Naczelnej Prokuratury Wojskowej o uwzględnienie zażalenia,

uwzględniając zażalenie prokuratora, uchylił zaskarżone postanowienie i sprawę Andrzeja B. oraz Romana N. przekazał Okręgowemu Sądowi Wojskowemu w N. do merytorycznego rozpoznania.

 Uzasadnienie

 (...) Okręgowy Sąd Wojskowy w N. - postanowieniem z dnia 17 sierpnia 1983 r. - na rozprawie zwrócił w trybie art. 344 § 1 k.p.k. niniejszą sprawę prokuratorowi w celu uzupełnienia postępowania przygotowawczego co do ustalenia aktualnego miejsca pobytu świadka Józefa D.

W uzasadnieniu tego postanowienia sąd pierwszej instancji powołał się na "poważne trudności w znalezieniu świadka, pomimo przesyłania wezwań pod adres wskazany w akcie oskarżenia oraz ich prób doręczenia mu za pośrednictwem MO i WSW, a nawet zarządzenia przymusowego doprowadzenia". W dalszej części przytoczonych w tym uzasadnieniu wywodów uznał, iż "w związku z tym, że oskarżyciel publiczny nie zgodził się na odczytanie zeznań świadka Józefa D., którego wezwać ani doprowadzić na rozprawę nie zdołano, a sąd wyczerpał wszystkie możliwości doprowadzenia świadka na rozprawę, należało postanowić jak na wstępie".

W złożonym zażaleniu prokurator zakwestionował zasadność zacytowanych poglądów sądu i, uznając je za niesłuszne oraz pozbawione podstaw, wnosił o uchylenie zaskarżonego postanowienia.

Sąd Najwyższy rozważył, co następuje:

Zażalenie prokuratora jest zasadne, a przytoczona w nim argumentacja jest przekonująca. Wbrew stanowisku sądu pierwszej instancji "poważne trudności w znalezieniu świadka" w tej sprawie nie są równoznaczne" z potrzebą poszukiwania dowodów w rozumieniu art. 344 § 1 k.p.k. W toku postępowania przygotowawczego świadek Józef D. złożył zeznania do protokołu znajdującego się w aktach, a jeżeli z powodu niemożliwości ustalenia jego aktualnego miejsca pobytu nie można było doręczyć mu wezwania i w konsekwencji również sprowadzić na rozprawę - to sąd miał do wyboru albo od razu postąpić w myśl art. 337 § 1 k.p.k., albo jeszcze przez pewien czas kontynuować próby ustalenia miejsca pobytu świadka. Do postąpienia w myśl art. 337 § 1 k.p.k. zgoda żadnej ze stron nie była sądowi potrzebna. Nakazanie zaś prokuratorowi kontynuowania prób ustalenia miejsca pobytu świadka nie było uzasadnione, gdyż prokurator - jak trafnie podnosi się w zażaleniu - nie dysponował w tym zakresie innymi (lepszymi) możliwościami i środkami niż sąd.

OSNKW 1984 r., Nr 3-4, poz. 36