Postanowienie z dnia 1984-11-05 sygn. I PZ 18/84

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt I PZ 18/84

Postanowienie z dnia 5 listopada 1984 r.

Charakter sporu pracowniczego podlegającego kompetencji organów orzekających określonych w art. 242 k.p. ma również sprawa o odszkodowanie z tytułu wydania tzw. poufnej opinii i o usunięcie jej z akt osobowych pracownika, choćby do rozstrzygnięcia jej należało stosować - na podstawie art. 300 k.p. - materialnoprawne przepisy kodeksu cywilnego.

Przewodniczący: Sędzia SN J. Sokołowski. Sędziowie SN: A. Grymaszewski, T. Kosiński (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa Henryka G. przeciwko Nadleśnictwu w W. o zapłatę i sprostowanie opinii na skutek zażalenia powoda na postanowienie Sądu Wojewódzkiego w Olsztynie z dnia 27 sierpnia 1984 r.

postanowił oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Powód wystąpił do Sądu Wojewódzkiego z żądaniem usunięcia z jego akt personalnych w pozwanym zakładzie pracy opinii z dnia 18 czerwca 1982 r. oraz zasądzenia od pozwanego na jego rzecz 20.000 zł odszkodowania z tytułu wydania niewłaściwej opinii, twierdząc, że użyte przez pracodawcę sformułowania naruszają jego godność osobistą jako pracownika i spowodowały szkodę majątkową w związku z wynikłą na skutek tej opinii dwukrotną degradację w hierarchii służbowej i obniżeniem wynagrodzenia.

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Wojewódzki uznał się niewłaściwym do rozpoznania sprawy i przekazał ją Komisji Odwoławczej do Spraw Pracy w Szczytnie w myśl art. 264 §1 pkt 3 i art. 463 § 1 k.p.c.

Powód w zażaleniu wniósł o uchylenie tego postanowienia i przekazanie sprawy do rozpoznania Sądowi Wojewódzkiemu ze względu na to, że zawarta w piśmie z dnia 8 czerwca 1984 r. do jednostki nadrzędnej opinia była poufna i nieformalna i nie została mu doręczona, a fakt jej wydania stanowi czyn niedozwolony zakładu pracy uzasadniający cywilną odpowiedzialność tego zakładu.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Kwestionowane przez powoda sformułowania pisma (opinii) z dnia 8 czerwca 1982 r., przytoczone przez niego w uzasadnieniu żądania pozwu, wskazują na to, że kierownictwo zakładu pracy powoda krytycznie oceniło go jako pracownika w tym sensie, że nie uznało go za pracownika na tyle dobrego, by sprostał zadaniom leśniczego w Leśnictwie S., będącym "najtrudniejszym leśnictwem w Nadleśnictwie (...). Tę ocenę uzasadniono faktem, że "jego mentalność i cechy osobowe nie dawały gwarancji dobrej organizacji pracy, a po objęciu przez niego tego leśnictwa są stale kłopoty z wykonaniem w nim zadań".

Powyższa treść pisma z dnia 8 czerwca 1982 r. stanowi niewątpliwie charakterystykę pracowniczą związaną ze sposobem pełnienia przez powoda obowiązków pracowniczych, a więc ocenę jego pracy, co do której pracownik nie może - w myśl cz. I wpisanej do księgi zasad prawnych uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 28 października 1975 r. V PZP 10/75 (OSNCP 1976, z. 1, poz. 3), na którą powołał się sąd pierwszej instancji - żądać w drodze procesu cywilnego jej sprostowania lub odszkodowania. Jak wskazał Sąd Najwyższy w uzasadnieniu uchwały, zamieszczenie w opinii błędnej informacji lub krytycznej oceny pracy opiniowanego nie daje pracownikowi podstawy do żądania ochrony na podstawie przepisów prawa cywilnego, gdyż ochrona prawna w tym zakresie została wyczerpująco unormowana w kodeksie pracy. Tylko przypisanie opiniowanemu właściwości lub zachowania się nie mającego związku z jego pracą, jak np. przypisanie mu czynu chuligańskiego, może uzasadniać wystąpienie pracownika na drogę procesu cywilnego z żądaniem ochrony na podstawie art. 23 i 24 k.c.

Tak więc omawianą uchwałą Sąd Najwyższy w sposób wiążący przesądził o niedopuszczalności procesu cywilnego w razie zakwestionowania - jak w niniejszym przypadku - treści oceny pracy pracownika przez zakład pracy. Wystąpienie z roszczeniem z tego tytułu powinno być skierowane do organu rozpatrującego spory pracownicze, a w razie skierowania ich do sądu powszechnego należało postąpić tak jak to uczynił Sąd Wojewódzki w zaskarżonym postanowieniu. Okoliczność, czy kwestionowane przez powoda pismo z dnia 8 czerwca 1982 r. jest opinią pracowniczą w rozumieniu art. 98 k.p., uzasadniająca zachowanie trybu określonego w § 5 i 6 tego artykułu, nie zmienia faktu, że w sprawie chodzi o roszczenie pracownika ze stosunku pracy w rozumieniu art. 242 k.p., należące do właściwości organów rozpatrujących takie sprawy. Charakter sporu pracowniczego podlegającego kompetencji organów orzekających określonych w art. 242 k.c. ma również sprawa o odszkodowanie z tytułu wydania tzw. poufnej opinii i o usunięcie jej z akt osobowych pracownika, choćby do rozstrzygnięcia jej należało stosować - na podstawie art. 300 k.p. - materialnoprawne przepisy kodeksu cywilnego.

OSNC 1985 r., Nr 8, poz. 116