Postanowienie z dnia 2019-08-02 sygn. I CO 64/19

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania Pokaż dokument źródłowy

Sygn. akt I CO 64/19

POSTANOWIENIE

Dnia 2 sierpnia 2019 r.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Katarzyna Tyczka-Rote

w sprawie z powództwa M.C.

przeciwko A.C.

o rozwód,

na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 2 sierpnia 2019 r., na skutek przedstawienia akt o sygn. VII C […] przez Sąd Okręgowy w W. celem oznaczenia sądu właściwego do rozpoznania sprawy,

na podstawie art. 41 zdanie drugie in fine k.p.c. odmawia oznaczenia sądu właściwego w oparciu o art. 45 k.p.c.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 24 lipca 2019 r. Sąd Okręgowy w W. zwrócił się na podstawie art. 45 k.p.c. do Sądu Najwyższego o oznaczenie sądu właściwego dla rozpoznania przedstawionej sprawy. W sprawie tej powód wniósł o rozwiązanie przez rozwód jego małżeństwa. Z treści pozwu wynika, że małżeństwo stron zostało zawarte w 1996 r. w W., od 2013 r. strony mieszkały w Wielkiej Brytanii. W marcu 2016 r. powód wyjechał do Polski na leczenie i – ze względu na postawę żony i podejmowane przez nią działania - już nie wrócił do Wielkiej Brytanii. Obecnie mieszka w W. i utrzymuje się z pracy na zlecenie.

Właściwość wyłączną sądu w sprawach ze stosunku małżeństwa, do których należy także powództwo rozwodowe, określa art. 41 k.p.c. Powództwo takie wytacza się w pierwszej kolejności przed sąd, w którego okręgu małżonkowie mieli ostatnie miejsce zamieszkania, jeżeli choć jedno z nich w okręgu tym jeszcze ma miejsce zamieszkania lub zwykłego pobytu (art. 41 zd. pierwsze k.p.c.). Jak wynika z twierdzeń powoda – ostatnim miejscem wspólnego zamieszkania stron była Wielka Brytania, wobec czego to kryterium wyznaczenia sądu wyłącznie właściwego nie ma zastosowania. W związku z tym rozważyć należy podstawy właściwości z art. 41 zd. drugie k.p.c., według którego z braku podstawy związanej z ostatnim miejscem zamieszkania małżonków wyłącznie właściwy jest sąd miejsca zamieszkania strony pozwanej, a jeżeli i tej podstawy nie ma (jak w rozpatrywanym wypadku, ponieważ pozwana mieszka w Wielkiej Brytanii, chodzi zaś o właściwość sądu polskiego), właściwy jest sąd miejsca zamieszkania powoda. Powód wskazuje swoje miejsce zamieszkania w W. przy ul. D. […], występuje więc podstawa pozwalająca ustalić właściwość sądu w oparciu o art. 41 k.p.c.

Oznaczenie przez Sąd Najwyższy sądu, który winien rozpoznać sprawę dopuszczalne jest tylko wtedy, kiedy właściwości miejscowej nie można ustalić na podstawie okoliczności tej sprawy. W rozpatrywanym wypadku taki stan nie zachodzi, wobec czego należało odmówić oznaczenia sądu.