Wyrok z dnia 1977-06-22 sygn. III PRN 12/77

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt III PRN 12/77

Wyrok z dnia 22 czerwca 1977 r.

Nie można nadać charakteru przyczyny zewnętrznej w rozumieniu art. 6 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 105) samemu faktowi zdenerwowania, spowodowanego nie odpowiadającym życzeniom pracownika przesunięciem go do innej pracy.

Przewodniczący: sędzia SN A. Szczurzewski. Sędziowie SN: E. Berutowicz, T. Kasiński (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy z udziałem przedstawiciela Prokuratury Generalnej PRL, J. Downarowicz, po rozpoznaniu sprawy z wniosku Genowefy F. przeciwko Zakładom Tworzyw Sztucznych w P. o uznanie wypadku przy pracy i odszkodowanie na skutek rewizji nadzwyczajnej Centralnej Rady Związków Zawodowych od wyroku Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Kielcach z dnia 28 maja 1976 r.

oddalił rewizję nadzwyczajną.

Uzasadnienie

Wnioskodawczyni uległa w dniu 14.II.1975 r. wypadkowi, który - jak ustalił Okręgowy Sąd Pracy - polegał na tym, że przebywając w pomieszczeniu pomocniczym - szatni upadła, tracąc przytomność. Przyczyną upadku było zemdlenie związane z nerwicą wegetatywną, natomiast sytuacja w chwili wypadku wykluczała potknięcie się lub pośliznięcie, podłoga bowiem w szatni, gdzie zdarzenie nastąpiło, była gładka, wyłożona gumolitem. Skutkiem wypadku wnioskodawczyni doznała wypadnięcia dysku, co spowodowało zaliczenie jej do II grupy inwalidów.

Zakładowa komisja rozjemcza oddaliła wniosek o ustalenie, że wypadek z dnia 14.II.1975 r. jest wypadkiem przy pracy, a Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Kielcach wyrokiem z dnia 28.VI.1976 r. oddalił odwołanie wnioskodawczyni od orzeczenia komisji.

Centralna Rada Związków Zawodowych w rewizji nadzwyczajnej od tego wyroku zarzuciła rażące naruszenie prawa, w szczególności niewyjaśnienie w sposób należyty istotnych okoliczności sprawy, w aktach sprawy bowiem brak jest szczegółowych danych dotyczących przebiegu leczenia w szpitalu, gdzie chora została umieszczona bezpośrednio po wypadku, oraz kart informacyjnych z innych szpitali, które kolejno udzielały jej pomocy.

Rewizji nadzwyczajnej nie można uznać za uzasadnioną.

Kwestia przyczyn schorzenia kręgosłupa, które było podstawą zaliczenia wnioskodawczyni do II grupy inwalidów, została wyjaśniona w sposób prawidłowy, gdyż Okręgowy Sąd Pracy uznał fakt, że wypadnięcie dysku nastąpiło przy upadku wnioskodawczyni, a więc że nie miało podłoża w postaci choroby samoistnej. W tym więc zakresie ustalenia są korzystne dla wnioskodawczyni.

Ocena jednak, czy inwalidztwo spowodowane było wypadkiem przy pracy, uzależniona jest od charakteru prawnego samego zdarzenia w postaci upadku wnioskodawczyni na podłogę podczas przebywania w szatni. Okręgowy Sąd Pracy niewadliwie ustalił, że upadek spowodowany był omdleniem, a nie pośliznięciem się z powodu właściwości podłoża. Rewizja nadzwyczajna nie zawiera żadnej argumentacji, która by przeczyła tym ustaleniom. Podnosząc natomiast zarzut nieprzeprowadzenia dowodu z historii choroby ze szpitali, w których przebywała Genowefa F., rewizja nadzwyczajna nie wskazuje, o ile to mogłoby wpłynąć na wynik sprawy.

Jedynym możliwym do pomyślenia argumentem na rzecz uznania zdarzenia za wypadek przy pracy - gdy zdarzenie to polegało na utracie przytomności bez widocznej przyczyny, jak to miało miejsce w przypadku wnioskodawczyni - byłoby stwierdzenie, że do zemdlenia doszło z powodów, które, chociaż nie były widoczne w momencie zdarzenia, miały jednak charakter przyczyny zewnętrznej związanej z pełnieniem pracy. Okręgowy Sąd Pracy i pod tym względem rozważał sprawę i trafnie uznał, że aczkolwiek wnioskodawczyni w rozmowie z kolegami w dniu 14.II.1975 r. wyrażała swoje niezadowolenie z przeniesienia jej do innej pracy, to jednak nie można przyjąć, iż zdenerwowanie związane ze zmianą stanowiska spowodowało omdlenie, skoro od daty przeniesienia upłynęły już trzy dni i do nowej sytuacji zdążyła się - przynajmniej częściowo - adaptować.

Trafność tego stanowiska znajduje poparcie w opinii biegłego dra N., że wnioskodawczyni od szeregu lat cierpi na nerwicę wegetatywną, przy którym to schorzeniu zdenerwowanie może spowodować pogorszenie stanu zdrowia, a nawet omdlenie.

Nie można natomiast nadać charakteru przyczyny zewnętrznej w rozumieniu art. 6 ustawy wypadkowej samemu faktowi zdenerwowania, spowodowanego nie odpowiadającym życzeniom wnioskodawczyni przesunięciem jej do innej pracy.

Tak więc wobec nietrafności zarzutu naruszenia przepisów postępowania, na którym oparta została rewizja nadzwyczajna, jak również wobec braku innych podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku, rewizja ta podlegała oddaleniu (art. 421 § 1 k.p.c. w związku z art. 72 ustawy o o.s.p. i u.s. i art. 277 § 2 k.p.).

OSNC 1977 r., Nr 12, poz. 248