Wyrok z dnia 1975-11-27 sygn. I PRN 35/75

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt I PRN 35/75

Wyrok z dnia 27 listopada 1975 r. 

Strony mogą rozwiązać umowę o pracę za wzajemnym porozumieniem w każdym uzgodnionym terminie, a nie tylko w terminie krótszym od ustawowego okresu wypowiedzenia.

Przewodniczący: sędzia A. Szczurzewski (sprawozdawca). Sędziowie: E. Berutowicz, M. Piekarski

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu sprawy Krystyny M. przeciwko Klubowi Sportowemu "O" w P. o ekwiwalent pieniężny za nie wykorzystany urlop, na skutek rewizji nadzwyczajnej Centralnej Rady Związków Zawodowych od wyroku Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu z dnia 4.IV.1975 r.

uchylił zaskarżony wyrok i oddalił odwołanie od orzeczenia Powiatowej Komisji Rozjemczej przy Naczelniku Dzielnicy P. z dnia 24.II.1975 r.

Uzasadnienie

We wniosku do Powiatowej Komisji Rozjemczej przy Naczelniku Dzielnicy P. wnioskodawczyni domagała się zasądzenia na jej rzecz od Klubu Sportowego "O" kwoty 1.820 zł tytułem ekwiwalentu za nie wykorzystany urlop wypoczynkowy za 1974 r.

W uzasadnieniu wniosku twierdziła ona, że do dnia 31.10.1973 r. była zatrudniona w Spółdzielczym Klubie Sportowym "S" i że stosunek pracy został rozwiązany w drodze wzajemnego porozumienia stron. W okresie zaś od 5.XI.1973 r. do 31.III.1974 r. była zatrudniona w pozwanym Klubie Sportowym, który nie udzielił jej urlopu wypoczynkowego za 1974 r. i odmawia wypłacenia ekwiwalentu za nie wykorzystany urlop.

Powiatowa Komisja Rozjemcza, ustaliwszy na podstawie zaświadczenia Klubu Sportowego "S" z dnia 25.IX.1974 r. oraz na podstawie adnotacji dokonanej na piśmie wnioskodawczyni z dnia 30.VII.1973 r., że stosunek pracy został rozwiązany w drodze porozumienia stron, i że z dniem 1.I.1974 r. nabyła ona prawa do urlopu wypoczynkowego za 1974 r., orzeczeniem z dnia 24.II.1975 r. zasądziła od pozwanego Klubu na rzecz wnioskodawczyni 1.707 zł.

Na skutek odwołania pozwanego Klubu Sportowego "O" Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu wyrokiem z dnia 4.IV.1975 r. uchylił wymienione orzeczenie Powiatowej Komisji Rozjemczej i oddalił wniosek wnioskodawczyni.

Zdaniem Okręgowego Sądu, adnotacja na piśmie wnioskodawczyni z dnia 30.VII.1973 r. oraz zaświadczenie Klubu Sportowego "S" z dnia 25.IX.1974 r. nie stanowią - wobec braku podpisów osób reprezentujących ten Klub - miarodajnych dowodów do uznania rozwiązania z wnioskodawczynią stosunku pracy w drodze porozumienia stron. Wobec tego Okręgowy Sąd uznał, iż rozwiązanie umowy o pracę z Klubem Sportowym "S" nastąpiło na skutek wypowiedzenia dokonanego przez wnioskodawczynię. Z tych przyczyn Okręgowy Sąd uznał za nieuzasadnione roszczenie wnioskodawczyni w stosunku do pozwanego Klubu o ekwiwalent za urlop za 1974 r.

W rewizji nadzwyczajnej, opartej na zarzucie niewyjaśnienia sprawy do stanowczego rozstrzygnięcia, Centralna Rada Związków Zawodowych wnosi o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Okręgowemu Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych do ponownego rozpoznania.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Wnioskodawczyni - jak wynika z akt sprawy - domaga się ekwiwalentu pieniężnego za urlop za 1974 r.

Materialnoprawną podstawę tego roszczenia stanowią więc przepisy ustawy z dnia 29 kwietnia 1969 r. o pracowniczych urlopach wypoczynkowych (Dz. U. Nr 12, poz. 85).

Z treści przepisów art. 5, 6 i 7 tej ustawy wynika, że pracownik, z którym rozwiązano umowę o pracę w drodze porozumienia stron i który podjął pracę w nowym zakładzie przed upływem 3 miesięcy od rozwiązania poprzedniego stosunku pracy, nabywa prawo do urlopu wypoczynkowego w tym nowym zakładzie pracy bez konieczności przepracowania w tym zakładzie jednego roku. Niesporne jest, że wnioskodawczyni po rozwiązaniu z dniem 31.X.1973 r. stosunku pracy z Klubem Sportowym "S" została zatrudniona z dniem 5.XI.1973 r. w pozwanym Klubie, a więc przed upływem 3 miesięcy od rozwiązania poprzedniego stosunku pracy. Z zebranego zaś w sprawie materiału dowodowego wynika, że - wbrew stanowisku Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych - stosunek pracy wnioskodawczyni z Klubem Sportowym "S" został rozwiązany w drodze porozumienia stron. Pismo wnioskodawczyni z dnia 30.VII.1973 r. skierowane do Zarządu SKS "S", w którym wnosiła ona o rozwiązanie umowy o pracę w drodze porozumienia stron, adnotacja na tym piśmie dokonana przez tego pracodawcę oraz zaświadczenia tego Klubu Sportowego z dnia 25.IX.1974 r. stanowią bowiem wystarczający i miarodajny dowód do przyjęcia, że stosunek pracy wnioskodawczyni z wymienionym Klubem Sportowym został rozwiązany za wzajemnym porozumieniem.

Wprawdzie adnotacja na piśmie wnioskodawczyni oraz zaświadczenie SKS "S" z dnia 25.IX.1974 r. zostały podpisane tylko przez kierownika tego Klubu, ale treść tej adnotacji oraz podpis głównej księgowej tego Klubu na odpisie wymienionego pisma i adnotacji wskazują, że zostały one podpisane przez Kierownika Klubu za wiedzą i z upoważnienia Zarządu Klubu.

Wyrażony zaś w rewizji nadzwyczajnej pogląd, że: "rozwiązanie umowy o pracę na mocy wzajemnego porozumienia zachodzi bowiem wtedy, gdy zakład pracy i pracownik wyrazili zgodnie wolę rozwiązania umowy o pracę bez zachowania wymaganych przez przepisy prawa terminów wypowiedzenia" dotyczy tylko sytuacji typowej, co jednak nie wyłącza możliwości uzgodnienia między stronami niektórych warunków, jak na przykład terminu rozwiązania umowy.

Istota bowiem rozwiązania umowy o pracę na podstawie wzajemnego porozumienia stron sprowadza się do tego, że nie tylko sposób rozwiązania umowy objęty jest zgodną wolą stron, ale również strony uzgadniają inne okoliczności wiążące się z ustaniem stosunku pracy, przede wszystkim terminu jego ustania, i to w sposób odmienny od unormowanego kodeksem pracy.

Stwierdzić zatem należy, że strony mogą rozwiązać umowę o pracę za wzajemnym porozumieniem w każdym uzgodnionym terminie, a nie tylko w terminie krótszym od ustawowego okresu wypowiedzenia.

Ponieważ, jak wyżej wykazano, wnioskodawczyni podjęła pracę w pozwanym Klubie z dniem 5.XI.1973 r. i przed upływem 3 miesięcy od dnia rozwiązania poprzedniego stosunku pracy, przeto nabyła ona prawo do urlopu już z dniem 1.I.1974 r. i pozwany Klub obowiązany był udzielić jej urlopu. Skoro zaś tego nie uczynił, przeto z mocy art. 19 cyt. wyżej ustawy obowiązany jest wypłacić wnioskodawczyni ekwiwalent pieniężny.

Z powyższych względów należało na podstawie art. 422 § 1 k.p.c. w związku z art. 275-277 kodeksu pracy orzec jak w sentencji.

OSNC 1976 r., Nr 6, poz. 149