Uchwała z dnia 1989-02-15 sygn. VI KZP 10/88

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt VI KZP 10/88

Uchwała z dnia 15 lutego 1989 r.

Zawartość alkoholu we krwi może być ustalona zarówno analizą chemiczną, jak i innymi sprawdzonymi metodami, np. analizą stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu urządzeniem "Alcomat" lub innym o podobnym działaniu.

"Poważną szkodą" w rozumieniu art. 145 § 1 k.k. jest taka szkoda w mieniu nie należącym do sprawcy, która wynika bądź z całkowitego zniszczenia, bądź z tak istotnego uszkodzenia pojazdu lub innego przedmiotu uderzonego przez pojazd, że świadczy o dużej sile zderzenia, a tym samym o zagrożeniu bezpieczeństwa ruchu.

Biorąc pod uwagę te kryteria, należy ponadto kierować się w praktyce jako orientacyjnym miernikiem "poważnej szkody" kwotą 2.000.000 zł.

 Przewodniczący: Prezes Izby Karnej B. Dzięcioł.

Sędziowie: B. Bartosik, R. Bodecki (sprawozdawca), J. Borodej, J. Bratoszewski. J. Cieślak (sprawozdawca), Z. Dominikowski, S. Fornalik, J. Gacek, J. Gaj, C. Gajewski, S. Godlewski (sprawozdawca), R. Góral, W. Gruber, K. Jarząbek, E. Jełowicka, S. Kaliński, M. Kmieciak, J. Kosiński, C. Kraska, H. Kwaśny, C. Łukaszewicz, J. Mikos, M. Mizio, R. Młynkiewicz, L. Nowak, J. Nóżyński, J. Ostaś, S. Pawelec, E. Porębski. J. Pustelnik, T. Rink, T. Rybicki, J. Ruszkowski, M. Szczepański (sprawozdawca), M. Synoradzki, H. Szwaczkowski, F. Tarnowski, J. Tobera, Z. Ziemba, W. Żebrowski, J. Żurawski.

Zastępca Prokuratora Generalnego PRL: H. Starszak.

 Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniach 17 grudnia 1988 r. i 15 lutego 1989 r. wniosku Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego z dnia 13 września 1988 r. o podjęcie uchwały zmieniającej treść pkt 7 i 11 wytycznych wymiaru sprawiedliwości i praktyki sądowej z dnia 28 lutego 1975 r. w sprawach o przestępstwa drogowe - V KZP 2/74 (OSNKW 1975, z. 3-4, poz. 33)

uchwalił uzupełnić treść pkt 7 i 11 wytycznych wymiaru sprawiedliwości i praktyki sądowej z dnia 28 lutego 1975 r. w sprawach o przestępstwa drogowe - V KZP 2/74 (OSNKW 1975, z. 3-4, poz. 33) w sposób jak wyżej.

 Uzasadnienie

W wytycznych wymiaru sprawiedliwości i praktyki sądowej z dnia 28 lutego 1975 r. w sprawach o przestępstwa drogowe - V KZP 2/74 (OSNKW 1975, z. 3-4, poz. 33) w pkt 7 dokonano m.in. wykładni pojęcia stanu nietrzeźwości i stanu wskazującego na użycie alkoholu, a także wskazano na sposoby ustalenia stanu nietrzeźwości przede wszystkim przez badanie krwi.

Wykładnia pojęcia stanu nietrzeźwości, a także pojęcia stanu po użyciu alkoholu wynika z treści art. 46 (pkt 2 i 3) ustawy z dnia 27 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. Nr 35, poz. 230, zm.: Dz. U. z 1984 r. Nr 34, poz. 184, z 1987 r. Nr 33 poz. 180 i z 1989 r. Nr 35. poz, 192), który nie usuwa wątpliwości.

Analogicznie przedstawia się sytuacja w zakresie uznania stanu nietrzeźwości osoby prowadzącej w tym stanie pojazd mechaniczny w razie naruszenia podstawowej zasady bezpieczeństwa w ruchu. Znajduje to bowiem potwierdzenie w treści art. 38 pkt 1 ustawy z 11 lutego 1983 r. - prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 6, poz. 35; zm: Dz. U. z 1989 r. Nr 35 poz. 192).

Niezbędne natomiast stało się uzupełnienie treści tezy 7 wytycznych ze względu na to, że obecnie jedną z metod ustalenia stanu nietrzeźwości jest stosowana analiza wydychanego powietrza z pomocą użycia odpowiedniej aparatury technicznej, np. w postaci urządzenia o nazwie "Alcomat".

Analiza wydychanego powietrza na zawartość alkoholu jest pośrednią analizą krwi przepływającej przez płuca w czasie badania.

Współczesne metody analityczne są tak precyzyjne i dokładne, że uzyskane za ich pomocą wyniki nie budzą zastrzeżeń, stanowiąc znaczny postęp w porównaniu z metodami tradycyjnymi.

Badanie aparatem o nazwie "Alcomat" zatem powinno być traktowane w sensie dowodowym na równi z chemiczną analizą krwi, jeżeli osoba badania podpisze protokół, w którym stwierdzi, że nie wyraża żądania pobrania krwi do badań.

Natomiast w tym wypadku, gdy protokół nie zostanie podpisany przez badanego, albo wyrazi on żądanie pobrania krwi do badania, wynik takiego badania powinien być oceniony łącznie z wynikiem niezbędnej w takiej sytuacji analizy krwi metodą chemiczną.

W tezie 11 powołanych wytycznych dokonano także wykładni pojęcia "poważnej szkody" w mieniu, zaistniałej w następstwie wypadku drogowego (art. 145 § 1 k.k.), przyjmując jako orientacyjny miernik tej szkody kwotę 25.000 zł.

Uchwałą pełnego składu Izby Karnej z dnia 21 września 1983 r. - VI KZP 25/83 (OSNKW 1984, z. 1-2, poz. 1) zmieniono treść pkt 11 wytycznych w części dotyczącej orientacyjnego miernika "poważnej szkody", określając go w wysokości 100.000 zł. Z kolei uchwałą pełnego składu Izby Karnej z dnia 30 września 1987 r. - VI KZP 30/87, (OSNKW 1987, z. 11-12, poz. 92) miernik ten został ustalony na kwotę 300.000 zł.

Od pojęcia ostatniej uchwały zaistniały istotne zmiany uzasadniające podwyższenie kwoty jako orientacyjnego miernika "poważnej szkody" w rozumieniu art. 145 § 1 k.k.

Przede wszystkim nastąpił dalszy poważny spadek siły nabywczej pieniądza oraz wzrost cen samochodów, części zamiennych, usług itp., co w pełni uzasadnia podwyższenie miernika szkody.

Należy mieć na względzie także to, co ustawą z dnia 17 czerwca 1988 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego i prawa o wykroczeniach (Dz. U. Nr 20, poz. 135) została zmieniona treść art. 120 § 9 k.k. przez ustalenie znacznej wartości mienia społecznego na kwotę powyżej 2.000.000 zł.

Wprawdzie zmiana treści art. 120 § 9 k.k. nie dotyczy bezpośrednio unormowania w zakresie poważnej szkody w rozumieniu art. 145 § 1 k.k.- niemniej jednak stanowi ona wskazówkę do wykładni tego unormowania w kierunku granic podwyższenia kwoty jako orientacyjnego miernika "poważnej szkody" do wysokości 2.000.000 zł.

 OSNKW 1989 r., Nr 3-4, poz. 19