Wyrok z dnia 1986-09-15 sygn. Rw 462/86

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt Rw 462/86

Wyrok z dnia 15 września 1986 r.

Użycie przez sprawcę przestępstwa określonego w art. 168 § 1 lub 2 k.k. przemocy lub groźby bezprawnej w celu zmuszenia pokrzywdzonej do rozebrania się, stanowiąc realizację jednego ze znamion przestępstwa określonego w art. 168 k.k., nie może być traktowane jako odrębne przestępstwo określone w art. 167 § 1 k.k.

Przewodniczący: sędzia płk S. Wojtczak. Sędziowie: płk E. Olczak, kpt W. Oziębło (sprawozdawca).

Prokurator Naczelnej Prokuratury Wojskowej: płk J. Jaroń.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 15 września 1986 r. na rozprawie sprawy nieprawomocnie skazanych za popełnienie przestępstw określonych w:

1) Janusza G. - art. 238 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, art. 167 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, art. 168 § 2 k.k. na karę 5 lat pozbawienia wolności, pozbawienie praw publicznych na okres 3 lat i podanie wyroku do publicznej wiadomości, a łącznie na karę 6 lat pozbawienia wolności,

2) Ernesta M. - art. 238 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, art. 167 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, art. 168 § 2 k.k. na karę 4 lat pozbawienia wolności, pozbawienie praw publicznych na okres 3 lat i podanie wyroku do publicznej wiadomości, a łącznie na karę 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności,

3) Krzysztofa M. - art. 238 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, art. 168 § 2 k.k. na karę 3 lat pozbawienia wolności, pozbawienie praw publicznych na okres 3 lat i podanie wyroku do publicznej wiadomości, a łącznie na karę 3 lat pozbawienia wolności,

z powodu rewizji wniesionych przez obrońców od wyroku Wojskowego Sądu Okręgowego w N. z dnia 8 maja 1986 r. rewizji obrońcy oskarżonego Krzysztofa M. nie uwzględnił, natomiast w części uwzględniając rewizję obrońców oskarżonych Janusza G. i Ernesta M. zmienił zaskarżony wyrok w odniesieniu do tych oskarżonych przez:

a) przyjęcie, że czyny zarzucone oskarżonym Januszowi G. w pkt 2 i 3 wyroku oraz Ernestowi M. w pkt 5 i 6 wyroku stanowią jedno przestępstwo określone w 168 § 2 k.k., polegające na tym, że w dniu 7 marca 1986 r. około godz. 24.00 w N. po uprzednim podstępnym wejściu do mieszkania Bogusławy S., działając wspólnie i w porozumieniu z Krzysztofem M., używając groźby oraz przemocy polegającej na uderzaniu rękami w twarz i przytrzymywaniu oraz zmuszaniu do obnażenia się i obnażaniu jej, a także przystawianiu noża do szyi przez Janusza G, co w odniesieniu do tego oskarżonego stanowiło także działanie ze szczególnym okrucieństwem, doprowadzili Bogusławę S. do poddania się czynowi nierządnemu;

b) uchylenie wymierzonych oskarżonym Januszowi G. i Ernestowi M. kar jednostkowych za przestępstwo określone w 167 § 1 k.k. - i z tymi zmianami utrzymał w mocy (...).

 Uzasadnienie

(...) Wyrok ten zaskarżyli rewizjami obrońcy oskarżonych.

W rewizji obrońcy oskarżonego Janusza G. zarzucono:

a) obrazę przepisów prawa materialnego wskutek przyjęcia nieprawidłowej kwalifikacji prawnej czynów opisanych w pkt 2 i 3 wyroku,

b) rażąco niewspółmierny wymiar kary.

W konkluzji wnoszący rewizję wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku przez przyjęcie, że czyny zarzucone oskarżonemu Januszowi G. w pkt 2 i 3 wyroku stanowią jedno przestępstwo określone w art. 168 § 1 k.k., i znaczne złagodzenie kary.

W rewizji obrońca oskarżonego Ernesta M. zarzucił:

- obrazę przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 167 § 1 i art. 168 § 2 k.k. przez nieprawidłowe ich zastosowanie,

- wymierzenie rażąco surowej kary pozbawienia wolności.

Na tej podstawie skarżący wnosił o:

- zmianę kwalifikacji prawnej czynu opisanego w pkt 3 wyroku z art. 168 § 2 k.k. - na art. 168 § 1 k.k.,

- uznanie, że działanie opisane w pkt 2 wyroku i zakwalifikowane jako przestępstwo określone w art. 167 § 1 k.k. stanowi element przestępstwa określonego w art. 168 § 1 k.k.,

- złagodzenie kar za poszczególne przestępstwa i kary łącznej.

Rewizja obrońcy oskarżonego Krzysztofa M. zarzuciła:

a) obrazę prawa materialnego co do czynu opisanego w pkt 8 wyroku wskutek uznania, że czyn oskarżonego stanowił przestępstwo określone w 168 § 2 k.k., zamiast w art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 168 § 1 k.k.,

b) wymierzenie oskarżonemu za ten czyn rażąco niewspółmiernej kary.

W konkluzji autor rewizji wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku przez poprawienie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu w pkt 8 wyroku z art. 168 § 2 k.k. - na art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 168 § 1 k.k. i wydatne złagodzenie wymierzonej mu za ten czyn kary jednostkowej, a także łącznej kary pozbawienia wolności.

Na rozprawie rewizyjnej obrońcy oskarżonych Janusza G. i Krzysztofa M. popierali swoje rewizje oraz zawarte w nich wnioski, natomiast przedstawiciel Naczelnej Prokuratury Wojskowej wnosił o utrzymanie zaskarżonego wyroku w mocy.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Rewizja obrońcy oskarżonego Krzysztofa M. nie jest zasadna, nie można natomiast odmówić słuszności rewizjom obrońców oskarżonych Janusza G. i Ernesta M. w tej części, gdzie trafnie podnoszą, że zarzucone tym oskarżonym w pkt 2 i 3 wyroku (co do Janusza G.) i w pkt 5 i 6 wyroku (co do Ernesta M.) czyny stanowią nie odrębne popełnione w zbiegu realnym czyny, lecz jedno przestępstwo, które jednak - wbrew stanowisku obrońców - trafnie zakwalifikowano z art. 168 § 2 k.k.

W pozostałej części rewizje obrońców wymienionych oskarżonych na uwzględnienie nie zasługują (...).

(...) Zgodzić się należy z wywodami obrońców oskarżonych Janusza G. i Ernesta M., że działanie oskarżonych zmierzające do tego, aby pokrzywdzona rozebrała się, mimo że wymienieni oskarżeni używali groźby bezprawnej i przemocy, nie stanowi odrębnego przestępstwa określonego w art. 167 § 1 k.k. Groźba i przymus w tej sytuacji służyły do poddania się przez pokrzywdzoną czynowi nierządnemu, a takie działanie stanowi jedynie element wchodzący do istoty przestępstwa, o którym mowa w art. 168 k.k., co powoduje, iż nie może być traktowane jako odrębne przestępstwo. Był to wstępny etap zachowania się oskarżonych, służący do poddania się przez pokrzywdzoną czynowi nierządnemu

OSNKW 1987 r., Nr 5-6, poz. 42