Uchwała z dnia 1973-09-12 sygn. III CZP 47/73

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt III CZP 47/73

Uchwała z dnia 12 września 1973 r.

Przewodniczący: sędzia J. Pietrzykowski. Sędziowie: H. Dąbrowski (sprawozdawca), Z. Wasilkowska.

Sąd Najwyższy, w sprawie z powództwa Benedykta N. przeciwko Jadwidze N. o rozwód, po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym następującego zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki w Kielcach postanowieniem z dnia 22 maja 1973 r. do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

"Czy w sprawie o rozwód może być wydane na posiedzeniu niejawnym, bez udziału ławników, postanowienie uzupełniające wyrok w przedmiocie orzeczenia o kosztach procesu?",

udzielił następującej odpowiedzi:

O uzupełnieniu wyroku w zakresie kosztów procesu sąd orzeka w takim samym składzie, w jakim został wydany wyrok.

Uzasadnienie

Sąd Powiatowy w Radomiu na wniosek powoda postanowieniem (błędnie nazwanym wyrokiem) z dnia 25.I.1973 r., wydanym przez sędziego bez udziału ławników, w ten sposób uzupełnił wyrok z dnia 20.III.1972 r., wydany przez przewodniczącego i dwóch ławników i orzekający rozwód małżeństwa stron, że zasądził od pozwanej na rzecz powoda 3.080 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

W związku z zażaleniem pozwanej na powyższe postanowienie Sąd Wojewódzki w Kielcach przedstawił Sądowi Najwyższemu w trybie art. 391 k.p.c. do rozstrzygnięcia przytoczone w sentencji zagadnienie prawne.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Przepis art. 108 § 1 k.p.c. stanowi, że sąd rozstrzyga o kosztach procesu w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji. Z tego przepisu - wobec braku usprawiedliwionych podstaw do odmiennej w tej kwestii oceny - wynika, że rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów procesu, jako stanowiące część składową wyroku i związane z wynikiem sprawy, powinien sąd podjąć w takim samym składzie, w jakim wydał wyrok.

Wprawdzie przepis art. 351 § 2 k.p.c. przewiduje, iż wniosek o uzupełnienie wyroku może być rozpoznany na posiedzeniu niejawnym. Jednakże to - w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach - odstępstwo od zasady orzekania po przeprowadzeniu rozprawy nie może być rozumiane rozszerzająco, tj. jako obejmujące również możliwość niezachowania warunków takiego składu, w jakim wydano orzeczenie co do istoty sprawy. Prowadziłoby to bowiem do niedopuszczalnego wydania dwu części tego samego orzeczenia przez nie taki sam w istocie sąd. Artykuł 351 § 2 k.p.c. stanowi w tym zakresie wyjątek od zasady rozpoznawania spraw na posiedzeniu niejawnym w składzie przewidzianym w art. 47 § 2 k.p.c.

Z przytoczonych względów Sąd Najwyższy na przedstawione pytanie udzielił odpowiedzi sformułowanej w sentencji uchwały.

OSNC 1974 r., Nr 5, poz. 83