Wyrok z dnia 1990-12-19 sygn. I PR 391/90

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt I PR 391/90

Wyrok z dnia 19 grudnia 1990 r.

Norma art. 36¹ § 1 k.p. dotyczy wyłącznie jednostronnego skrócenia przez zakład pracy trzymiesięcznego wypowiedzenia i nie obejmuje wypadków, gdy skrócenie okresu wypowiedzenia następuje w drodze porozumienia stron, nawet wtedy gdy inicjatywa zawarcia takiego porozumienia wychodzi od pracodawcy. Oświadczenie woli zakładu pracy o skróceniu okresu wypowiedzenia w trybie art. 36¹ § 1 k.p. może być złożone tylko łącznie z wypowiedzeniem umowy o pracę, a nie w okresie późniejszym.

Przewodniczący: sędzia SN J. Łętowski. Sędziowie SN: J. Iwulski, W. Sanetra (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 1990 r. sprawy z powództwa Jana U. przeciwko Miejskiemu Przedsiębiorstwu Wodociągów i Kanalizacji w W. o zapłatę i sprostowanie świadectwa pracy, na skutek rewizji powoda od wyroku Sądu Wojewódzkiego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia 4 lipca 1990 r.

oddalił rewizję.

Uzasadnienie

Sąd Wojewódzki - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie ustalił następujący stan faktyczny.

Powód, Jan U., który był zatrudniony u pozwanego - w Miejskim Przedsiębiorstwie Wodociągów i Kanalizacji w W. - od 1979 r., został z tego przedsiębiorstwa zwolniony w drodze wypowiedzenia, którego bieg rozpoczynał się dnia 1 marca 1990 r., a kończyć się miał dnia 31 maja 1990 r. Powód, pismem z dnia 23 lutego 1990 r., poprosił zakład pracy o skrócenie okresu wypowiedzenia do 1 miesiąca, na co uzyskał zgodę, i w związku z tym stosunek pracy rozwiązał się dnia 31 marca 1990 r.

Powód w dniu 3 kwietnia 1990 r. wystąpił do zakładu pracy o odprawę, którą uzyskał, oraz o wynagrodzenie za cały okres wypowiedzenia. Konsekwencją żądania wypłaty tego wynagrodzenia było także zgłoszone przez niego dzień później żądanie sprostowania pkt 6 jego świadectwa pracy. Ponieważ odmówiono jego żądaniom, powód wniósł do Sądu Wojewódzkiego pozew, w którym domagał się wypłaty wynagrodzenia za dwa miesiące i sprostowania świadectwa pracy.

Inicjatywa skrócenia okresu wypowiedzenia wyszła od powoda, zakład pracy zaś jedynie przychylił się do jego prośby, dlatego też - zdaniem Sądu Wojewódzkiego - brak było w sprawie podstaw do zastosowania art. 36¹ § 1 k.p., i tym samym dla zasądzenia na jego rzecz odszkodowania w wysokości wynagrodzenia za okres, o który został skrócony okres wypowiedzenia, tj. za dwa miesiące.

Oddalający powództwo wyrok Sądu Wojewódzkiego został zaskarżony przez powoda, który podaje, że po zaznajomieniu się z art. 7 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw, wystąpił z pismem proszącym kierownika Z.W.C. o skrócenie okresu wypowiedzenia z 3 do 1 miesiąca. Podnosi on ponadto, że w piśmie skracającym okres wypowiedzenia nie było żadnych zastrzeżeń wobec obowiązujących przepisów, tj. "art. 7 omawianej ustawy". Twierdzi przy tym, że gdyby "w piśmie skracającym wypowiedzenie pracodawca nadmienił o proponowanej zmianie, tj. nieuwzględnieniu odszkodowania z tytułu skrócenia wypowiedzenia umowy o pracę, to wówczas jego stanowisko byłoby odmienne i nie nastąpiłoby skrócenie okresu wypowiedzenia".

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Zarzuty rewizji oparte są na błędnym rozumieniu obowiązującego prawa, a wyrok Sądu Wojewódzkiego jest prawidłowy. Z pisma powoda o skrócenie okresu wypowiedzenia w żadnym razie nie wynika, że swoją ofertę obwarował on jakimś warunkiem. Z istniejącej dokumentacji wynika także, że zakład pracy nie godził się na nic więcej, aniżeli na skrócenie okresu wypowiedzenia, a więc na skrócenie tego okresu w drodze porozumienia stron. Powód myli się przy tym, gdy sądzi, że złożona przez niego oferta zawarcia porozumienia była dla niego niewiążąca, w tym sensie, że mógłby ją w każdym czasie wycofać. Artykuł 36¹ k.p. jest jednoznaczny i dotyczy tylko tych sytuacji, gdy zakład pracy dokonuje skrócenia okresu wypowiedzenia, dlatego też o przyznaniu odszkodowania na jego podstawie, w związku z art. 7 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r., można by mówić tylko wtedy, gdyby pracownik zwrócił się do zakładu pracy o jednostronne skrócenie okresu wypowiedzenia umowy o pracę i zakład pracy złożyłby tego rodzaju jednostronne oświadczenie woli, i to w momencie składania wypowiedzenia. Byłoby to jednak, w gruncie rzeczy równoznaczne z zawarciem przez strony porozumienia o wcześniejszym rozwiązaniu stosunku pracy oraz porozumienia (umowy) o wypłaceniu pracownikowi wynagrodzenia za cały okres wypowiedzenia. Zarówno treść pisma złożonego przez pracownika, wyrażona na nim zgoda przez zakład pracy, jak i fakt odmowy wypłaty przez niego odszkodowania, niedwuznacznie wskazuje, że nie można temu zakładowi przypisać, iż godził się on na coś więcej niż dwustronne skrócenie okresu wypowiedzenia, a zwłaszcza zaś na to, że skrócenie tego okresu ma nastąpić w drodze jednostronnej czynności prawnej. Zakład pracy nie zawarł też jakiejś umowy z pracownikiem o wypłacie wynagrodzenia za cały okres wypowiedzenia.

Norma art. 36¹ § 1 k.p. dotyczy wyłącznie jednostronnego skrócenia przez zakład pracy trzymiesięcznego wypowiedzenia i nie obejmuje wypadków, gdy skrócenie okresu wypowiedzenia następuje w drodze porozumienia stron, nawet wtedy gdy inicjatywa zawarcia takiego porozumienia wychodzi od pracodawcy. Oświadczenie woli zakładu pracy o skróceniu okresu wypowiedzenia w trybie art. 36¹ § 1 k.p. może być złożone tylko łącznie z wypowiedzeniem umowy o pracę, a nie w okresie późniejszym.

Z powyższych powodów Sąd Najwyższy na podstawie art. 387 k.p.c. orzekł jak w sentencji.˙

OSNC 1992 r., Nr 11, poz. 206