Uchwała z dnia 1977-05-20 sygn. I PZP 18/77

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt I PZP 18/77

Uchwała z dnia 20 maja 1977 r.

Przewodniczący: Sędzia SN S. Perestaj. Sędziowie SN: M. Rafacz-Krzyżanowska (sprawozdawca), Z. Zaziemski.

Sąd Najwyższy, w sprawie z wniosku Zygmunta S. przeciwko Wojewódzkiej Budowlano-Remontowej Spółdzielni Pracy w C. o przywrócenie do pracy, po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie postanowieniem z dnia 17 lutego 1977 r. do rozstrzygnięcia w trybie art. 66 ustawy z dnia 24 października 1974 r. o okręgowych sądach pracy i ubezpieczeń społecznych

"Czy do okresu zatrudnienia przewidzianego w art. 53 § 1 pkt 1 lit. b k.p. wlicza się okres zatrudnienia w poprzednim zakładzie pracy w wypadku przejścia pracownika do następnego zakładu pracy na podstawie porozumienia obydwu zakładów lub przeniesienia służbowego?"

udzielił następującej odpowiedzi:

Do okresu zatrudnienia przewidzianego w art. 53 § 1 pkt 1 lit. b k.p. nie wlicza się okresu zatrudnienia w poprzednim zakładzie pracy w wypadku przejścia pracownika do następnego zakładu pracy na podstawie porozumienia obu zakładów pracy.

Uzasadnienie

Wnioskodawca został od dnia 1.VI.1976 r. zatrudniony w pozwanej Spółdzielni. Z dniem 27.XI.1976 r. zwolniono wnioskodawcę z pracy bez wypowiedzenia na podstawie art. 53 § 1 pkt 1 lit. a k.p., z powodu trwającej ponad 3 miesiące niezdolności do pracy. Wnioskodawca w związku z chorobą gruźlicy zaprzestał świadczyć pracę z dniem 14.VI.1976 r., a więc do dnia 27.XI.1976 r. upłynął przewidziany w art. 53 § 1 pkt 1 lit. a k.p. trzymiesięczny okres nieobecności pracownika.

W postępowaniu przed odwoławczą komisją wnioskodawca domagał się przywrócenia do pracy twierdząc, że zwolnienie go z pracy bez wypowiedzenia było przedwczesne, ponieważ do pracy w pozwanej Spółdzielni przeszedł na podstawie porozumienia poprzedniego zakładu pracy i obecnego pracodawcy. Zdaniem wnioskodawcy, niedopuszczalne było rozwiązanie umowy o pracę w okresie pobierania zasiłku chorobowego (art. 53 § 1 pkt 1 lit. b k.p.), a skoro okres pobierania tego zasiłku nie został wyczerpany, przeto zakład pracy rozwiązując umowę o pracę z dniem 27.XI.1976 r. naruszył przepis art. 53 § 1 pkt 1 lit. b k.p.

Komisja odwoławcza oddaliła wniosek, a Sąd Pracy na podstawie art. 66 § 1 ustawy o okręgowych sądach pracy i ubezpieczeń społecznych przedstawił Sądowi Najwyższemu przytoczone w sentencji uchwały zagadnienie prawne.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 53 § 1 pkt 1 lit. b k.p. zakład pracy może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia, jeżeli niezdolność pracownika wskutek choroby trwa dłużej niż okres pobierania zasiłku chorobowego, pod warunkiem, że pracownik był zatrudniony w tym zakładzie co najmniej 6 miesięcy.

Istota przeto zagadnienia sprowadza się do rozstrzygnięcia pytania, czy do wspomnianego okresu 6-miesięcznego wlicza się okres poprzedniego zatrudnienia pracownika w razie, gdy przejście pracownika nastąpiło na podstawie porozumienia poprzedniego i obecnego zakładu pracy.

Wykładnia gramatyczna art. 53 § 1 pkt 1 lit. b k.p., a w szczególności zawarta w nim wzmianka "w tym zakładzie" wskazuje, że chodzi o 6-miesięczny okres zatrudnienia w danym zakładzie pracy i że z punktu widzenia uprawnień przewidzianych w art. 53 k.p. nie wlicza się okresów poprzedniego zatrudnienia pracownika, choćby nawet przejście pracownika nastąpiło na podstawie porozumienia obu zakładów pracy. Jeśliby ustawodawca zamierzał wliczać również poprzednie okresy zatrudnienia do okresu pracy przewidzianego w cytowanym art. 53 § 1pkt 1 lit. b k.p., to dałby temu wyraz w sformułowaniu art. 53 § 1 pkt 1 lit. b k.p.

Przyjęciu odmiennej wykładni art. 53 § 1 pkt 1 lit. b k.p. przeczy nie tylko dosłowne brzmienie powyższej dyspozycji, lecz również ogólne założenia kodeksu pracy. Nie można bowiem nie dostrzegać, że w tych sytuacjach, w których ustawodawca przewiduje wliczanie okresów poprzedniego zatrudnienia, to tej zasadzie daje wyraz w przepisach regulujących nabycie przez pracownika konkretnych uprawnień. Przykładowo zgodnie z art. 36 § 4 k.p., dotyczących uprawnień związanych z długością okresów wypowiedzenia, do okresu zatrudnienia wlicza się okresy zatrudnienia w poprzednim zakładzie pracy, jeżeli pracownik zmienił pracę w wyniku porozumienia zakładów pracy albo zalecenia jednostek nadrzędnych. Podobnie do 12-miesięcznego okresu, uprawniającego pracownicę do otrzymania urlopu bezpłatnego dla matek opiekujących się małymi dziećmi, wlicza się poprzedni okres zatrudnienia, jeśli podlegał on wliczeniu do okresu pracy, od którego zależy długość okresów wypowiedzenia umowy o pracę (§ 1 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 listopada 1975 r. w sprawie bezpłatnych urlopów dla matek pracujących, opiekujących się małymi dziećmi, Dz. U. Nr 43, poz. 219). Również w zakresie uprawnień urlopowych kodeks pracy określa w sposób wyraźny warunki, których spełnienie uzasadnia wliczenie do okresu pracy również okresu poprzedniego zatrudnienia (art. 156 k.p.).

Wynika stąd, że dla uzyskania przez pracownika konkretnego uprawnienia wlicza się tylko zatrudnienie w danym zakładzie pracy, a dopuszczalność wliczenia okresów zatrudnienia w poprzednim zakładzie pracy jest uzależnione od wyraźnego w tym przedmiocie przepisu zawartego albo w kodeksie pracy albo też w innym akcie prawnym, normującym uprawnienia pracownika. Skoro takiej szczególnej normy prawnej brak jest w przepisie art. 53 § 1 pkt 1 lit. b k.p., to stąd wynika, że do okresu zatrudnienia przewidzianego w tejże dyspozycji nie wlicza się okresów zatrudnienia w poprzednim zakładzie pracy w wypadku przejścia pracownika na podstawie porozumienia obu zakładów pracy.

Zasługuje nadto na podkreślenie, że rozwiązanie z pracownikiem umowy o pracę z powodu długotrwałej choroby nie ogranicza uprawnień pracownika wynikających z przepisów o świadczeniach pieniężnych przysługujących z ubezpieczenia społecznego w razie choroby.

Z tych przeto względów Sąd Najwyższy udzielił odpowiedzi jak w sentencji uchwały.

OSNC 1977 r., Nr 11, poz. 210