Postanowienie z dnia 1989-11-28 sygn. V KZP 22/89

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt V KZP 22/89

Postanowienie z dnia 28 listopada 1989 r.

Skoro art. 9 § 3 k.k. dotyczy sprawcy, który ukończył 17 lat, to choć można wobec niego - w warunkach określonych w tym przepisie - zastosować niekiedy środki wychowawcze lub poprawcze, to jednak nie zmienia to jego statusu w tym sensie, że nie jest on "nieletnim" w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz. U. Nr 35, poz. 225).

Przewodniczący: sędzia W. Ochman. Sędziowie: J. Bratoszewski, C. Łukaszewicz (sprawozdawca).

Prokuratur Prokuratury Generalnej: H. Minarczuk.

Sąd Najwyższy w sprawie Tomasza K., oskarżonego z art. 203 § 1 k.k. w zw. z art. 58 k.k., po rozpoznaniu przekazanego przez Sąd Wojewódzki w Tarnowie - postanowieniem z dnia 3 lipca 1989 r. - na podstawie art. 390 § 1 k.p.k. zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy:

"Czy dyspozycja art. 24 § 1 zd. 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz. U. Nr 35, poz. 228) ma zastosowanie do sprawcy odpowiadającego w warunkach art. 9 § 3 k.k.?"

postanowił odmówić udzielenia odpowiedzi.

Uzasadnienie

Przytoczony w pytaniu prawnym art. 24 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz. U. Nr 35, poz. 228) posługuje się określeniem "nieletni". Zgodnie zaś z art. 1 § 2 tej ustawy w zw. z art. 1 § 1 pkt 2 "nieletnim" mogłaby być tylko osoba, która dopuściła się czynu karalnego po ukończeniu 13 lat, a przed ukończeniem 17 lat życia, gdyż w niniejszej sprawie bezsporne jest, że chodzi o postępowanie jurysdykcyjne (a nie wykonawcze), i to o czyn karalny, a nie o zapobieganie i zwalczanie demoralizacji nieletnich. Skoro zaś art. 9 § 3 k.k., o który chodzi w pytaniu, dotyczy sprawcy, który ukończył 17 lat, to choć można wobec niego - w warunkach określonych w tym przepisie - zastosować niekiedy środki wychowawcze lub poprawcze, nie zmienia to jednak jego statusu w tym sensie, że nie jest on "nieletnim" w rozumieniu wymienionej na wstępie ustawy. Natomiast postępowanie karne przeciwko osobie, która ukończyła 17 lat w chwili popełnienia czynu, toczy się na zasadach ogólnych przewidzianych w kodeksie postępowania karnego. W związku z tym w zakresie zbierania danych osobopoznawczych obowiązują przepisy procedury karnej wymienione w art. 8, 261 pkt 4 i art. 275 § 1 k.p.k.

Zastosowanie środków wychowawczych lub poprawczych w warunkach określonych w art. 9 § 3 k.k. nie musi być poprzedzone badaniem oskarżonego w rodzinnym ośrodku diagnostyczno-konsultacyjnym, chociaż przeprowadzenie takich badań niekiedy może okazać się celowe i pożądane.

Mając to na względzie, należy stwierdzić, że nie zachodzi istotna wątpliwość wymagająca zasadniczej wykładni ustawy, o której mowa w art. 390 § 1 k.p.k., i dlatego postanowiono jak na wstępie.˙

OSNKW 1990 r., Nr 1-3, poz. 6