Postanowienie z dnia 2007-12-21 sygn. II SA/Ol 930/07

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Olsztynie Agnieszka Bińczyk po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2007 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku R.Z. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi R.Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" Nr "[...]" w przedmiocie skierowania do domu pomocy społecznej postanawia odmówić przyznania skarżącemu prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującego ustanowienie adwokata.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 30 października 2007 r., sygn. akt II SA/Ol 930/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę R.Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", Nr "[...]".

W związku z zamiarem wniesienia skargi kasacyjnej od przedmiotowego wyroku, we wniosku z dnia 20 listopada 2007 r., złożonym na urzędowym formularzu, skarżący wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata. Zgodnie z oświadczeniem o stanie rodzinnym, majątku i dochodach skarżący prowadzi 1-osobowe gospodarstwo domowe, nie posiada żadnych nieruchomości, środków pieniężnych oraz przedmiotów wartościowych. Jedynym źródłem jego dochodu jest renta "[...]". Skarżący podniósł, iż po potrąceniach, na życie pozostaje mu 200 zł. Z uwagi na pobyt w zakładzie karnym nie ma natomiast możliwości uzyskania dodatkowego dochodu.

W odpowiedzi na wezwanie do złożenia dodatkowych oświadczeń i dokumentów źródłowych, skarżący przedłożył pismo procesowe z dnia 10 grudnia 2007 r., w którym oświadczył, iż środki pieniężne, jakie pozostają mu do dyspozycji, musi przeznaczyć na zaopatrzenie się w środki higieniczne. Zgodnie z załączonym do tego pisma zaświadczeniem z dnia 7 grudnia 2007 r., po dokonaniu przez zakład karny, niezbędnych potrąceń, skarżącemu do własnej dyspozycji pozostaje co miesiąc kwota ok. 190 zł.

Wskazać należy, iż w świetle art. 239 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), skarżący zwolniony jest z obowiązku uiszczenia kosztów sądowych w niniejszej sprawie z mocy ustawy. Tym samym w zakresie rozstrzygnięcia przedmiotowego wniosku pozostaje kwestia ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika.

Zgodnie z art. 262 powołanej ustawy, do stron korzystających z ustawowego zwolnienia od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych odpowiednie zastosowanie mają przepisy o przyznaniu prawa pomocy w zakresie dotyczącym zastępstwa prawnego na zasadach prawa pomocy. W świetle art. 246 § 1 pkt 2 w związku z art. 245 § 3 powołanej ustawy, ustanowienie adwokata, czyli przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, następuje gdy osoba fizyczna wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.

Z przytoczonych wyżej przepisów ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wynika, że to na stronie ciąży obowiązek wykazania, iż znajduje się w sytuacji uprawniającej ją do otrzymania prawa pomocy. To strona ma zatem przekonać Sąd, iż nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania. Nie wystarczy przy tym wykazanie, że ich poniesienie pogorszy sytuację materialną strony. Strona wykazać powinna, że posiadane środki są tak skromne, że uiszczenie kosztów tego postępowania spowoduje uszczerbek w wydatkach na zaspokojenie najniezbędniejszych jej potrzeb, a ponadto, że środki, którymi dysponuje nie dają możliwości poczynienia jakichkolwiek oszczędności, które mogłyby być przeznaczone na ten cel. Rozpatrując zasadność wniosku o przyznanie prawa pomocy należy brać zatem pod uwagę, z jednej strony, wysokość obciążeń finansowych, jakie strona musi ponieść w konkretnym postępowaniu, z drugiej zaś jej możliwości finansowe.

W niniejszej sprawie, jak już wskazano wyżej, skarżący zwolniony jest z obowiązku uiszczenia kosztów sądowych z mocy ustawy. W konsekwencji jedynym niezbędnym kosztem postępowania sądowego jaki musi ponieść, w związku z zamiarem wniesienia skargi kasacyjnej od wskazanego wyżej wyroku, jest koszt związany z ustanowieniem zawodowego pełnomocnika.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż skarżący, który przebywa obecnie w zakładzie karnym, nie wykazał, że nie jest w stanie ponieść przedmiotowego kosztu bez uszczerbku koniecznego dla siebie utrzymania. Zauważyć należy, iż w świetle przepisów ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557 ze zm.), osobie odbywającej karę pozbawienia wolności zakład karny zapewnia niezbędne wyżywienie (art. 109 § 1), odzież, bieliznę, obuwie oraz warunki niezbędne do utrzymania higieny osobistej (art. 111 § 1), a ponadto bezpłatne świadczenia zdrowotne, leki i artykuły sanitarne (art. 115 § 1). Powyższe oznacza natomiast, iż podczas pobytu w zakładzie karnym utrzymanie konieczne zapewnia skarżącemu Skarb Państwa. W konsekwencji, stwierdzić należy, że środki pieniężne w wysokości ok. 190 zł, jakie pozostają skarżącemu co miesiąc do własnej dyspozycji, nawet po zabezpieczeniu z nich środków na dodatkowe, niezbędne artykuły higieny osobistej, pozwalają na zgromadzenie oszczędności, które mógłby przeznaczyć na pokrycie kosztów postępowania sądowego związanych z ustanowieniem adwokata, tym bardziej, że jest to jedyny koszt postępowania, który jest zmuszony ponieść w niniejszej sprawie. Zauważyć jednocześnie należy, że skarżący nie wykazał, aby w sytuacji, w której się obecnie znajduje, istniała jakakolwiek konieczność, czy też potrzeba, przeznaczenia całego jego dochodu na środki higieniczne.

W świetle powyższego, postanowiono odmówić przyznania skarżącemu prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującego ustanowienie adwokata. W sytuacji, gdy Skarb Państwa pokrywa koszty związane z jego utrzymaniem, trudno byłoby bowiem uznać za usprawiedliwione ustanowienie dla skarżącego adwokata skoro posiada on własne środki pieniężne, które mógłby przeznaczyć na ten cel. Uznano jednocześnie, że środki finansowe, jakimi dysponuje skarżący, czynią realnym zarówno zabezpieczenie z nich środków na pokrycie wynagrodzenia adwokata za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej równego stawce minimalnej [w wysokości 180 zł - § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b) w związku z ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.)], jak i umożliwiają w razie takiej konieczności zgromadzenie w określonym czasie oszczędności wystarczających na pokrycie wynagrodzenia w wysokości równej jej wielokrotności.

Tym samym, na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji.