Postanowienie z dnia 1979-04-26 sygn. II CZ 44/79

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt II CZ 44/79

Postanowienie z dnia 26 kwietnia 1979 r.

Jeżeli w pozwie nie zaznaczono miejsca zamieszkania pozwanego przy równoczesnym załączeniu do pozwu informacji Biura Ewidencji Ludności Urzędu Miejskiego, iż nie figuruje on w kartotece mieszkańców danej miejscowości, to w takim wypadku niewskazanie adresu pozwanego nie stanowi braku formalnego pozwu w rozumieniu art. 130 k.p.c.

Przewodniczący: Sędzia SN H. Dąbrowski (sprawozdawca). Sędziowie: SN T. Bukowski, SW M. Godlewska.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa Marii J. przeciwko Stanisławowi J. i Adamowi J. o zaprzeczenie ojcostwa, na skutek zażalenia powódki na zarządzenie Sądu Wojewódzkiego w Kaliszu z dnia 31 stycznia 1979 r.,

uchylił zaskarżone zarządzenie.

Uzasadnienie

Zaskarżonym zarządzeniem przewodniczący Sądu nakazał zwrot pozwu w trybie art. 130 k.p.c. W uzasadnieniu zarządzenia wskazano, iż strona powodowa wezwana do uzupełnienia pozwu przez wskazanie miejsca zamieszkania pozwanego Stanisława J. nie uzupełniła tego braku w zakreślonym terminie przewidzianym w powołanym przepisie.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Jeżeli w pozwie nie zaznaczono miejsca zamieszkania pozwanego przy równoczesnym załączeniu do pozwu informacji Biura Ewidencji Ludności Urzędu Miejskiego, iż nie figuruje on w kartotece mieszkańców danej miejscowości, to w takim wypadku niewskazanie adresu pozwanego nie stanowi braku formalnego pozwu w rozumieniu art. 130 k.p.c.

Załączenie do pozwu wskazanej informacji należy rozumieć jako mające na celu uprawdopodobnienie, iż miejsce pobytu pozwanego nie jest znane, i w związku z tym jako wyrażające żądanie ustanowienia dla pozwanego kuratora stosownie do postanowień art. 143 i 144 k.p.c. Takie żądanie strona powodowa wyraziła także w zażaleniu.

Do uprawdopodobnienia, o którym mowa w ostatnio powołanym przepisie, nie wystarcza stwierdzenie właściwego organu, iż strona nie jest zameldowana i w związku z tym nie figuruje w rejestrze mieszkańców danej miejscowości. Konieczne jest poza tym wykazanie, iż nie tylko żądający ustanowienia kuratora, lecz i inne osoby, które mogą mieć informacje o miejscu pobytu strony, a w szczególności jej krewni, powinowaci i inne osoby bliskie, m.in. także zakład pracy, w którym strona była ostatnio zatrudniona, nie mają wiadomości potrzebnych dla doręczenia stronie pisma procesowego lub zawiadomienia o posiedzeniu Sądu. Dla umożliwienia żądającemu ustanowienia kuratora poczynienia stosowanych w tym zakresie starań przewodniczący powinien mu zakreślić odpowiedni termin. W razie potrzeby przewodniczący może z urzędu przeprowadzić stosowne dochodzenie w celu wyjaśnienia kwestii nieznajomości pobytu strony.

Ocena, iż przesłanka uprawdopodobnienia konieczna w myśl art. 144 k.p.c. dla ustanowienia kuratora nie jest spełniona, nie uzasadnia zwrotu pozwu. W takim przypadku może mieć zastosowanie art. 177 § 1 pkt 6 k.p.c.

Z przytoczonych zasad należało zaskarżone zarządzenie uchylić. Sąd Najwyższy zatem z mocy art. 388 § 1 w związku z art. 397 § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

OSNC 1979 r., Nr 11, poz. 224