Postanowienie z dnia 2019-07-11 sygn. III CSK 44/19

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania Pokaż dokument źródłowy

Sygn. akt III CSK 44/19

POSTANOWIENIE

Dnia 11 lipca 2019 r.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Agnieszka Piotrowska

w sprawie z wniosku Miejskiej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w K.

przy uczestnictwie M.K.

o zastosowanie obowiązku poddania się leczeniu odwykowemu,

na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej

w dniu 11 lipca 2019 r.,

na skutek skargi kasacyjnej uczestniczki

od postanowienia Sądu Okręgowego w K.

z dnia 5 lipca 2018 r., sygn. akt XI 1Ca […],

1) odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

2) przyznaje ze środków Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w K. na rzecz adw. M.G. kwotę 120 (sto dwadzieścia) zł powiększoną o należny podatek od towarów i usług tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej uczestniczce z urzędu w postępowaniu kasacyjnym.

UZASADNIENIE

W związku ze skargą kasacyjną uczestniczki M.K. od postanowienia Sądu Okręgowego w K. z dnia 5 lipca 2018 r., należy podnieść, co następuje:

Skarga kasacyjna jest nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia przysługującym od prawomocnych orzeczeń sądu drugiej instancji, służącym ochronie interesu publicznego przez zapewnienie jednolitości wykładni i stosowania prawa, wkład Sądu Najwyższego w rozwój prawa i jurysprudencji oraz eliminowanie z obrotu prawnego orzeczeń wydanych w postępowaniu nieważnym lub orzeczeń oczywiście niezgodnych z prawem. Stosownie do 398⁹ § 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do rozpoznania w razie wykazania przez stronę, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Z punktu widzenia funkcji oraz założeń skargi kasacyjnej jako nadzwyczajnego środka zaskarżenia, rolą „przedsądu” jest wstępna selekcja skarg pod kątem spełniania wymienionych wyżej kryteriów (przyczyn kasacyjnych) kwalifikujących skargę do jej przedstawienia Sądowi Najwyższemu w celu merytorycznego rozpoznania.

We wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania uczestniczka wskazała na podstawie art. 398⁹ § 1 pkt 1 k.p.c., że w sprawie występują istotne zagadnienia prawne, dotyczące tego, czy obowiązek wysłuchania przez sąd osoby, której dotyczy postępowanie przed wydaniem postanowienia przewidziany w art. 27 ust. 3 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowywaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r., poz. 2137 ze zm., dalej: „u.w.t.p.a.”) jest realizowany w trybie art. 224 § 1 k.p.c. poprzez udzielenie uczestniczce głosu po przeprowadzeniu dowodów oraz jakie skutki pociąga naruszenie obowiązku wysłuchania przez sąd osoby, której dotyczy postępowanie przed wydaniem postanowienia przewidzianego w art. 27 ust. 3 u.w.t.p.a.

Istotnym zagadnieniem prawnym w rozumieniu art. 398⁹ § 1 pkt 1 k.p.c. jest problem nowy i dotychczas niewyjaśniony, dotyczący ważnego abstrakcyjnego zagadnienia jurydycznego, którego rozstrzygnięcie przez Sąd Najwyższy przy okazji rozpoznania skargi kasacyjnej przyczyni się do rozwoju prawa i jurysprudencji oraz będzie miało znaczenie nie tylko dla tej konkretnej, jednostkowej sprawy, ale także dla innych podobnych spraw (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 21 maja 2013 roku, IV CSK 53/13, niepubl.). Zagadnienie to musi przy tym rzeczywiście występować w sprawie i mieścić się w zakresie problematyki, która podlega badaniu w postępowaniu kasacyjnym ze względu na jego związek z podstawą faktyczną i prawną zaskarżonego orzeczenia oraz podstawami kasacyjnymi. Skarżący powinien sformułować to zagadnienie w sposób przyjęty przy przedstawianiu przez sąd powszechny zagadnienia prawnego do rozstrzygnięcia przez Sąd Najwyższy na podstawie art. 390 § 1 k.p.c. (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 9 maja 2006 r., V CSK 75/06, niepubl.) oraz przedstawić pogłębiony wywód prawny uzasadniający zgłoszone wątpliwości, wykazując zasadność preferowanego sposobu jego rozstrzygnięcia oraz wadliwość rozwiązania postawionego problemu przez Sąd drugiej instancji w zaskarżonym wyroku.

Art. 27 ust. 1 i 2 u.w.t.p.a. przewiduje, że w razie, gdy w stosunku do osoby, której postępowanie dotyczy, brak jest opinii biegłego w przedmiocie uzależnienia od alkoholu, sąd zarządza poddanie tej osoby odpowiednim badaniom; może także, jeżeli na podstawie opinii biegłego uzna to za niezbędne, zarządzić oddanie badanej osoby pod obserwację w zakładzie leczniczym na czas nie dłuższy niż 2 tygodnie, w wyjątkowych wypadkach, na wniosek zakładu, sąd może termin ten przedłużyć do 6 tygodni. Przed wydaniem opisanych wyżej postanowień, sąd wysłuchuje osobę, której postępowanie dotyczy (art. 27 ust. 3 u.w.t.p.a.). W rozpoznawanej sprawie nie wystąpiła sytuacja uregulowana w art. 27 ust. 3 u.w.t.p.a.; przytoczone kwestie nie mają związku z przedmiotem i treścią zaskarżonego orzeczenia, stąd nie stanowią pierwszej przyczyny kasacyjnej (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 26 września 2005 r., II PK 98/05, niepubl.).

W sprawie nie zachodzi nieważność postępowania, którą Sąd Najwyższy bierze pod rozwagę z urzędu w granicach zaskarżenia (art. 398¹³ § 1 k.p.c.),

z przyczyny wskazanej w art. 379 pkt 5 k.p.c. Uczestniczka brała udział w rozprawie przez Sądem Okręgowym w dniu 15 marca 2018 r., odroczonej do dnia 5 lipca 2018 r. ze względu na konieczność uzupełnienia postępowania dowodowego, o czym została prawidłowo zawiadomiona. Na rozprawę tę nie stawiła się bez usprawiedliwienia, stąd nie było ani możliwości jej ewentualnego przesłuchania przez zamknięciem rozprawy ani też podstaw do jej odroczenia.

W tym stanie rzeczy orzeczono, jak w sentencji. O kosztach należnych pełnomocnikowi skarżącej z urzędu orzeczono na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r., poz. 1184) oraz rozporządzenia Ministra z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (tekst jedn. Dz.U. z 2019 r., poz. 18).