Postanowienie z dnia 1982-04-15 sygn. I PZ 7/82

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt I PZ 7/82

Postanowienie z dnia 15 kwietnia 1982 r.

Sprostowaniu mogą ulegać niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki popełnione również w uzasadnieniu wyroku. Dlatego też wniosek w tym przedmiocie wymaga merytorycznego rozpoznania, a w razie jego bezzasadności podlega oddaleniu.

Przewodniczący: sędzia S. Rejman (sprawozdawca). Sędziowie SN: E. Brzeziński, Z. Stypułkowska.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym sprawy Stefana K. przeciwko Wojewódzkiemu Ośrodkowi Sportu i Rekreacji w Ł. o przywrócenie do pracy i wynagrodzenie na skutek zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi z dnia 10 sierpnia 1981 r.

postanowił odrzucić zażalenie.

Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych odrzucił wniosek o sprostowanie uzasadnienia wyroku wydanego przez ten Sąd w postępowaniu drugoinstancyjnym, uzasadniając tym, że w świetle obowiązującego prawa nie jest on dopuszczalny.

Na postanowienie to wnioskodawca złożył zażalenie, które zostało przedstawione Sądowi Najwyższemu. Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie. Zaskarżone postanowienie zostało wydane przez Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, który w naszym systemie prawnym orzeka jako sąd drugiej instancji. Od jego orzeczeń więc nie przysługuje odwołanie, z wyjątkami przewidzianymi w art. 68 ustawy o sądach pracy i ubezpieczeń społecznych. Tak więc Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych powinien był zażalenie odrzucić, a skoro tego nie uczynił, obowiązek ten ciążył na Sądzie Najwyższym.

Na tle zaskarżonego postanowienia należy zaakcentować pogląd o niedopuszczalności wniosku o uzupełnienie uzasadnienia wyroku. Rozważania te były jednak w tej sprawie bezprzedmiotowe, ponieważ nie było takiego żądania. Natomiast błędny jest pogląd o niedopuszczalności sprostowania uzasadnienia wyroku. Sprostowane mogą być również niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki popełnione w uzasadnieniu wyroku. Dlatego też wniosek w tym przedmiocie wymaga merytorycznego rozpoznania, a w razie jego bezzasadności podlega oddaleniu.

Sprostowanie uzasadnienia wyroku może okazać się potrzebne np. dla zsynchronizowania prawidłowej sentencji wyroku z jego motywami.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Najwyższy na mocy art. 375 w związku z art. 397 § 2 k.p.c. oraz art. 72 ustawy o sądach pracy i ubezpieczeń społecznych - orzekł jak w sentencji postanowienia.

OSNC 1982 r., Nr 10, poz. 155