Właściwość wyłączna w sprawach ze stosunku małżeństwa (art. 41 k.p.c.)

W sprawach ze stosunku małżeństwa, zgodnie z art. 41 k.p.c., powództwo wytacza się wyłącznie przed sądem, w którego okręgu małżonkowie mieli ostatnie wspólne miejsce zamieszkania, jeżeli choć jedno z nich w tym okręgu ma jeszcze miejsce zamieszkania lub zwykłego pobytu. Przy czym z braku takiej podstawy wyłącznie właściwy jest sąd zamieszkania strony pozwanej, a jeżeli i takiej podstawy nie ma - sąd miejsca zamieszkania powoda. W konsekwencji dopiero w razie stwierdzenia, że żadna ze stron nie przebywa z zamiarem stałego pobytu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (art. 25 k.c.) lub poza granicami Rzeczpospolitej Polskiej ma miejsce zwykłego pobytu uzasadnione będzie oznaczenie przez Sąd Najwyższy, w trybie określonym przez art. 45 k.p.c., sądu, przed którym należy wytoczyć powództwo.

Postanowienie SN z dnia 30 września 2019 r., IV CO 208/19

Standard: 36314 (pełna treść orzeczenia)

Zgodnie z art. 41 k.p.c., powództwo ze stosunku małżeństwa wytacza się wyłącznie przed sąd, w którego okręgu małżonkowie mieli ostatnie miejsce zamieszkania, jeżeli choć jedno z nich w okręgu tym jeszcze ma miejsce zamieszkania lub zwykłego pobytu. Z braku takiej podstawy wyłącznie właściwy jest sąd miejsca zamieszkania strony pozwanej, a jeżeli i tej podstawy nie ma - sąd miejsca zamieszkania powoda. Okoliczność, że strona okresowo przebywa poza granicami kraju nie oznacza, że pobyt ten ma charakter trwały, a w konsekwencji przez to zmienia się jej miejsce zamieszkania w rozumieniu art. 25 k.c. Sąd Okręgowy nie odniósł się do znaczenia informacji zawartej w pozwie, że stałym miejscem zamieszkania obu stron jest miejscowość S., w której strony są także zameldowane. Tym samym Sąd nie przedstawił przekonujących argumentów wykazujących, że nie jest możliwe ustalenie w sprawie sądu właściwego na podstawie art. 41 k.p.c.

Postanowienie SN z dnia 21 sierpnia 2019 r., III CO 96/19

Standard: 87805 (pełna treść orzeczenia)